Veiligheid in het rivierengebied

Het voetveer van Boven-Hardinxveld naar Werkendam

Al eerder maakte ik een vergelijking tussen de Ruimte voor de Rivier plannen van de Noordwaard en Munnikenland. Niet alleen vallen beide projecten onder de rijksplannen Ruimte voor de rivier, maar er zijn ook andere overeenkomsten. Zoals de toenemende protesten tegen de plannen. Met de doelstelling veiligheid stemt iedereen wel in, maar wat als de ruimtelijke kwaliteit en de natuur de boventoon lijken te voeren in plannen? In Munnikenland heeft de Bommelse raad ingestemd met het voorkeursalternatief in 2006. Vijf jaar later krabt ze zich nog eens achter de oren over het project vanwege protesterende boeren. In de Noordwaard leek aanvankelijk ook iedereen het eens over de ontpoldering, maar gaandeweg het proces klinken ook hier de bezwaren luider. Voor de Noordwaard lijkt geen weg meer terug, in februari 2012 gaat de schop de grond in. Al kan de zitting van de Raad van State op 17 augustus over de laatste bezwaren tegen de ontpoldering nog roet in het eten gooien. Voor Munnikenland lijken de kaarten nog niet helemaal geschud, als de raad dwars blijft liggen ontstaat een groot probleem. Want hoe zit het met de veiligheid, als het plan niet wordt uitgevoerd? Over de watersnoodramp van 1953 las ik eens een artikel met als kop 'het falen van de overheid', met meer dan 1800 doden als gevolg. Over de evacuatie van de Bommelerwaard in 1995 verscheen het boek 'Hoog Water, de macht van de boerenrepublieken in het rivierengebied'. Het falen van de overheid slaat hier de andere kant uit met een onnodige(?) evacuatie. Maar het blijft een dilemma. Of zoals iemand schreef op de blog van de Wilhelminasluis naar aanleiding van de artikelen over het debacle van Brakel: 'Wie nooit heeft getwijfeld, heeft nog nooit diep nagedacht'