Dag 104: Zonder zonde

De Zeven Hoofdzonden (Museo del Prado, Madrid). Schilderij van Hieronymus Bosch

De tijd van Goede Vrijdag en Pasen is bij uitstek geschikt om na te denken over zonde en schuld. Voor het Nieuwsblad schreef ik vorig jaar wekelijks interviews aan de hand van de zeven hoofdzonden. Opvallend daarbij was dat iedereen daadwerkelijk zondebesef had, of ze nu wel of niet gelovig opgevoed waren. Wel waren er slechts enkelen die echt eerlijk durfden vertellen over hun zonden, de meesten waren nooit helemaal eerlijk. Tijdens de interviews of na publicatie werd me ook wel eens gevraagd of ik me zelf schuldig maakte aan bepaalde zonden. Uiteraard ontkende ik dat altijd. Maar vandaag kreeg ik een dagboek onder ogen van Dorothee Sölle, een Duitse theologe. “Dagboekschrijven is een ijdelheid. Bij de selectie vindt er een soort liegen plaats. Wat is belangrijk? Wat neem ik op? En wat is het dagelijks brood in de wereld van leugen?”, zo schrijft ze in dit dagboek. Inderdaad is ijdelheid me niet geheel vreemd, het is een eigenschap die zelfs onmisbaar is voor een politicus. Ook dat heb ik gemerkt in al die interviews over de zeven hoofdzonden. Jezelf belangrijk, zelfs onmisbaar vinden. Maar uiteindelijk is het alles ijdelheid, zo schrijft Prediker. Ook voor politici.