De tijd kent geen genade voor Thomas Westerhout

Wat een verdrietig nieuws om te horen dat Thomas Westerhout is overleden. Pas had ik nog dienst in het Andries Visserhuis en sprak ik hem weer eens na al die ellendige corona lockdowns. Donderdag kreeg ik nog een mail van hem met zijn bijdrage voor Effe Lustere. Wat zal ik hem missen. 

Een van de tien boeken die Thomas Westerhout schreef

Thomas was een opgeruimd iemand en altijd in voor een grapje. Een begenadigd verteller die zijn verhalen doorspekte met anecdotes en een feilloos geheugen voor jaartallen had. Als hij eenmaal op zijn praatstoel zat, was hij niet te stoppen. In het Andries Visserhuis zorgde dat soms voor prachtige momenten, als ook Teus voor den Dag te gast was. Beiden konden boeiende verhalen vertellen, maar op zaterdagmorgen mochten ze alleen om beurten het woord voeren om een Babylonische spraakverwarring te voorkomen. 

Iedereen hing aan zijn lippen als hij begon te vertellen

Zijn tiende en laatste boek kreeg als titel mee 'de tijd kent geen genade'; met zijn plotselinge heengaan wordt dat nog maar eens bevestigd. In dat boek schreef hij over de agrarische geschiedenis van de laatste twee eeuwen van de Biesbosch en de polders in de Zuidwaard. Hij werkte intussen stug door aan deel twee van dit boek met een beschrijving van de polders in de Noordwaard en de Oostwaard. Zijn eerste boek verscheen in 1988 over 75 jaar Woningbouwvereniging Werkendam Vooruit. Andere klassiekers van zijn hand zijn ‘Met kist en bult de Biesbosch in’ (1996), een gedegen studie over de riet- en griendcultuur in het gebied. Ook schreef hij over de geschiedenis van 100 jaar Schuttevaer in Werkendam (2005). Naast het schrijven van boeken was Westerhout een begenadigd verteller, die zijn verhalen doorspekte met anekdotes uit de Werkendamse historie en strooide met ontelbare jaartallen. Menigeen hing aan zijn lippen als hij begon te vertellen.

Thomas werd benoemd tot erelid van de Historische Vereniging Werkendam en De Werken c.a.

Maar Westerhout was ook zeer actief in het maatschappelijk leven, zo was hij oprichter van de verenging de Oude Drijversschuit en mede oprichter van de Historische Vereniging Werkendam en De Werken c.a. Daar werd hij enkele jaren geleden benoemd tot erelid vanwege zijn vele verdiensten voor het vastleggen van de Werkendamse historie. In 1993 verwierf hij bekendheid met de inzameling van 12.000 protestbrieven tegen het plan van de provincie Noord-Brabant om de gehele Biesbosch bij de gemeente Drimmelen onder te brengen. Verder was hij betrokken bij de 4 mei vieringen in Werkendam.  Hij was tevens langere tijd heemraad bij Hoogheemraadschap Alm en Biesbosch. Voor zijn maatschappelijke verdiensten kreeg hij een Koninklijke Onderscheiding. Voor zijn pensionering werkte Westerhout bij de waterpolitie.

Zijn overlijden kwam onverwacht, al kwakkelde hij de laatste jaren wel met zijn gezondheid. Werkendam verliest in Westerhout een markante inwoner die als geen ander de geschiedenis van het dorp heeft vastgelegd.