De dijkgraaf

Bij tijd en wijle komen wij de man nog tegen

in weer en wind, in vreze op de hoge dijk

fietsend langs de scherpe grenzen van zijn rijk

Zijn zadel kraakt - hij moet nu vele jaren wegen -

terwijl hij schat en speurt in volle vaart

opdat wij veilig slapen in zijn waard.

Hij hoort geloei. Er is iets mis. Hij wil het weten.

Met onvoorziene angst fietst hij van ons vandaan,

Wij waren al van schuld en zien hem later staan

tot aan zijn borst in water. Dat wij dat niet vergeten.

L.F. Rosen

dijkgraaf Mathieu Gremmen neemt poeziebundel 'Langs brede rivieren' in ontvangst

Een gedicht speciaal voor Wereldpoéziedag, passend bij de dag met de voorlopige uitslag van de waterschapsverkiezingen 2019