Het Corona dagboek (4)

Schooljuffrouw, een zieke poes en de berenjacht. De tweede quarantaine week zat toch weer vol verrassingen. Zo ben ik sinds dinsdag schooljuf voor drie kleinzonen. 

Zo ben je ineens schooljuf voor drie kleinzonen

En als je dan bezig bent met hun schoolwerk stijgt toch ineens de waardering voor het onderwijs. Want hoe doen zij dat met 25 kinderen in de klas? Want hoe lang is de spanningsboog van al die kinderen eigenlijk? Terwijl de één gewoon rustig doorwerkt, wordt de ander overal door afgeleid. En dat waren nog maar drie kinderen. 

Deze beer zit al jaren voor mijn slaapkamerraam

In de voorbije dagen was het ineens een hype; op jacht naar beren. Om kinderen tijdens een wandeling in deze dagen van de coronacrisis te vermaken had iemand bedacht om kinderen beren te laten zoeken die bij mensen in de vensterbank voor het raam staan. Zelf staat mijn beer al jaren lang in het raam van mijn slaapkamer. Zo lang al, dat zijn kleren inmiddels door de zon gebleekt zijn. 

Altijd fijn als iemand je opwacht als je thuiskomt

En dan was daar vrijdagmorgen ineens een poes met een lam achterpootje. Toch maar de dierenarts gebeld, die ook strikte coronamaatregelen had genomen. Dus buiten wachten tot je aan de beurt bent en binnen verplicht een  mondkapje op. De arts kon niets vinden bij de poes, dus maar hopen dat het weer overgaat en onze Tommy binnenkort zijn 19e verjaardag kan vieren? Maar het bezoek aan de dierenarts betekende wel het eerste mondkapje tijdens deze coronacrisis. Gelukkig is het de hele week al stralend zonnig weer, toch iets om van te genieten. 

.