Luctor et Emergo voor Klaas Otterkop

Gerrit Visser met de penning die hij kreeg van koningin Juliana

In het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk wordt op 6 november een herdenking gehouden van het sluiten van het dijkgat Ouwerkerk in 1953. Na de Watersnoodramp van 1 februari 1953 duurde het bijna een negen maanden alvorens het laatste dijkgat werd gedicht. Niet met een reguliere dijk, maar met vier Phoenix caissons. Wie deze manier van dijken maken had bedacht, het zouden zomaar Werkendammer rijswerkers geweest kunnen zijn. Zij hadden al eerder een staaltje van hun vakmanschap laten zien tijdens het dichten van de dijken in Walcheren na de Tweede Wereldoorlog. Dat wordt heroïsch beschreven in het boek 'Het verjaagde water' van A. den Doolaard. Een prachtig boek, dat iedere Werkendammer (en waterschapper!) een keer gelezen moet hebben. 

De erepenning voor het dichten van het dijkgat bij Ouwerkerk

De Werkendamse zinkbaas wordt in het boek Klaas Otterkop genoemd, maar was in werkelijkheid Gerrit Visser (1886-1963). Hij was ook bij het dichten van het dijkgat op 6 november 1953 en kreeg uit handen van Koningin Juliana een herdenkingspenning uitgereikt. De penning is nu in het bezit van zijn kleindochter Greet Visser. 

De penning is nu in het bezit van Greet Visser