De weeffout

Verbreding van snelwegen betekent nu hogere lasten voor agrarische sector

Tijdens de thema-avond die maandagavond wordt gehouden bij Waterschap Rivierenland, in  Tiel wordt gesproken over de 'weeffout' in het wettelijk voorgeschreven kostentoedelingssystematiek voor het watersysteembeheer. Binnen het profijtdeel worden de kosten verdeeld over drie categorieën:

1. Gebouwde onroerende zaken;
2. agrarisch en overig ongebouwd;
3. natuurterreinen.

Het agrarisch en overig ongebouwd bestaat uit:

1. Agrarische gronden;
2. wegen inclusief kunstwerken;
3. spoorwegen inclusief kunstwerken;
4. bouwpercelen;
5. overige ongebouwde onroerende zaken.

De totale waarde van wegen en spoorwegen (inclusief daarbij behorende kunstwerken) bepaalt in hoge mate de economische waarde van de gehele categorie ‘agrarisch en overig ongebouwd’. Deze totale waarde is vervolgens bepalend voor het aandeel dat de categorie ‘agrarisch en overig ongebouwd’ in totaliteit moet betalen. Omdat aanslag oplegging voor deze categorie niet plaatsvindt op basis van waarde maar op basis van oppervlakte, is het vooral de agrarische sector (die veel oppervlakte heeft) die hiervan de gevolgen in zijn belastingheffing ondervindt. Waterschap Rivierenland heeft van meet af aan geageerd tegen het indelen van de wegen en spoorwegen in dezelfde categorie als de agrarische gronden. Het effect hiervan is namelijk dat als er nieuwe (spoor)wegen worden aangelegd (bijv. de Betuwelijn in het recente verleden, of de verbreding van de A2), de waarde van de categorie ‘agrarisch en overig ongebouwd’ fors toeneemt. Als gevolg daarvan neemt het tarief voor de agrarische sector toe terwijl het agrarisch areaal ten gevolge van de aanleg van deze (spoor)wegen afneemt. Dit effect als gevolg van het feit dat de wegen en spoorwegen tegen 75% van de vervangingswaarde moeten worden meegenomen binnen deze categorie, is in bestuurlijke kringen aangeduid als de weeffout.