Dag 113: Erfopvolging

Journalist Visser met Olympisch kampioene Ireen Wust (foto T.A.)

In vroeger tijden werd een zoon van een schipper ook schipper. Een boerenzoon werd vanzelfsprekend boer. Tegenwoordig is dat al lang niet meer zo, ieder gaat zijn eigen weg en kiest een beroep dat bij hem of haar past. Al worden boeren nog wel vaak opgevolgd door hun zoon, soms zelfs door dochters. Toch zijn ouders vaak gestreeld als hun kinderen in hun voetsporen treden. Nog niet zo lang geleden sprak ik Ad van der Ven die zeer te spreken was over de samenwerking met zijn dochter Mariëtte. Samen ontwierpen ze het bankje aan de Alm dat donderdag officieel in gebruik werd genomen. En daar was Ad best trots op.
Zelf heb ik sinds kort een zoon die kennelijk in mijn voetsporen wil treden. Hij volgt daartoe de opleiding journalistiek aan de Christelijke Hogeschool in Ede. Leuk en vooral grappig, omdat we nu regelmatig discussies hebben over artikelen in kranten of tijdschriften. Of over de leuke en minder leuke kanten van het beroep.
Ook in de politiek is soms sprake van ‘erfopvolging’. Vanmiddag las ik het boek van Wouke van Scherrenburg ‘Vrouwen op het Binnenhof’ met daarin interviews met vrouwelijke Kamerleden. De moeder van Femke Halsema was bijvoorbeeld wethouder, de grootvader van Agnes van Ardenne was 25 jaar raadslid. En zo zijn er wel meer voorbeelden van erfopvolging in de politiek. Dus misschien zijn er over tien jaar naast twee journalisten Visser ook wel twee of drie politici Visser. Voor nog meer discussies in huiselijke kring.