Dag 118: Generaties

Vier generaties; ikzelf met mijn oma,

moeder en dochter

Mijn grootouders met links en rechts

mijn twee dochters; in het midden een neefje

Twee zaken trokken vandaag mijn aandacht. Een artikel in Elsevier weekblad over de bekostiging van de vergrijzing en de uitspraken van Wouter Bos dat iedereen tot zijn 65e moet doorwerken. Inmiddels al meer dan tien jaar geleden heb ik eens een training gevolgd over ‘Generaties en hun kansen’; dit naar het gelijknamige boek van socioloog Henk Becker. Hij beschrijft daarin de diverse generaties zoals de vooroorlogse, de stille, de protest- en de verloren generatie. Zelf behoor ik tot de laatste generatie. Toen ik op de arbeidsmarkt kwam, was er sprake van grote werkloosheid en een torenhoge rente. Na een economische hausse in de jaren negentig met een forse terugval aan het begin van de 21e eeuw, wacht onze generatie nu de bekostiging van de vergrijzing. En zelf profiteren van vroeg-pensioen zit er ook niet meer in. Nee, dan de protestgeneratie (geboren tussen 1940-1955); als geen ander hebben ze voluit geprofiteerd van de economische welvaartsgroei. Voor historische lage prijzen konden ze huizen kopen die vervolgens gigantisch in waarde stegen. En nu profiteren ze met goudgerande regelingen van hun VUT of vroegpensioen. In Belgie sloot de zittende coalitie in december 2005 het generatiepact, met daarin een pakket maatregelen voor langer werken en actief ouder worden. Om zo de onmisbare solidariteit tussen de generaties niet op het spel te zetten. Bijna twee jaar geleden stond Wouter Bos nog op het Museumplein om het hardst te roepen om de goudgerande VUT en pre-pensioen regelingen te handhaven. Kennelijk heeft hij thans het licht gezien. Zou hij het boek van socioloog Henk Beckers gelezen hebben?
(p.s. over het energieprobleem wordt nog steeds nagedacht)