75 jaar

De bruiloft van mijn ouders met links de ouders van mijn moeder en rechts Doortje Faas, de stiefmoeder van mijn vader

Op 3 januari 1936 zag mijn vader, Jan-Willem Kieboom, het levenslicht. Vandaag zou hij 75 jaar zijn geworden, eens te meer reden om aan hem te denken. Hij mocht echter niet ouder worden dan 53 jaar. Hoe ouder ik zelf word, hoe jonger hij gestorven is. Het is heel vreemd om je voor te stellen dat iemand die je gekend hebt tot zijn 53ste, de leeftijd van 75 jaar zou bereiken. Nu ik bezig ben met het schrijven over mijn oma Matje Heijns, de moeder van mijn vader, denk je na over eigenschappen die je geerfd hebt van je (voor) ouders. Over mijn oma Matje hebben haar kinderen verteld dat ze altijd opgeruimd was, zo herinner ik me mijn vader ook wel. Ook hield mijn vader van gedichten, hij kocht weleens een dichtbundel van Nel Benschop. Zelf hou ik ook van gedichten, is dat dan een familie trekje? En hoewel mijn vader veel te jong gestorven is, ben ik toch blij dat ik hem zo lang gekend heb. Zelf verloor hij zijn ouders al op jonge leeftijd, zijn moeder toen hij vier jaar was en zijn vader toen hij zes jaar was.