Mea culpa

Sleeuwijkse dijk ter hoogte van Jooren voor de dijkverzwaring in 1984

Ja, een mea culpa is deze keer wel op zijn plaats. Twee weken aaneen helemaal niets geschreven op mijn blog. Terwijl juist deze twee weken Werkendam op zijn kop leek te staan vanwege plannen rond de dijkverlegging in combinatie met een nieuwe haven. Gistermorgen bij de commissie waterkeringen van Waterschap Rivierenland stond het ook op de agenda. En daar is nog maar eens gesteld dat voor de waterschappers de veiligheid bovenaan staat. En daarna komt er een hele tijd niets en dan ergens onderaan cultuur, natuur en economie. Want indien onze bewoners niet veilig zijn achter de dijk, dan faalt het waterschap. En met de dijk tussen Werkendam en Woudrichem moet echt iets gebeuren. Mensen die stellen dat deze oude dijk het al houdt sinds zijn aanleg ergens in de Middeleeuwen, sluiten de ogen voor de mogelijke gevaren. Juist de toestand van dit stukje dijk is in de twintigste eeuw minimaal twee maal kritiek geweest. Bij de herdenking van de watersnoodramp in februari vertelde een oudere Sleeuwijker mij dat hij de hele zondag 1 februari zandzakken had volgeschept dit de dijk moesten beschermen tegen het wassende water. Ook bij de hoog waters van 1993 en 1995 was juist dit stuk dijk uitermate zwak, zodat bijna een evacuatie dreigde voor het gebied.