Dag 109: Papsluis (2)

Buurtbewoner Arie van der Stelt die een gedicht bij de Papsluis wil voor de poëzieroute van Altena

Vanmiddag werd dan eindelijk het startsein gegeven voor de restauratie van de Papsluis. En helaas werd ook hier het spreekwoord bewaarheid ‘Succes heeft vele vaders, maar de mislukking is wees’. Plotseling had iedereen zich ingezet om de Papsluis te behouden, terwijl nog niet zo lang geleden iedereen met droge ogen zei dat het een bonk roest was. Dat vooral snel volgestort moest worden met klei. ‘Het kan verkeren’, ook al zo’n uitdrukking die weer eens werd bewaarheid. Naast het pochen over zijn inzet voor de Papsluis, was er sowieso sprake van een hoog bobo gehalte bij het startsein. Waarom hadden ze eigenlijk geen buurtbewoners uitgenodigd om op het startsein te proosten? Mensen die soms al tientallen jaren met lede ogen de achteruitgang van de sluis hebben moeten aanzien. Waarom werd er eigenlijk geen gedicht voorgedragen bij de Papsluis, zoals Huib van Drunen en Arie van der Stelt eerder vertelden bij de start van de poëzieroute op het Aalburgse gemeentehuis? Over de schoonheid van de sluis en de omliggende natuur. Een gemiste kans, misschien kan het bij de officiële opening nog goed gemaakt worden. Gelukkig was er diezelfde middag wel een gedicht bij de uitreiking van de toeristische bouwsteenprijs. Een gedicht over de Witte Molen, ook zo’n juweeltje in het landschap. Cees de Gast heeft me beloofd het gedicht te mailen, zodat ik het op mijn weblog kan zetten. Om zo de schoonheid van de Heerlijkheid Altena nog eens te laten doorklinken in de poëzie.