Waarom hebben we geen waterschapsmonumenten?

De vrijwillige schipper van stoomgemaal de Tuut

Fred Sanders, commissielid van Hoogheemraadschap Hollands NoorderKwartier hield al net als dijkgraaf Rogier van der Sande een mooi verhaal over waterschapsmonumenten in stoomgemaal de Tuut. Eerder was hij bestuurder bij een kleiner waterschap en bij de fusie hadden ze bedongen dat HHNK een inventarisatie moest maken van al haar erfgoed en daar ook beleid op moet maken. Aan de hand van de canon van Nederland toonde hij aan hoe weinig aandacht er is voor het erfgoed van de waterschappen. Hoe kan dat nu, zo vroeg hij zich af. De waterschappen zijn immers de oudste bestuursorganen in ons land met de langste historie. Hij riep de waterschappen dan ook op om vooral werk te maken van de aanwijzing van waterschapsmonumenten en deze herkenbaar te maken aan de hand van schildjes. Wel deed hij tegelijkertijd een oproep om zorgvuldig te kiezen; niet alles kan bewaard blijven. Voor de toekomst moet erfgoed op een zelfde manier gewogen worden als ecologie,

Sanders had ook onderzoek gedaan naar burgerverantwoordelijkheid en ontdekt dat in gebieden die door rampen zijn getroffen, de inwoners zich vaker inzetten als vrijwilligers. Bij rampen worden de meeste mensen geholpen door buurtbewoners en niet door hulpverleners/ professionals, die komen pas na drie dagen.