Persvrijheid in Altena

De dag van de Internationale Persvrijheid wordt sinds 1993 gehouden op 3 mei, dit jaar 'vieren' we dus de 25e dag van de Persvrijheid. Vorig jaar schreef ik daar een column over. Toen ik hem nog een las, leek het me goed om hem gewoon opnieuw te publiceren.

Wereldwijd wordt de Persvrijheid bedreigd door dictators en alleenheersers, regelmatig berichtten de media over journalisten die zijn doodgeschoten of bedreigd worden. Het lijkt iets van ver weg, maar hoe zit het met de persvrijheid in Altena? Bijna overal in de streek word je met open armen ontvangen als je een interview wilt houden of ergens over wilt schrijven. Maar soms zijn bedrijven of overheden niet gediend van kritische vragen. We herinneren ons de affaire rond een ontslagen ambtenaar in Werkendam, de bodemvervuiling bij de Veense Put. Of een verzoek aan columnist Ad Mol, zich van al te veel commentaar te onthouden op de gemeente Aalburg, omdat anders het gemeentenieuws niet meer geplaatst zou worden.

De Internationale dag van de Persvrijheid wordt gevolgd door onze dodenherdenking op 4 mei. Door de expositie over de Joodse families Benjamins in het Visserijmuseum (in 2017) werden we weer herinnerd aan het wrede Duitse regime. Meest schokkend was bijna de brief die de gemeente Woudrichem schreef aan de bezetter. Dat haar gemeente 'Judenfrei' was. Wat als we toen volledige persvrijheid hadden gehad? Want waarom werd er eigenlijk niet uitgebreid geschreven over het wegvoeren van onze Joodse medebewoners? Over de familie De Vries in Werkendam? En over wat er met hun huis gebeurde na hun vertrek. Over de familie Benjamins in Woudrichem? Over Frits Citroen in Eethen? Wat als onze buren ineens met de noorderzon zouden zijn vertrokken? Zouden we daar dan over schrijven? Of zou het ons koud laten?