Het wakker kussen van de Waterlinie

Het pontje ligt klaar om de fortgracht over te steken naar het educatieparkje met loopgraaf en schuilplaats uit de Eerste Wereldoorlog

Landschapsarchitect Eric Luiten is een bevlogen en inspirerend spreker. Vanavond sprak hij op Fort Giessen over de 'hunkering naar geschiedenis' in ons land. En hoe kunnen we de geschiedenis inpassen in de voortgaande verbouwing van ons land. Door alles uit het verleden te kopiëren of door nieuwe kastelen en nieuwe natuur te maken? Als een verlamde (laten we vooral niets veranderen!) of als de roekeloze door juist alles te veranderen? Bij het ontwerpen met erfgoed gaat het om historisch inzicht, historische posities, de ruimtelijke essentie en de ruimtelijke bewerking. De toepassing van zijn theorie kreeg vorm in zijn voorbeelden hoe de Nieuwe Hollandse Waterlinie tot ontwikkeling is gekomen. Twintig jaar geleden was de linie compleet in verval, maar door Panorama Krayenhoff (waar Eric Luiten al aan meewerkte) werd de ontwikkeling van het erfgoed vanaf 2002 een soort heilige missie. Grootste opgave is om de samenhang in de linie in tact te houden en de economische dynamiek in het gebied niet te verstoren. Dat is ook één van de grote vragen bij de nominatie van de Waterlinie voor de Werelderfgoedstatus. Hij toonde enkele prachtige voorbeelden van de ontwikkeling van de forten zoals het Werk aan het Spoel in Culemborg. 

Dit is een ?

Ook in onze regio is de Waterlinie 'wakker gekust', zoals Luiten dat zo mooi zei. Fort Altena is een hotspot geworden in de regio; Fort Bakkerskil is als Bed & Breakfast een pareltje geworden. Fort Giessen is bijna klaar en is het Eerste Wereldoorlog Fort van de Waterlinie geworden, compleet met loopgraaf en kanon. Maar hoe kunnen we al dat erfgoed behouden en toch ons gebied ontwikkelen? Zonnepanelen in de inundatievelden? Windmolens langs de randen van de verboden kringen? En hoe passen we al die ontwikkelingen straks in onze Omgevingsvisie voor de nieuwe gemeente Altena?