De dood is nooit ver weg

De dood is nooit ver weg in het leven van Matje Heijns en Doortje Kieboom, twee stiefzusjes uit de Bollenstreek. Aan die openingszin van het boekje 'de eeuw van mijn oma's' moest ik denken op deze 2 november 2021. 

Vijf jaar geleden met broers en zussen

Deze dag is het alweer 32 jaar geleden dat mijn vader Jan-Willem Kieboom (1936-1989) geheel onverwacht veel te jong overleed. Herinneringen zijn na 32 jaar vervaagd en wat blijft er dan over van een mensenleven? Anderzijds blijft het eeuwige verlangen om hem nog eens te zien, om nog eens in gesprek te gaan over de grote vragen des levens. 

Mijn vader is dat jochie links met die geruite spencer

Tegelijkertijd met die herinneringen aan mijn eigen vader gaan mijn gedachten naar mijn zusje Matty. Vandaag is het vier maanden geleden dat ook zij veel te jong overleed op de leeftijd van 61 jaar. Vier maanden lijken zo kort en toch voelt het als heel lang geleden dat we samen konden lachen of herinneringen ophaalden aan onze jeugd. Misschien doet ze dat nu wel samen met mijn vader. En op zo'n dag als deze dringt dan het besef door dat voor een ieder van ons de dood nooit ver weg is. Mijn vader zei vaak 'Memento Mori'. Ik zeg het hem vandaag na.