Het Waterschap doet niets meer alleen

Waterschappen mogen dan al eeuwenoud zijn, ze ontkomen niet aan de veranderingen in de samenleving. In de hedendaagse netwerksamenleving doet het waterschap dan ook niets meer alleen. Dat hield secretaris-directeur ons voor tijdens de bijeenkomst over professionalisering van ons bestuur. En we zijn niet het enige waterschap dat daarmee worstelt. Zo voert Zuiderzeeland gesprekken, waar ook onze toekomstige dijkgraaf Co Verdaas zijn visie mocht geven over veranderingen in onze samenleving.

In een netwerksamenleving doet het waterschap niets meer alleen

Mede door die netwerksamenleving verandert de rol van het bestuur, het wordt namelijk steeds moeilijker om zo als bestuur te sturen als daarover met andere partijen en/of overheden vergaande afspraken worden gemaakt. Wie draait aan welke knoppen en wie gaat waar over? En hoe houden we als AB zicht op al die samenwerkingsovereenkomsten en hoe controleren we of de afspraken en verplichtingen die het dagelijks bestuur aangaat stroken met ons eigen beleid? En of al die afspraken financiële consequenties hebben en we daar voldoende op kunnen sturen? Wat als een heemraad een intentieovereenkomst tekent dat het waterschap meebetaalt aan een project en het AB vindt dat toch geen goed plan? Tijdens de bijeenkomst over professionalisering van het AB is bijvoorbeeld ook gesproken over de mandatering en hoe we zicht houden op al die gedelegeerde besluiten aan het dagelijks bestuur. Het AB wil dan ook regelmatig geïnformeerd worden over bestuursovereenkomsten, convenanten, het aankopen of verkopen van onroerend goed boven de 500.000 euro, het toepassen van bestuursdwang en de afhandeling van bezwaren en klachten. 

Watersnoden door de eeuwen heen

De noodzaak om zicht te houden op alle samenwerkingsovereenkomsten (publieksrechtelijke overeenkomsten) bleek overduidelijk tijdens de commissie Middelen. Daar werden de resultaten besproken van het onderzoek naar al die publiekrechtelijke overeenkomsten bij Waterschap Rivierenland'. En daaruit bleek tot ontsteltenis van het AB dat deze voorheen niet in een centraal register zijn opgenomen. Zo werden in de periode 2005 tot mei 2018 in totaal 201 overeenkomsten afgesloten. Veel voorkomende soorten zijn: samenwerkings- en bestuursovereenkomsten, intentieverklaringen en convenanten. Omdat deze niet in een centraal register zijn opgenomen, is niet duidelijk hoe wordt gemonitord of alle afspraken wel worden nageleefd. Laat staan dat het AB zicht heeft op al die overeenkomsten. Reden voor een stevig pleidooi om het AB hier in de toekomst wel nadrukkelijker over te informeren, in elk geval minimaal eenmaal per jaar. Om zo onze controlerende taak als bestuur ook in een netwerksamenleving beter uit te kunnen oefenen. Het Waterschap doet immers niets meer alleen!