Watersnood 1953

Het water, vriend en blauwe pracht …
soms vlaag van woede, we zijn ongerust,
onverwacht een noordwester op de kust,
een helse kracht, vijand in de nacht.

Duisternis, rollende golven:
de dijk buigt en breekt door …
mensen en vee gaan teloor,
leven wordt zomaar bedolven.

Het land ademt weer zonder zorgen,
boeren turen en ploegen onvervaard …
iedereen denkt aan morgen.

Gij, kinderen van de nieuwe dageraad:
wandelaars en fietsers onbedorven,
flierefluiters in een zee zonder afbraak.

Piet Hartman