Dag 190: Rijswerk

Vandaag was ik de Biesbosch ingereden op zoek naar bloeiend vlas. Volgens een kaartje op de site van TBAB zouden die nu zo ongeveer in bloei moeten staan. Ik heb het niet gevonden, wel vond ik iets anders opmerkelijks. Rijswerk. Het vakwerk waarmee de natte Werkendamse aannemerij groot geworden is. In het gebied dat vroeger de hofleverancier van rijshout was. Het lag onder de brug in de Bandijk vlakbij de pont naar Dordrecht. Één van de twee bruggen die horen bij het natuurontwikkelingsproject Noordwaard was al klaar, de andere in de Veerweg nog niet. Maar onder de brug in de Bandijk lag het rijswerk, dat in de komende weken met basaltkeien bedekt zal worden. Om zo te voorkomen dat de oevers straks afkalven als de dijk wordt doorgestoken om de kreken te herstellen. Overigens vond ik ook nog een gedicht van Luwe Paans over rijswerkers. Het is te lang om helemaal op te nemen, daarom slechts een klein deel.

De rijswerker of waterbouwer


In ’t rijshout en de waterbouw
Daar vindt men onze mensen
Het rijk kan zich, waar ’t nodig is
Geen beter vaklui wensen
Helaa,s men kon hier vroeger niet
Hun dienst naar waarde schatten
Men achtte hun bedrevenheid
Het werk van ‘Waterratten’
Een ‘grienduil’ of een ‘waterrat’
Dit zijn geen schone namen
Maar heden hoeft zich niemand meer
In ’t minst hiervoor te schamen
Nu zijn de tijden omgewend
De rijs- of waterwerker
Die voelt zich in de maatschappij
Thans vrijer en veel sterker