Dag 215: Gastcolumn Kees

Ambtenaren. Veel over gehoord. Veel minachtende geluiden over opgepikt. Ze zouden te lam zijn om een poot uit te steken. Zouden lange pauzes houden en korte werkdagen hebben. Wat is hier nu werkelijk van waar? Gisteren opgebeld door het uitzendbureau of ik een weekje arbeid kon verrichten voor de gemeente Gorinchem. Maar, natuurlijk. Naast de broodnodige inkomsten kon ik nu eindelijk kijken wat er waar was van de ‘vooroordelen’ over ambtenaren. Het begon niet al te veelbelovend. Exact om half acht stond iedereen op om aan zijn werk te gaan. Ik moest mee met een afvalophaalwagen. Met drie personen moesten we containers van bedrijven op gaan halen. Na een half uur had ik zoiets van waar hebben ze die derde persoon nu voor nodig. De containers konden met gemak door één ambtenaar aan de constructie worden gehangen waarmee de container in de vrachtwagen belandde. Eenmaal klaar met de route werd ik door de chauffeur afgezet bij het afvalverwerkingterrein. Pauze. Pauze? We hebben net vier uur lang zitten luieren in die wagen. Tot mijn grootste lol duurt deze pauze niet het gebruikelijke half uur, maar mogen we bijna een uur blijven zitten. Vervolgens moesten we de tijd vol zien te maken tot drie uur met het wegbrengen van containers. Tot drie uur? Ik maakte een sprongetje in de lucht. Zo vroeg ben ik nog nooit klaar geweest met werken. ’s Ochtends bleken we ook geen pauze te hebben genomen. Geen pauze? Nog een kwartier eerder naar huis. Het ambtenaarsleven. Iets voor u?