Dag 352: Johanna van Brabant

Op het pleintje van de Johanna van Brabantlaan in Hilvarenbeek, staat op een voetstuk van granieten keien, het beeld van de hertogin van Brabant, Johanna, ter ere van wie nog elke avond om negen uur het naar haar genoemde torenklokje klinkt. Volgens een onbewezen geschiedenis zou zij in 1390 door de bewoners van de Westerwijk uit het moeras zijn gered. De traditie rondom de voormalige landsvrouwe van Brabant is ter plaatse in ieder geval heel sterk, dus misschien is het geen legende maar de waarheid. De Beekse kunstenaar Wim van Breen vervaardigde het beeld in 1987, om te herdenken dat de wijk rondom de Johanna van Brabantlaan vijfentwintig jaar bestond.
Johanna (24 juni 1322 - 1 september 1406) was hertogin van Brabant en Limburg van 1355 tot aan haar dood. Zij was de oudste dochter van Jan III van Brabant, en was twee maal gehuwd. In 1336 huwde zij met Willem IV, graaf van Holland, Zeeland en Henegouwen, aan wie zij reeds van bij haar geboorte uitgehuwelijkt was. Na het overlijden (1345) van haar eerste gemaal hertrouwde zij in 1354 met Wenceslaus I van Luxemburg.
Omdat haar vader bij zijn overlijden in 1355 geen mannelijke erfgenamen meer achterliet, volgde zij hem in Brabant en Limburg op en moest bij die gelegenheid de Blijde Inkomst verlenen, omdat de steden garanties eisten voor het respecteren van hun privileges. De erfopvolging werd echter betwist door haar zwagers Lodewijk II van Male, graaf van Vlaanderen, en Reinoud III van Gelre, hertog van Gelre, en deze 'familieruzie' leidde tot de Brabantse Successieoorlog.