Geldgebrek bij waterschap Vervoornepolder

Al spittend in de archieven van de vroegere waterschappen stuitte ik op een brief van waterschap de Vervoornepolder aan de dienst Landbouwherstel in Roosendaal. De Vervoornepolder werd ingedijkt in 1552 en bemalen door de Vervoornemolen, maar in 1934 was een elektrische hulpaandrijving geplaatst, die tot 1944 dienst deed. Daarna werd de molen hersteld en draaide deze tot 1965. De polder dankt zijn naam aan de familie Vervoorne, een geslacht van schouten, schepenen en dijkgraven.  

De achtkantige poldermolen uit 1700 maalde de Vervoornepolder tot 1965 droog

De brief is gedateerd op 10 juli 1947, ruim twee jaar na het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog. Eerder heeft het waterschap op 28 november 1945 een nota ingediend van de geleden oorlogsschade voor een totaal bedrag van f 1622,80. Toch hebben ze in 1947 nog geen cent ontvangen. 

Op de steen staat Anno 1642 Reynier Vorvoorn Waersman in Die er tyt

Daar onze financiën van dien aard zijn, dat indien wij op korte termijn geen voorschot mochten ontvangen wij genoodzaakt zullen zijn een leening aan te gaan teneinde aan onze verplichtingen te kunnen voldoen. Daar onze polder slechts een oppervlakte heeft van 150 ha. zouden wij daar liever niet toe overgaan, temeer daar wij nog een restant lening hebben lopen voor de machine en de lasten die toch reeds hoog zijn nog meer te verzwaren.

De steen werd opgegraven in het sluisje bij de Schenkeldijk en ligt thans in het Biesboschmuseum

Uit de inmiddels ontvangen rekeningen voor het herstel blijkt ook nog eens dat deze hoger zijn dan geraamd. In plaats van de verwachtte f 310,- blijken de rekeningen te zijn opgelopen tot f 393,52. Het gaat om twee rekeningen van Kramer voor f 272,02 en die van De Waal voor ijzerwerk van f 121,60. Het waterschap kan de nota's echter niet betalen omdat ze geen geld heeft. Ze verzoekt dan beleefd, doch zeer dringend een voorschot over te maken.