Wat zou de dijkgraaf vinden van de waterberging in de Vervoornepolder?

Het aanleggen van de waterberging bij de Dijkgraaf den Dekkerweg is nu echt van start gegaan. Rijplaten, een schaftkeet en inmiddels al stevige hopen klei zijn te zien in de Vervoornepolder. Deze polder is de oudste polder bij Werkendam die na de Sint Elisabethsvloed van 1421 werd ingepolderd in 1552. 

Grondverzet voor de waterberging in de Vervoornepolder, de rij bomen op de achtergrond markeert de Dijkgraaf den Dekkerweg

De nieuwe waterberging ligt pal langs de Dijkgraaf den Dekkerweg. En dat riep bij mij ineens de vraag op wat deze dijkgraaf zou hebben gevonden van de aanleg van een waterberging in die oude polder. Dijkgraaf Den Dekker overleed in 1976 en zeker in die tijd was de taak van een waterschap om het water vooral zo snel mogelijk de polder uit te slaan. In de Vervoornepolder gebeurde dat uiteraard door de Vervoornemolen. Maar anno 2020 zijn de tijden veranderd en is waterberging, zelfs in oude polders geen vreemde eend meer in de bijt. 

Op de voorgrond is een bunker van de Nieuwe Hollandse Waterlinie te zien

Of wat zou Reynier Vorvoorn Waersman van de sluitsteen van 1642 van die waterberging hebben gevonden? Eigenlijk is het mooi om op het fietsbruggetje over de Dijkgraaf den Dekkerweg te staan en in één oogopslag zoveel waterschapsgeschiedenis af te kunnen lezen aan het landschap. De Vervoornepolder met zijn molen, restanten van het riviertje De Werken, Fort Bakkerskil en de bunkers als onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie, de schotbalkenloods voor de coupure in de Schenkeldijk, de Dijkgraaf den Dekkerweg zelf. En dan nu het graven van de nieuwe waterberging. Mooi om te zien dat Nederland nooit af is, maar dat we eeuwig bezig blijven om ons landschap te vorm te geven. Het zou nog mooier zijn als bij de nieuwe waterberging straks ook een wandelpad wordt aangelegd, het ommetje Werkendam over het fietsbruggetje is al een populaire route, maar zou zo nog mooier kunnen worden.