Denkend aan de Noordwaard

Denkend aan de Noordwaard  
zie ik brede rivieren
snel door oneindig
ontpolderd laagland gaan

Rijen verdwenen populieren
en gesloopte huizen
aan den einder staan

En in de geweldige ruimte verhoogd
de paar overgebleven boerderijen
verspreid door het land

Resten boomgroepen
nieuwe kades, terpen en kreken
in een grootsch verband

De lucht hangt er laag
en de zon wordt langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord

En in alle bekade polders
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord

Vrij naar Hendrik Marsman
Vic Gremmer 2013