Al veertig jaar klimaatspijbelaar

Vandaag werd ik erop gewezen dat ik de afgelopen weken al tot drie maal toe iets was vergeten. Een teken van beginnende vergeetachtigheid? Ja, als je ouder wordt kun je ook steeds meer vergeten, toch? 

Bezoekers aan het landgoed Huis Seveneaert 

Maar bij het lezen van alle artikelen over klimaatspijbelaars gingen mijn gedachten toch vooral terug naar mijn eigen jeugd. Ik denk dat ik zestien jaar was en met twee leraren van het Altena college zouden we een excursie voorbereiden. Daarvoor reisden we af naar Zevenaar naar het landgoed van Jonkheer Huub van  Nispen van Sevenaer. Hij was een van de eerste biologische boeren in ons land. En onze leraren Albert Timmermans (aardrijkskunde) en Johan Koekkoek (biologie) zagen een bezoek aan die boerderij met een klas middelbare scholieren wel zitten. Van het bezoek met de leraren herinner ik me vooral de enorme hoeveelheden onkruid op het erf rond de boerderij. Het bezoek met de leraren herinner ik me nog wel, maar van de excursie zelf niet meer zoveel. 

Rechts mijn aardrijkskunde leraar Albert Timmerman, deze foto is van 1982 toen hij tevens wethouder was. Op de foto overhandigt hij den voorzittershamer aan de nieuwe burgemeester Henk Dorland

Het bezoek aan Zevenaar leidde tijdens onze aardrijkskunde lessen tot discussies over het milieu, van het klimaat hadden we toen nog geen weet. En over het eten van vlees, terwijl je voor een kilo vlees drie kilo graan nodig hebt. En hoe zouden we dan de wereldbevolking moeten voeden? Dat onderwerp kwam zelfs terug in mijn mondelinge eindexamen voor aardrjkskunde. Dus als jongere van zestien jaar was ik me al bewust van het milieu, maar wat heb ik in die afgelopen veertig jaar nu zelf gedaan voor het milieu en het klimaat? Al die jaren alleen maar gespijbeld van het klimaat?