Dag 49: Politieke zonden

In één van de eerste afleveringen van mijn campagnedagboek schreef ik over de politieke deugden moed, eerlijkheid en betrokkenheid. Dit naar aanleiding van de installatie van burgemeester Petter. Destijds schreef ik nog eens terug te komen op politieke zonden. Één van de politieke zonden is het verzwijgen van informatie. Ik las eens een voorbeeld van een raadslid die had ontdekt dat het water in een sloot vervuild was. Hij maakte er echter pas melding van tijdens een vergadering om ermee te kunnen scoren. De vissen waren toen allang dood. Niet zo netjes dus. Maar ook ministers en wethouders maken zich schuldig aan het achterhouden van informatie.

Een andere zonde, waar iedere politicus zich weleens schuldig aanmaakt is ijdelheid. Van tijd tot tijd wil je toch je naam terug zien in de diverse media. Hoe weten burgers anders waar je als politicus mee bezig bent? En zonder een zekere dosis ijdelheid word je natuurlijk nooit een bekende politicus, maar wanneer ga je nu te ver? Zeker in campagnetijd ligt die ijdelheid wel heel dicht op de loer. Al een aantal malen ben ik betrokken geweest bij het campagneteam. Zo’n 8,9 jaar geleden werd er nog een hele discussie gevoerd over het al dan niet plaatsen van foto’s van politici op verkiezingsposters. Nu zie je vrijwel geen posters meer zonder een foto van de lijsttrekker of andere kandidaten. Ook zelf sta ik nu op zo’n levensgrote poster. Is de ijdelheid daarin te ver doorgeschoten? Met de zondag in aantocht een goed moment om die zonde nogeens te overdenken.