Dag 142: Spijt

Soms is het zo jammer dat een dag slechts 24 uur heeft. Er zijn dagen dat je zoveel meer zou willen doen, maar de tijd is gewoon op. Neem nu bijvoorbeeld zaterdag. Ik had nog een bezoek willen brengen aan de Aalburgse kunstroute, aan de Jan Claesendag in Andel, aan het jubileumconcert van Sound of Joy. Het is er allemaal niet van gekomen en achteraf heb ik spijt dat ik niet geweest ben. Wat ik zaterdag dan wel gedaan heb? Eigenlijk niets bijzonders, maar de uren zijn door mijn vingers geglipt, zoals zo vaak op een vrije dag. Uitgebreid de krant gelezen, ’s middags een rapport afgemaakt, boodschappen gedaan, op mijn weblog geschreven. Weinig spannend allemaal. Ook politiek gezien is het weinig spannend, maar de eerste stukken voor een drukke juni maand zijn alweer in aantocht. Ook morgenavond word ik op het gemeentehuis verwacht. Dit maal voor een kennismaking van nieuwe raadsleden met de ambtelijke organisatie. Maar ook ‘oude’ raadsleden zijn welkom. En allicht steek je er weer wat van op. Ik kan natuurlijk ook thuisblijven, maar misschien krijg ik dan weer spijt.