Paul Scheffer en onze leefbaarheid

Zondag was Paul Scheffer te gast bij het Woerkums Literair Cafe voor de jaarlijkse Diogeneslezing. Ook drie jaar geleden was hij te gast in de Teerkamer. En net als in 2016 sprak hij zondag over migratie. 

Paul Scheffer in 2016 in de Teerkamer

Toch was de toon van zijn lezing anders. Sprak hij in 2016 nog over het verloop van de integratie van migranten, afgelopen zondag vroeg hij zich af of we geen halt toe moeten roepen aan de migratie. Als we zo doorgaan, dan telt Nederland binnen niet al te lange tijd 18 miljoen inwoners. Als voorbeeld noemde hij de schattingen van het CBS over het aantal Oost-Europeanen dat zich hier zou vestigen; in plaats van 40.000 zijn dat er 400.000 geworden. En 'met de veel gehoorde opmerking 'Wen er maar aan' zouden we geen genoegen moeten nemen. De toegenomen migratie is vooral een gevolg van de globalisering, maar in tegenstelling tot wat vaak gesuggereerd wordt zijn we helemaal niet van die globetrotters. Slechts zo'n drie procent van de wereldbevolking reist de wereld rond; 97 procent van de mensen is veel meer honkvast en woont vaak niet verder dan enkele tientallen kilometers van zijn geboortegrond. 

Paul Scheffer in 2019 in de Teerkamer

Scheffer roept de rijksoverheid op om de migratie te beteugelen en net als Canada alleen economisch gewenste migranten toe te laten en geen laaggeschoolde arbeiders. Een helder betoog dat steun verdient. Van de groeiende bevolking en toegenomen migratie zie ik in mijn eigen omgeving de gevolgen, steeds meer mensen met een migrantenachtergrond komen in onze wijk wonen. Het tast de sociale cohesie en leefbaarheid aan. Nog afgezien van het woningtekort dat ontstaat voor onze eigen inwoners.