De eeuw van mijn moeder (3)

Samen met mijn broer Henk op de foto

Zelf zag ik in 1961 het levenslicht; op 9 augustus, de dag dat de Berlijnse muur op slot ging. Ik was het derde kind in het gezin Kieboom-de Kooter. Na de lagere school volgde de HAVO op het Altena-college. Doorleren was niet aan de orde, ik herinner me nog tijdens een mondeling tentamen Frans dat me werd gevraagd of ik ambitieus was. Ik antwoordde ontkennend. Na mijn diploma werd ik aangenomen bij de Rabobank in Werkendam. Voor mijn gevoel een goede baan, veel andere werkgelegenheid voor meiden was er toch niet in Werkendam. Afgezien van winkelmeisjes, werkster of in de zorg. Bij de bank draaide het vooral om de cijfers, iets wat me eigenlijk nauwelijks boeit. Al snel werd ik verliefd, verloofd, zwanger en getrouwd. Ik had recht op zwangerschapsverlof en mijn baas (Teus Wijnands) wilde een medische verklaring over de verwachte geboortedatum. Ik denk dat de huisarts dat nog nooit had gemaakt, hij vroeg me tenminste was hij op moest schrijven. Na de geboorte van mijn eerste kind stopte ik met werken, niet omdat ik niet meer wilde werken. Maar niemand bleef in die tijd werken als ze kinderen kreeg. Vervolgens kreeg ik nog twee kinderen, zodat ik gedurende tien jaar niet deelnam aan het (betaalde) arbeidsproces. Achteraf gezien toch wel luxe. Na al die jaren thuis kwamen de muren echter inmiddels wel op me af en begon de zoektocht naar een betaalde baan. Mijn HAVO diploma en werkervaring bij de Rabobank bleken nauwelijks nog relevant. In 1992 kreeg in mijn tweede baan in een kledingzaak in Werkendam, ook niet echt mijn droombaan. Maar nog steeds was de werkgelegenheid (zeker voor parttimers) voor vrouwen niet echt geweldig. Pas in 1994 begon ik als correspondent te schrijven voor het Nieuwsblad, in 1998 kwam ik er in vaste dienst. En nu tien jaar later werk ik er nog altijd met plezie als eindredacteur en ben zo al jaren economisch zelfstandig.