Kies voor poëzie, niet voor oorlog

In het Biesbosch Museumeiland vond vanmiddag een bijzondere bijeenkomst plaats vanwege het kunstwerk 'Waiting for it to end' van Alaa Minawi.

Waiting for it to end en het beeld van de Liniecrossers; twee mensen die steun zoeken bij elkaar

De Palestijns-Libanese kunstenaar hield in zijn speech een vurig pleidooi om een einde te maken aan de oorlog, aan alle oorlogen. "We kunnen zoveel; poezie, kunstwerken, liefde en al die andere dingen waar we van houden. Maar we kunnen ook kiezen om het andere te doen, om oorlog te voeren. Daarom heb ik gekozen om kunst te maken. Hier op deze plek niemandsland, kozen de mensen niet voor de oorlog, maar streden ze om de kunst terug te brengen. Hier hebben ze gewacht 'Waiting for it to end'.  In het Midden-Oosten is het al 75 jaar oorlog, ook op andere plekken in de wereld is oorlog. Maar dit kunstwerk is een monument, laat het een zegen voor de vrede zijn". 

Alaa Minawi die vertelt dat hij kunst maakt omdat  hij niet voor de oorlog wil kiezen

Na zijn speech vertolkte een band met enkele Arabisch leden prachtige muziek waarin het verlangen naar vrede bijna tastbaar werd. Programma maker Jan Zobel van Kunstmin in Dordrecht vertelde over komende voorstellingen bij het beeld 'Waiting for it to end'. Zoals van Merlijn Twaalfhoven die werkt aan een bewerking van de mini-opera 'a postcard from Aleppo'en de theatermonoloog van Rosalie Verbeek (?).

De genodigden genoten van de muziekvoorstelling in het museum

Het kunstwerk 'Waiting for it to end' is onderdeel van het kunstproject 'Kunst voor de vrijheid' van Brabant Remembers dat bestaat uit meerdere tijdelijke kunstinstallaties. Het is opgezet ter herinnering aan 75 jaar vrijheid. Het kunstwerk van Alaa Minawi toont ons het beeld van twee mensen die steun zoeken bij elkaar, wachtend op het einde van de oorlog.  Het vertoont daarmee gelijkenis met het beeld van de Liniecrossers in Werkendam. Ook daar zien we het beeld van twee mensen, die steun zoeken bij elkaar om een einde te maken aan de oorlog. Het kunstwerk krijgt een permanente plek in de tuin van het museum en daarmee een nieuwe landmark in de Biesbosch.

Het beeld gezien vanaf het water,