Voorbij het cynisme

Joke Hermsen en Belle van Zuylen, ze schreef over haar in het boek 'De liefde dus'

Zijn we in onze hedonistische, individualistische wereld nog in staat om te vechten voor onze idealen? Of laten we de wereld de wereld en trekken we ons terug in onze eigen veilige cocon? Zonder om te zien naar de ander, zonder hoop op een betere wereld, zonder verlangen naar solidariteit. Zijn we nog doordrenkt met empathie en trekken we ons het lot van een zwakkere aan? Stoppen we met nadenken en trekken we ons terug achter onze beeldschermen? Of zijn we nog bereid om ons in de wereld te verdiepen om zo niet voorgoed ten prooi te vallen aan cynisme en hedonisme. 

Filosofe Joke Hermsen hield tijdens de Diogeneslezing van het Woerkums literair café in de Teerkamer op bezielende wijze een vurig pleidooi om juist in deze tijd manieren te zoeken om verbonden te blijven met de ander, onze politieke idealen en religieuze rites te blijven koesteren. Ze haalde daarbij filosofen aan als Hannah Arendt en Eric Bloch. Juist nu de wereld in crisissen lijkt te zwelgen, is het tijd voor een nieuwe bevlogenheid. Voor het koesteren van onze idealen. Juist dat kan ons vleugels geven.

De lezing vormde zo een mooie opmaat naar de komende dagen van bezinning en terug kijken op het voorbije jaar. Om zo inspiratie op te doen voor een nieuw jaar, voorbij het cynisme.