Het schip

Een gedicht voor mijn moeder, die vandaag tachtig jaar werd

Het schip

Er kwam een schip gevaren; 
Het kwam van Lobith terug, 
Met grint en rivierzand geladen, 
Het richtte zijn boeg naar de brug. 

De scheepsbel was helder te horen, 
De brugwachter kwam al in zicht; 
Een halfuurslag kwam van de toren. 
Het schip voer door schaduw en licht. 

Met boegbeeld en naam kwam het nader, 
De ophaalbrug ging omhoog; 
Een deining liep door het water 
Dat tegen de schoeiing bewoog. 

Er stond een kind op de kade 
- ik was het, ik was nog klein - 
Het had niets meer nodig op aarde 
Om volkomen gelukkig te zijn. 

Ida Gerhardt