Het HWBP als rupsje nooit genoeg

Het Hoogwaterbeschermingsprogramma (HWBP) is al jarenlang een hoofdpijndossier voor Waterschap Rivierenland. Steeds worden de knelpunten, zoals de financiering, uitvoerbaarheid en risico's, binnen ons waterschap opgevangen. Maar het is nooit genoeg!

Maandagavond spraken we over de conceptprogrammering van het HWBP voor 2022 tot 2033 en opnieuw staat ons waterschap aan de lat voor extra geld, deze keer gaat het om 36 miljoen euro. Terwijl we bij de voorjaarsnota van 2021 al een voorschot hebben genomen op het HWBP door in te stemmen met een voorfinanciering van 200 miljoen euro. Het HWBP wil vanaf 2020 jaarlijks 50 kilometer dijk versterken; per project mag dat jaarlijks 40 miljoen euro kosten. Ons waterschap heeft meerdere projecten die per jaar meer dan 40 miljoen euro kosten, om die reden is voorfinanciering noodzakelijk. Afgezien van de financiering is het maar de vraag of de 50 km. dijk per jaar realistisch is. Ook is nog onzeker of de ramingen wel realistisch zijn; misschien worden de dijken door alle perikelen rond PFAS en stikstof nog wel duurder dan voorzien. Om over de gevolgen voor onze veiligheid nog maar te zwijgen, het gaat immers wel om één van onze primaire taken!

Enkele van onze urgente dijktrajecten

Heemraad Hennie Roorda beklaagde zich in de commissie Waterveiligheid dan ook terecht over het HWBP. Een starre overheidsorganisatie die vasthoudt aan haar eigen regels (50 km. dijk en 40 miljoen max, per project) en de risico's bij de waterschappen zelf neerlegt. Juist ons waterschap wordt daardoor getroffen omdat we nu eenmaal het dijkenwaterschap zijn en het meeste aantal urgente dijkvakken heeft. Maar genoeg is genoeg, met die boodschap heeft de commissie Waterveiligheid de heemraad op pad gestuurd. Op 25 september vergadert de Commissie Waterkeringen van de Unie van Waterschappen over de programmering van het HWBP.