De dijkgraaf
Bij tijd en wijle komen wij de man nog tegen
in weer en wind, in vreze op de hoge dijk
fietsend langs de scherpe grenzen van zijn rijk
Zijn zadel kraakt - hij moet nu vele jaren wegen -
terwijl hij schat en speurt in volle vaart
opdat wij veilig slapen in zijn waard.
Hij hoort geloei. Er is iets mis. Hij wil het weten.
Met onvoorziene angst fietst hij van ons vandaan,
Wij waren al van schuld en zien hem later staan
tot aan zijn borst in water. Dat wij dat niet vergeten.
L.F. Rosen
dijkgraaf Mathieu Gremmen neemt poeziebundel 'Langs brede rivieren' in ontvangst |
Een gedicht speciaal voor Wereldpoéziedag, passend bij de dag met de voorlopige uitslag van de waterschapsverkiezingen 2019
1 Comments:
Dank voorn het publiceren van dit gedicht. Helaas is er een kleine fout ontstaan in de voorlaatste regel. - Wij waren al van schuld- moet zijn - Wij weten al van schuld.
Met vriendelijke groet, L.F. Rosen
Post a Comment
http://hanviskie.blogspot.com/?m=0"><< Home