Johannes Conradus de Kock in Heusdense kerk

Maarten van Rossem hield in de Grote kerk in Heusden de eerste Johannes Conradus de Kock lezing

Historicus prof. dr. Maarten van Rossem hield zaterdag in de Grote kerk in Heusden de eerste Johannes Conradus de Kock lezing. Daarin betoogde hij dat democratieën ondemocratisch zijn en we ze tóch moeten koesteren. Van Rossem zag het allemaal niet zo somber in, hij stelde dat de perfecte democratie niet bestaat en dat onze democratie redelijk functioneert en de beste vertegenwoordiging biedt die mogelijk is. En van de uitspraak 'de kiezer heeft altijd gelijk'  moet hij helemaal niets hebben (zie Brexit).Van Rossem haalde de opkomst van 82 procent bij de laatste verkiezingen aan, zo'n 15 procent is ontevreden. Hij meent verder dat de media te kort schieten in het stellen van kritische vragen aan populistische partijen (aanhang ca. 15 procent van de kiezers). De referenda die gehouden zijn, waren vooral het gevolg van een lobbygroep en de uitkomst vooral een stem tegen de zittende regeringen. "We hebben geen karteldemocratie, iedereen wordt met open armen ontvangen bij de politieke partijen".

De lezing over Johannes Conradus de Kock vormde onderdeel van het programma 'de democratie begon in Heusden'.  Voorafgaand aan de lezing van Maarten van Rossem vond een debat plaats onder leiding van Annemarie Lavèn, hoofdredacteur van het Historisch Nieuwsblad en het opinietijdschrift Maarten. Het panel bestond uit Monique Leyenaar (hoogleraar politicologie aan de Radboud Universiteit, gespecialiseerd in burgerparticipatie) Thomas von der Dunk (cultuurhistoricus, publicist, opiniemaker) en Peter Wierenga (journalist, auteur van ‘Ik brul dus ik ben’). De drie mensen in het panel toonden zich bezorgd over de democratie, vooral vanwege de onvrede over politieke partijen en politici. Thomas von der Dunk is van mening dat de politiek bijna nergens meer over gaat, omdat bijna alles door het neo-liberalisme is geprivatiseerd. Ook gemeenten hebben nog maar weinig zeggenschap. Hij toonde zich ook bezorgd over de bancaire elite, die zich niets meer gelegen laat liggen aan het volk; een vergelijkbare situatie als vlak voor de Franse revolutie. Monique Leyenaar zag het niet zo somber in; bij de laatste verkiezingen was de opkomst 82 procent, wel pleitte ze voor onderhoud van de democratie en een meer participatieve democratie. Éénmaal per vier jaar stemmen vond ze wel erg mager. Peter Wierenga zag na de val van de muur in 1989 een culturele omwenteling. Onze zelfzuchtige driften kregen vrij spel. Normen en Waarden, religie, gezagsgetrouw; het heeft allemaal afgedaan ten koste van het populisme.