"De angst snoerde onze keel"

Stuk glas in lood raam van de voormalige Gereformeerde kerk

Vernielingen door het springen van de kerk nabij de Hoogstraat in Werkendam.

Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog trok de Duitse bezetter nog een spoor van vernielingen door het land. In Werkendam werden de korenmolen en twee kerken opgeblazen. Het moeten pure wraakacties zijn geweest,  de oorlog was immers al verloren voor de bezetter. In de nacht van 20 april werd de korenmolen 'Ken U Zelven' opgeblazen. In de vroege ochtend van 22 april werden de Gereformeerde en Hervormde kerk in het dorp opgeblazen. Aria Colijn schrijft in haar dagboek over het springen van de kerken. 

Ansichtkaart van de oude Maranathakerk in Werkendam

 

"Den andere nacht, we lagen weer op de vloer, werd er opeens een hoorn geblazen en geroepen eruit allemaal.  Werkendam uit, over een half uur gaat de toren in de lucht. Het was half twee, wij vlogen onze bed uit hier en daar een stukje aangetrokken en vluchten de straat op. Daar was het groot paniek, mensen die door elkaar heen en weer liepen en schreeuwden. Waar moeten we toch naar toe? Ja, dat wisten wij ook niet,daar kwam een man aan met een hoorn. Hij zei: mensen opschieten je hebt nog 20 minuten tijd om je te redden. Maar waar moeten we heen schreeuwden we? De Sleeuwijkse dijk dan in maar zei hij. En, lieveling we holden zoo hard als zat ons de dood op de hielen en dat was ook wel zoo.Toen we voorbij de toren moesten, snoerde de angst onze keel. We hebben een half uur achter elkaar gehold, toen we de knal hoorden zijn we weer terug gegaan".

Schilderij van de voormalige Maranathakerk, de schilder is onbekend

Zo verloor Werkendam twee van haar kerken, pas in 1953 en 1956 konden de herbouwde kerken weer in gebruik worden genomen. 

Deze pilaar is het enige tastbare overblijfsel van de voormalige Gereformeerde kerk