Dag 31; De Telegraaf en het CDA

Wat is de overeenkomst tussen het CDA en de Telegraaf? Als je als modern burger vertelt dat je de Telegraaf leest, word je soms wat meewarig aangekeken. Lid zijn van het CDA is als het lezen van de Telegraaf. Althans dat is de ervaring van een 43 jarig CDA lid uit Andel. “Wanneer gaat het CDA eindelijk eens iets doen aan haar imago?”, zo vroeg hij tijdens de CDA regio bijeenkomst met staatssecretaris Pieter van Geel. Uiteraard overtroffen de CDA lijsttrekkers Lijmbach, Van den Berg en Ambachtsheer elkaar bij het vertellen hoe trots ze zijn op het CDA. Overigens ken ik nog wel een overeenkomst tussen de Telegraaf en het CDA. Beiden scoren het hoogst in hun sector, de Telegraaf met lezers. Het CDA met leden. Maar misschien moet de vragensteller gewoon een andere krant nemen, waarin minder negatief over het CDA wordt geschreven.

Overigens was het opvallend druk in Almkerk bij Pieter van Geel. Ook veel zwevende kiezers in het publiek. Ontwaarde ik daar overigens niet Piet Hartman, als zwevende kiezer? Hij was overigens in goed gezelschap met Henk van der Zouwen en Jan Straver.

Dag 30: Het CDA elftal

Komende week komt het CDA elftal bijeen. Daar worden de laatste plannen rond de campagne gesmeed. De ideeën zijn er al, nu de verdere uitwerking nog. Misschien vraagt u zich af, wie zitten er in dat elftal? Dat zijn Vincent, Marjolein, Gerard, Otto, Cees, Cees, Hannie, Wil, Douwe, Pieter en Frederick. Dat zijn de mensen die bereid zijn hun nek uit te steken voor het CDA in de actieve politiek. En zich in te zetten voor de burgers van Werkendam. Elf mensen met even zovele talenten. De aanvoerder is al bekend, maar wie wordt de spits en wie de keeper? En wie de verdediger? Maar bovenal wie durft het op te nemen tegen het CDA elftal? Het CDA is in de ‘winning mood’, wij gaan namelijk alleen voor goud. CDA kiezers, kom op! We hebben wel veel supporters nodig. En u weet, alleen de winnaar telt!

Dag 29: Bestuurlijke lappendeken

In Elsevier stond afgelopen week een artikel over de bestuurlijke drukte in Nederland. In oktober 2005 publiceerden acht randstadbestuurders al het manifest ‘de Holland Acht’ over de vele overlegorganen die ons land telt. Ook in de gemeente Werkendam hebben we daar met enige regelmaat mee te maken, vooral als er gesproken wordt over de gemeenschappelijke regelingen. In de afgelopen raadsperiode heb ik een aantal malen kritische vragen gesteld over SES West-Brabant. Wat doen ze nu voor ons geld en levert het echt voordeel op voor onze burgers? Of houden we zo een bestuurslaag in stand en pompen we geld rond? Geld waarvan door die overlegstructuren natuurlijk een deel aan de strijkstok blijft hangen. Of dat wordt besteed aan mooie glossy full-color brochures, die niemand leest. Zelfs raadsleden niet omdat ze iedere week al een dik pak papier door de brievenbus krijgen. En SES West-Brabant is nog maar één van die gemeenschappelijke regelingen.

Dag 28: Oêp d’n aoi

Deze week ontstond weer eens commotie over de uitspraken van Rita Verdonk. Zij stelde voor om voortaan alleen Nederlands te spreken op straat. Direct rijst dan de vraag; Wat voor Nederlands? En mag er dan nog wel dialect gesproken worden? Ik herinner mij van jaren terug dat een zwager uit Rotterdam eens bekende ons aanvankelijk nauwelijks te verstaan, met ons toch wat plat Werkendamse taaltje. Zelf ben je je daar niet altijd van bewust, maar op zo’n moment blijkt ineens dat je kennelijk niet altijd ABN spreekt. Ik ben ook regelmatig geplaagd met de uitdrukking: ‘dag, hoor’. Kennelijk ook Werkendams taalgebruik, ik probeer er nu dan ook op te letten om het niet meer te gebruiken. Ondanks de uitspraken van Rita Verdonk wordt er donderdag toch weer een Werkendams dictee gehouden in de Kwinter, met heerlijk Werkendams dialect. Als voorzitter van de Historische Vereniging Werkendam en De Werken c.a. mag ik dat allemaal weer in goede banen leiden. Of Rita Verdonk dat nu goed vindt of niet! Bijgaand een zinnetje, voor wie vast wil oefenen. Als u weet wat het betekent, hoor ik het graag.

Oêp d’n aoi
Of ’t stilleke
Is ’t vaak nie om te banken
Ge zoudt hier bekaaie

Dag 27: Landgoed Kraaienveld

Gisteravond in Waalwijk bezocht ik een informatieavond van de gebiedscommissie Wijde Biesbosch over de aanleg van landgoederen. De zaal was tot de laatste stoel bezet. “Dat is pure armoede’, zo zei één van de aanwezigen. Feit is natuurlijk dat erin de akkerbouw de laatste jaren weinig verdiend wordt. De aanleg van een landgoed kan mogelijk voorkomen dat bedrijven verdwijnen, maar toch kunnen worden voortgezet door jonge boeren. Ook is het een kans op verbetering van de kwaliteit van het landelijk gebied. Enerzijds dus eigenbelang van de boeren, maar wel gecombineerd met maatschappelijke doelen. Prominent voorbeeld van de plannen voor een landgoed is het plan Kraaienveld tussen Sleeuwijk en Oudendijk. Carlo Braat van Brabants Landschap noemde het het mooiste plan van Brabant, misschien wel van Nederland. Drie boerenbedrijven zijn betrokken bij het plan dat zelfs een bijdrage krijgt uit het stimuleringsfonds voor Architectuur. Als de plannen worden uitgevoerd, kunnen twee jonge boeren verder boeren. Als maatschappelijke belangen kunnen worden ingepast de plannen rond de Nieuwe Hollandse Waterlinie, mogelijkheden tot waterberging en verfraaiing van het landschap. De plannen verdienen dan ook alle steun. Zo blijft het CDA ook hameren op mogelijkheden voor landgoederen elders in de gemeente, met name in de Noordwaard. Ook daar kunnen allerlei maatschappelijke belangen worden ingepast. Het rood voor groen kan mogelijk ingepast worden aan de randen van het huidige woongebiedje Steurgat. Op woensdag 8 februari is er weer een ontwerpsessie voor raadsleden, ik zal het dan zeker opnieuw inbrengen.

Dag 26: Poëzie en politiek

De vijf vingers van je hand
Zijn als de dorpen
van ons mooie Werkendamse land





Duim
Vanaf de boorden van de Sleeuwijkse haven
Rijst Gorinchem van ver
Laat ons duimen voor deze enclave
Dat het ooit wordt een blinkende ster

Wijsvinger
Werkendam wil altijd al de wijste wezen
Op het raadhuis en in donkere dreven
Bekonkelen ze alles voor uw wel en wee
Helaas niet altijd in pais en vree

Middelvinger
Nieuwendijk ligt temidden van de vijf
Als een durpke, klein en trots
Ze hebben er een SLIM bedrijf
Waarmee al hun wensen nu zijn ingelost

Ringvinger
Moeders mooiste glimt van goud
Wie is er niet in deze parel aan de Maas geweest?
Vooral met de Campus viert Hank feest
Kinderen misschien nog wel het allermeest

Pink
De Dusse meandert als een parelsnoer
Langs het Kasteel van weleer
Zoveel moois in dit kleine dorp
Waarom dan toch altijd dat Calimero-gevoel?

Dag 25: Gastschrijver Dorine

Door mijn moeder werd ik gevraagd om als gastschrijver op te treden voor haar weblog die zij momenteel bijhoudt in het kader van de gemeenteraadsverkiezingen. Tja, een grote eer natuurlijk, maar wat kan ik aan haar weblog toevoegen? “Doe de stemwijzer dan en schrijf daar iets over”, zei ze tegen mij. “En wees vooral eerlijk over de uitkomst!” Nu hoef ik me voor mijn politieke voorkeur niet te schamen, hoewel mijn moeder daar misschien iets anders over denkt. Ik ben vrij links georiënteerd terwijl mijn moeder in de loop der jaren toch meer naar de rechterkant is opgeschoven. “Ja”, zegt ze dan: “vroeger was ik misschien ook meer links, maar met het verstrijken der jaren en de daarmee gepaard gaande groeiende wijsheid, verschuif je vanzelf meer naar rechts.” Ben benieuwd of dat bij mij ook zo werkt, want ik kan het me nauwelijks voorstellen. Toch een beetje zenuwachtig deed ik de stemwijzer (stel je voor dat er opeens toch iets heel anders uit komt dan je dacht!) en wachtte op de uitslag. Ik was behoorlijk opgelucht toen ik de uitslag zag, want dat was precies de partij waar ik altijd al op stem. Welke dat is zeg ik hier natuurlijk niet, want ik ga geen gratis reclame maken, maar het zal vast niet moeilijk te raden zijn… Kortom, het is altijd goed om de stemwijzer te doen, al is het alleen maar om even stil te staan bij het nut en belang van de politiek en de gemeenteraadsverkiezingen. U hoeft niet te vrezen voor de uitslag!

Dag 24: Wildplakken (2)

Meer en meer komt de campagne op gang. Vandaag de plakbeleidbrief gelezen van burgemeester Hellegers. (Mooi scrabble-woord overigens). Hellegers legt daarin de regels van het plakken nog maar eens uit. Wild-plakken zal er niet bij zijn, de affiches worden dan gewoon verwijderd. Aangaande borden buiten de bebouwde kom kondigt Hellegers aan soepel te zijn. Het CDA maakt daar nogal eens gebruik van, zoals te zien is op bijgevoegde foto. Voor de lezers van de weblog een klein raadsel. Wie weet waar het bord staat? Degene die het raadt mag een keer als gastschrijver op mijn weblog schrijven. Na 24 dagen begint namelijk de inspiratie wel een beetje te tanen. Er moet nog 42 keer geschreven worden in mijn campagnedagboek. Qua debatten is het nog niet spannend geweest, het BKA debat over één Altena was inderdaad doodsaai, zoals ik al vreesde vooraf. Daar valt dus weinig over te schrijven. Misschien nog een keer over de stemwijzer? Heeft u hem al ingevuld? Vandaag heb ik hem nogmaals ingevuld. Deze keer kwam ik wel bij de enig juiste partij uit. U mag raden welke.

Dag 23: Stem wijzer!

Als u de bijgevoegde foto goed bekijkt, ziet u veel raadsleden een groene kaart omhoog steken. Een groene kaart voor het CDA? Nee, de raadsleden stemden op die manier voor of tegen de stellingen van de Werkendamse stemwijzer. Te weinig laptops om de lancering van de stemwijzer allemaal digitaal in te vullen, zo was het argument van de voorlichter Frank Schoenmakers. De ware reden is natuurlijk dat politici grote moeite hebben om te vertellen hoe de stemwijzer uitviel. Zelf heb ik hem ingevuld, maar ook ik durf u de uitkomst niet te vertellen. Overigens wijst onderzoek uit dat de uitkomst van de stemwijzer vaak weinig relatie heeft met de stem die uiteindelijk uitgebracht wordt. Althans, zo vertelde Iede Bakker ons. Maar de stemwijzer geeft wel discussie bij de koffie of een biertje, zo wordt er nog eens over politiek gesproken. Zo vlak voor de verkiezingen geeft dat in elk geval enige dynamiek aan het politieke debat. Werkendam is overigens redelijk vooruitstrevend met de stemwijzer, samen met nog 69 gemeenten in Nederland heeft ze haar eigen stemwijzer. U kunt hem vinden op

www.werkendam.nl

Dag 22: Heb uw 'vijanden' lief?

http://www.duburck.blogspot.com/

http://www.advermeer.blogspot.com/

De allereerste keer dat ik op een stembureau mocht zitten, was samen met Evert Begemann in de Nutszaal in Werkendam. Volgens mij was het in 1996, bij de herindeling van Dussen en Werkendam. Evert vertelde dat hij bij het rondbrengen van PvdA folders enkele verwaaide CDA folders zag liggen en deze ook maar gelijk in de brievenbus had gestopt. Een mooi gebaar, toch. Ook al heb je er als coalitie regelmatig prettig mee samengewerkt in de afgelopen vier jaar, in verkiezingstijd zijn andere politieke partijen toch eigenlijk de ‘vijand’. Een modern voorbeeld van die ‘foldersamenwerking’ uit het verleden is de hulp die PvdA’er Bob du Burck verleende voor de opzet van mijn weblog. Eerst met informatie over de opzet van de weblog, later met informatie over plaatsing foto’s en het aanbrengen van links. Hij heeft zelfs de links naar de CDA weblog van mezelf, maar ook van die van Marjolein Hak op zijn weblog geplaatst. Als tegenprestatie, daarom nu het adres van de weblog van Bob. Die van Ad Vermeer zou er ook bij kunnen, maar die heeft nog niets geschreven. Ad, waar blijf je?

Dag 21: Denkend aan Werkendam zie ik brede rivieren…..

Geboren als schipperskind roept de rivier altijd een speciaal gevoel bij me op. Mijn vader wilde vroeger op zondag ook altijd even de Sasdijk op om ‘het water’ te zien. De unieke ligging van het rivierdorp Werkendam aan de Merwede wordt echter tot op heden veel te weinig uitgebuit. Een manier om de beleving van de rivier te versterken is de mogelijkheid tot wandelen in de uiterwaarden van het dorp Werkendam. Het strand is wel te bereiken, maar dat betekent vaak klauteren over hekken. Dit is simpel op te lossen met een paar klaphekken, zodat ook minder lenige mensen er een wandeling kunnen maken. En het weinige vee dat nog wel eens in de uiterwaard loopt, kan ook elders wel een plekje vinden. En zo is er ook altijd nog het idee om een passantenhaven te maken in deze uiterwaard, oudere Werkendammers hebben nog wel weet van de tijd dat schepen hier afmeerden in de Bermsloot. Gelukkig wordt er thans werk gemaakt van herinrichting van de uiterwaarden. Wat het CDA betreft kan het niet snel genoeg gaan.
Nog een prachtig idee om de rivier te beleven kreeg ik ingefluisterd van Theo Vos. Als je de Biesbosch inrijdt voorbij de Spieringsluis en doorrijdt tot het einde van de Deeneplaatweg kun je in de verte de Moerdijkbruggen zien liggen over het Hollands diep. Je waant je er bijna aan het einde van de wereld. Maak er een picknickplaats van met goede voorzieningen. Juist met dergelijke voorzieningen trek je natuurminnende recreanten, de doelgroep waar Werkendam op mikt met haar recreatie/toerisme beleid.

Dag 20: Diversiteit in de democratie

In Nederland is de democratie gestoeld op evenredige vertegenwoordiging. In het ideale geval vormt de verzameling volksvertegenwoordigers een afspiegeling van de bevolking. Helaas is dat zelden het geval. Het doorsnee raadslid is een hoog opgeleide witte man van 51 jaar, werkzaam in het onderwijs, met een gezin met kinderen. Dit was de uitkomst van een recente enquête van het Brabants Dagblad (artikel 19 november 2005). Een kwart van de raadsleden is vrouw. Werkendam wijkt nauwelijks af van dat gemiddelde, ook daar is een kwart van de raadsleden een vrouw. Indien de raad een afspiegeling zou zijn van de bevolking moet het aandeel vrouwen in Werkendam nog doorgroeien naar 50 procent. Minister de Geus deed op 10 oktober bij de afsluiting van het Ambassadeursnetwerk Besturen nog een oproep aan de politieke partijen om 50 procent vrouwen op een verkiesbare plaats te zetten. Wist u overigens dat in Rwanda 49 procent van de parlementsleden vrouw is? Maandag 23 januari moeten de politieke partijen hun lijsten met kandidaten inleveren op het gemeentehuis. Pas daarna zal exact duidelijk of er 50 procent vrouwen op verkiesbare plaatsen staan. Waarom ik u dit vandaag allemaal vertel in mijn campagnedagboek? Samen met Hennie Schermers en Elsbeth van Beek had ik vandaag een interview over vrouwen in de politiek met Jeanne-Marie Jobse uit Utrecht voor het tijdschrift Zijwind. Het wordt in februari gepubliceerd.

Dag 19: Wildplakken

Niet alleen de politiek, maar ook de media begint warm te lopen voor de gemeenteraadsverkiezingen. Wekelijks worden de kolommen meer en meer gevuld met partijprogramma’s, foto’s van kandidaten en stemadviezen. Ook het aantal advertenties neemt toe. Over zeven weken is het allemaal weer voorbij, maar voor die tijd moet er toch nog 46 keer in het campagnedagboek geschreven worden.

Vandaag werd ik opgeschrikt door de nieuwe verkiezingsborden die her en der in de gemeente Werkendam zijn geplaatst. Kennelijk waren de oude borden aan vervanging toe en zijn er deze week nieuwe exemplaren geplaatst. Toch was het even schrikken, de nieuwe borden zijn wel erg klein. Met de zes partijen die 7 maart strijden om de raadszetels wordt het straks dringen op de borden. Zes posters naast elkaar gaat niet lukken op dat bord aan de Kooi. Hoe moet dat nu? Ik vrees dat er veel over elkaar heen geplakt gaat worden op die toch wel heel bescheiden borden van de gemeente Werkendam. Of had ze gehoopt dat er minder partijen mee zouden doen? Ter geruststelling van de partijen, de al geplakte poster op het bord is niet de zevende politieke partij die in Werkendam een gooi wil doen naar de raadszetels.

Dag 18: Mijn Werkendam

Met hart en ziel voel ik me verbonden met het dorp Werkendam. Ik ben er geboren, opgegroeid, getrouwd. En waarschijnlijk zal ik er tot in lengte van jaren blijven wonen. Een ander, waarvan ik denk dat ze dezelfde band heeft met Werkendam is mevrouw Fien van Oord, ook zij is er geboren en getogen. Vandaag viert ze haar tachtigste verjaardag in Werkendam. Ondanks haar gezegende leeftijd heeft ze nog altijd een duidelijke eigen mening. Een mening die er haar toe bracht dat ze waarschijnlijk in haar jonge jaren de eerste vrouw was die lid werd van de ARP in Werkendam. Ook was ze actief in de beginjaren van het CDAV. Naast haar zijn er nog vele andere Werkendamse CDA leden waar ik in de maandelijkse bijeenkomsten van het CDA in Werkendam altijd een beroep op kon doen. De bijeenkomsten worden al gehouden vanaf de herindeling in 1997 en al die jaren was ik erbij betrokken. Waarschijnlijk ga ik ze straks missen, mocht er geen raadszetel voor me weggelegd zijn na 7 maart. Daarom bij deze, bedankt voor jullie steun in al die jaren.

Dag 17: Een politiek weekje

Deze week is het raak met de politiek. Maandagavond op het provinciehuis in Den Bosch, vanavond met Werkendamse burgers de commissieagenda voorbereiden, woensdagavond fractie en donderdagavond het eerste verkiezingsdebat. O,ja en vrijdag nog een interview over vrouwen in de politiek. Meest spannend deze week is natuurlijk het eerste verkiezingsdebat van BKA. De keuze voor het onderwerp is echter weinig verrassend. Één gemeente Altena, er is al veel over gezegd en geschreven. Zal het debat er een nieuw licht opwerpen? Mijn verwachtingen zijn niet hooggespannen. Ook Piet Hartman gaat het op 17 februari nog een keer over één Altena hebben in de Teerkamer. De bijeenkomst van donderdag wordt overigens gehouden op de Almkreek, het golfpark van de regio en daarbuiten. Misschien had BKA de politici beter een golfclinic cadeau kunnen doen. Voor de juiste teambuilding. Mogelijk dat één Altena er dan ooit nog eens komt.

Dag 16: De hanen en hennen

“We gaan de politiek onthanen”, zo luidde de tekst van de briefkaart van de werkgroep M/V 50/50 van de Nederlandse vereniging van Vrouwenbelangen bij de vorige verkiezingen. Zij kreeg er de nodige kritiek op. Dit jaar is dan ook gekozen voor de tekst: ‘Kiezen voor evenwicht? Stem op een vrouw”. Wel prijken er weer de bekende hanen en hennen uit het kippenhok op. Is het niet uit de tijd om te blijven hameren op een evenredige vertegenwoordiging van vrouwen en mannen in de politiek? Helaas niet, kijk alleen al naar onze eigen CDA afdeling. Stonden er bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen nog vier vrouwen op de lijst, nu zijn het er slechts twee van de twintig. Een magere tien procent slechts. Overigens blijkt uit een kleine steekproef dat dit ook bij veel andere Brabantse CDA afdelingen gebeurt. Op het provinciehuis in Den Bosch spraken we vanavond met CDA vrouwen uit heel Brabant over vrouwen in de politiek. Rianne Donders, burgemeester van Geldrop/Mierlo, Jetty Eugster, wethouder in Den Bosch, Marlies Scheepens, fractievoorzitter in Tilburg, hadden allen zo hun eigen ervaringen met hanen en hennen. Ooit stuurde ik bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1994 aan dè Anton Egas een briefkaart met de tekst ‘Stem een vrouw!’. Hij nam het me niet in dank af. Wie zal ik deze verkiezingen blij maken met bijgevoegde mooie ansichtkaart? Suggesties zijn welkom.

Dag 15: De hoeksteen van de samenleving

Toen het CDA jaren geleden het gezin op de politieke agenda zette, was de kritiek niet van de lucht. Lacherig werd er gewezen naar de jaren vijftig en de bekende spruitjeslucht. Het waren de jaren dat de individualisatie en lekker doen wat je zelf wilt hoogtij vierde. Inmiddels zien we overal om ons heen de keerzijde van die doorgeschoten vrijheidsdrang. Respect en fatsoen lijken begrippen uit een ver verleden. De kiem voor die basiswaarden wordt vaak gelegd in het gezin, de plaats waar ieder mens opgroeit en wordt gevormd voor het leven. Zelf heb ik die basiswaarden gelukkig meegekregen in het gezin waarin ik opgroeide. Ik hoop ze ook doorgegeven te hebben aan mijn kinderen, al hebben zij soms toch verbazingwekkend andere opvattingen. Helaas zien we maar al te vaak dat door een gebrekkige opvoeding de jeugd ontspoord. Daarom is het pleidooi van het CDA voor het gezin niet ouderwets, maar juist modern. Waarom ik juist vandaag in mijn campagnedagboek over het gezin schrijf? Zondag is toch bij uitstek een dag om door te brengen in je eigen gezin of met je familie. Ver weg van de dagelijkse beslommeringen over verkiezingen, kijkcijfers en voorkeursstemmen. (en op de schattige, bijgevoegde foto mag u raden wie van de vier ik ben)

Dag 14: De Groene Werkendammer

Speciaal voor de CDA leden en andere geïnteresseerden zou er voor de verkiezingen nog een nieuwsbrief met verkiezingsnieuws worden samengesteld. In een creatieve bui had ik hem al omgedoopt tot ‘de groene Werkendammer’. Helaas kon niet iedereen dat waarderen en verdween de naam in de prullenbak. Er ging echter nog veel meer mis (vrijdag de dertiende!) met de samenstelling, het verhaal van de lijssttrekker was wel erg lang geworden, kon er nu nog wel een fotootje bij? En zo ben je ineens op je vrije vrijdagavond aan het knutselen om alles er in te krijgen. En vraag je je vertwijfeld af, waar doe ik dit allemaal voor? Zouden kiezers wel beseffen waar je als politicus allemaal mee bezig bent? Wat er soms achter de schermen voor werk verzet wordt in campagnetijd, maar ook daarbuiten? Ondanks de mislukkingen kon de nieuwsbrief vrijdagavond met een diepe zucht van verlichting om half elf afgeleverd worden bij de CDA postbodes in Sleeuwijk en Nieuwendijk en zaterdag in Dussen/Hank. Net op tijd voor de verspreiding van de uitnodigingen voor de maandelijks contactgroepen in de diverse dorpen.

De Groene Werkendammer!

Dag 13: Files oplossen voor droge voeten

In oktober nam ik deel aan een training ‘Invloed uitoefenen op duurzaam waterbeleid’ in Utrecht. Met één van de cursisten (werkzaam bij de Rijksoverheid) raakte ik in gesprek over mijn motivatie aan de training deel te nemen. Ik vertelde haar over de opgave waarvoor de gemeente Werkendam zich gesteld ziet in de komende jaren in het kader van Ruimte voor de rivier. Namelijk het opofferen van 2000 ha. grondgebied voor de opvang en doorstroming van het rivierwater naar zee. En anderzijds het probleem van de dagelijkse files op de Merwedebrug. En waarom Rijkswaterstaat deze beide problemen als afzonderlijke projecten ziet en niet kijkt naar een gezamenlijke oplossing van het probleem. Ook zij had dergelijke ervaringen opgedaan bij de overheid en nam sinds kort deel aan een projectgroep om de verkokering bij de Rijksoverheid tegen te gaan. Van bovenaf wordt er dus gewerkt aan oplossingen.
Als lokale politiek moeten we ook van onderop werken aan een oplossing. Het opofferen van Werkendams grondgebied in de Noordwaard voor droge voeten in de Randstad moet de rijksoverheid wat waard zijn. De oplossing voor de file-problematiek op de Merwedebrug/A27 moet dan ook worden gekoppeld aan het koploperproject Noordwaard. Bij de planstudie moeten alle opties voor een nieuwe verbinding worden onderzocht. Zowel een nieuwe brug als een tunnel! Minister Karla Peijs heeft toegezegd dat er in de zomer van 2006 een plan van aanpak ligt voor de oplossing van het fileprobleem op de A27 en het knelpunt Merwedebrug. Als ze nu ook maar voor die tijd met Melanie Schultz-ten Haegen overlegd kan het mogelijk komen tot één dossier en één oplossing.

Dag 12: Denk eerst aan de mensen!

Ooit las ik een artikel met als kop ‘Het falen van de overheid’, daarin werd verteld wat er bestuurlijk allemaal misging bij de Watersnoodramp in 1953. Dat houd ik steeds in gedachten als het project Ruimte voor de Rivier ter sprake komt. Zo ook weer tijdens het CDA werkbezoek vandaag. Hoe voorkom je dat burgers de dupe worden van falend overheidsbeleid? Daarom zijn gesprekken met bewoners in de Noordwaard ook zo belangrijk En is het tonen van betrokkenheid bitter hard nodig.
Biedt snel toekomstperspectief, zorg voor een duurzaam toekomstperspectief met een goed veiligheidsniveau, stel belangen van bewoners en ondernemers voorop en zorg voor 1 loket. Deze dringende oproep deed Christiaan van Winden van ZLTO werkgroep Noordwaard tijdens het CDA werkbezoek Ruimte voor de Rivier. Een zelfde oproep kwam er ook van Anneke van Lelieveld van de bewonersgroep Bandijk. Beiden deden daarmee een beroep op de politiek om vooral in gesprek te gaan met bewoners van de Noordwaard. Zij moeten immers een offer brengen voor droge voeten in de Randstad. “Wij wonen en werken hier met plezier vanwege de rust en de ligging. Probeer je daarom in te leven in de mensen die weg moeten. Ga met hen in gesprek. Wees to the point! Denk eerst aan de mensen in het gebied, daarna pas aan de ruimtelijke kwaliteit. De bewoners zitten met vragen over veiligheid, over verzekering van hun huis en bedrijf, mogen ze er wel blijven wonen?. Om het leefbaar te houden moeten jullie wel mee blijven denken. Wij proberen anderzijds vertrouwen te houden in de politiek”. Een oproep die we als politiek zeker ter harte willen nemen.

Dag 11: De naakte waarheid

Er zijn mensen die de gemeentepolitiek met enige regelmaat vergelijken met duur betaald volkstoneel. Ook over verkiezingscampagnes wordt niet altijd even vleiend gesproken. Het is een circus, dat je in die laatste weken voor de verkiezingen maar het beste over je heen kunt laten komen. Toch doen politieke partijen er vaak alles aan om de beste circus-act op te voeren. Je kunt het zo gek niet bedenken of het gebeurt in de hitte van de verkiezingsstrijd. Hoe ver wil het CDA meegaan in die hectiek? Dinsdag bracht het Algemeen Dagblad het bericht van de lokale partij Jouw Amersfoort die zelfs uit de kleren gingen voor de verkiezingscampagne. De foto’s worden gebruikt voor flyers en een verkiezingskalender. Maar ik vraag me af wat dergelijke foto’s nu toevoegen aan de gemeentepolitiek. Zouden er werkelijk kiezers zijn die zich door zo’n actie laten verleiden op die partij te stemmen? Ik wil mijn kiezers in elk geval gerust stellen, ik zal ze mijn naaktheid besparen. Wel vind ik dat er voor humor plaats moet zijn in de politiek, zeker in de campagnetijd. Een heel klein beetje burgerlijke ongehoorzaamheid kan ook nog net. Wat dacht u van een CDA spandoek op het fietsbruggetje?

Dag 10: Het mooiste plekje van Nederland

Mag je als raadslid ook trots zijn op je eigen gemeente? Op de website van Biesbosch.nu las ik over de verkiezing van het mooiste plekje van Nederland komend voorjaar. En direct moest ik denken aan die zelfde Biesbosch. Één van de mensen die mij met andere ogen naar de Biesbosch heeft leren kijken is Leen Kieboom, schipper op pontje Steur. Als geen ander kon hij lyrisch vertellen over de Biesbosch en zijn schoonheid. Geen toeristische beleidsnota haalde het bij zijn enthousiasme. Daarom was ik ook zo blij dat de raad betrokken werd bij de plannen rond de Noordwaard. Juist nieuwe toeristisch/recreatieve mogelijkheden in dat gebied moeten een kans krijgen. Ook omdat je graag mensen van buiten wilt laten genieten van het natuurschoon in de Biesbosch. Iets waar je trots op bent, wil je toch aan anderen laten zien?

Overigens moet ik wel oppassen niet te veel af te dwalen van het campagnedagboek. Het was immers bedoeld om over de campagne te schrijven. Vandaag las ik van een politieke partij uit de regio een argument om op 7 maart naar de stembus te gaan. "Men krijgt maar éénmaal in de vier jaar de kans een nieuw gemeentebestuur te kiezen, wij hopen daarom dat alle burgers die teleurgesteld zijn in de afgelopen vier jaar deze kans aangrijpen om hun stem kenbaar te maken." Persoonlijk vind ik dat wel een heel negatieve benadering. Alsof je alleen naar de stembus moet gaan als je teleurgesteld bent. Een beetje positievere insteek van de verkiezingen kan volgens mij geen kwaad.

Dag 9: Het Jacoba van Beierendebat

Op de nieuwjaarsreceptie memoreerde Hennie Schermers het debat met politieke vrouwen dat bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1999 werd gehouden in Sleeuwijk. De organisatie was in handen van de Vrouwenraad en als voorzitter fungeerde ik destijds als gespreksleider. Zij had het leuk gevonden en zag wel wat in herhaling van een dergelijk politieke avond. In 1999 was het debat opgezet om vrouwen ook de kans te geven in debat te gaan met hun politieke opponenten. Het merendeel van de lijsttrekkers is immers een man, anno 2006 is er nog niet echt veel veranderd. Nog eens nadenkend daarover bedacht ik me dat zoiets ook regionaal opgepakt kan worden Vorig jaar hadden meerdere politieke vrouwen zich al eens op de foto laten zetten bij het standbeeld van Jacoba van Beieren, een vroege voorvechter voor vrouwen in bestuurlijke functies. En waarom dopen we het regionale vrouwendebat dan niet direct om tot het Jacoba van Beierendebat? Maar nu de hamvraag: wie wil iets dergelijks organiseren? Een bevlogen journalist misschien? Of komt er alleen een lading kritiek over ons heen als we als vrouwen iets dergelijks willen organiseren? Ik ben benieuwd naar reacties op mijn idee.

link cda werkendam

www.cdawerkendam.nl

Dag 8; Het magische getal 7

Als kind was zeven mijn geluksgetal. Zeven is een speciaal getal, het betekent in de Bijbel: "overvloed, heel veel". Aanvankelijk wilde ik gisteren (op dag 7) dan ook schrijven over het getal zeven, maar de nieuwjaarsduik kreeg toch voorrang. Daarom vandaag alsnog over het getal zeven.

Het getal zeven staat voor het verbond en in de Bijbel komt het vaak voor zoals zeven dagen van de schepping, de zeven vette en de zeven magere jaren. Er zijn zeven deugden en er zijn zeven hoofdzonden (waarover ik vele mooie interviews mocht maken). Zeven kleuren van de regenboog, zeven wereldwonderen en de uitdrukking de zevende hemel zijn bekende voorbeelden. De joden kennen de zevenarmige kandelaar, de menorah en ze vieren zeven weken na Pesach (het joodse Paasfeest) het Wekenfeest. En in een goed gereformeerd gezin hebben ze zeven kinderen, zo hield een predikant mij ooit voor.

Voor de komende gemeenteraadsverkiezingen heeft het getal zeven opnieuw een speciale betekenis voor mij. Deze keer neem ik plaats zeven in op de kieslijst voor het CDA. Overigens niet voor de eerste keer, ook bij de gemeenteraadsverkiezingen in 1999 stond ik al eens op plaats zeven.

Dag 7: De campagne komt op stoom

Het begon vanmorgen al goed, vroeg uit de veren voor het CDA. Er moesten foto’s gemaakt worden om 09.00 uur. Portretfoto’s en een groepsfoto. Allemaal in de kou op het Sas en dan nog lachen ook. En dat op de vroege zaterdagmorgen, je moet wat over hebben voor de partij. Datzelfde zal ook CDA lijsttrekker Vincent van den Berg vanmiddag gedacht hebben. Na zijn opmerkingen vorige week bij de ijskoude duik in de Kurenpolder, werd hij door de HGJV uitgedaagd om vanmiddag echt mee te duiken in de Put aan de Omloop. En hoewel het een stuk minder koud was dan vorige week, lag ook nu de temperatuur niet ver boven nul. Maar eenmaal ja gezegd, kon hij natuurlijk niet meer terug. Maar hij hield zich dapper staande, mèt t-shirt. En dook zelfs kopje onder. CDA filmer Cees Branderhorst heeft het allemaal op film vastgelegd. “Je moet wat over hebben voor de partij”, zal Vincent gedacht hebben. Maar namens het CDA campagneteam krijgt hij complimenten voor zijn moed. En voor deze ene keer op deze weblog ‘Chapeau, Vincent’. En zo komt de campagne langzaam op stoom met een bibberende lijsttrekker.

Dag 6: Politieke deugden

Vandaag werd Frank Petter geïnstalleerd als nieuwe burgemeester van Woudrichem. Al eerder mocht CDA Werkendam kennis maken met Frank Petter in een discussie over waarden en normen tijdens een ledenvergadering. Een onderwerp waar Petter als voormalig predikant zeer bij betrokken was. Diezelfde Petter organiseerde via de Universiteit van Tilburg nog niet zo lang geleden een seminar over de politieke deugden moed, betrokkenheid en eerlijkheid. Met al die deugden heb je ook als lokaal politicus regelmatig te maken. Heb je de moed burgers een slechte boodschap te brengen? Of krijg je dan slappe knieën? Ben je zo eerlijk dat je geen dingen beloofd, die je toch niet waar kunt maken? En ben je begaan met het wel en wee van je burgers, of vind je dat eigenlijk niet belangrijk? Juist in campagnetijd kan het moeilijk zijn een slechte boodschap te brengen, je wilt immers je kiezers ‘paaien’. Toch mag dat nooit ontaarden in het doen van verkiezingsbeloftes die je niet waar kunt maken. Ook in je verkiezingsprogramma moet je realistisch blijven. Overigens staan er tegenover die politieke deugden natuurlijk ook politieke zonden. Maar daarover misschien een volgende keer.Er moet tenslotte dagelijks geschreven worden in het campagnedagboek.

Dag 5; Het slimme zusje

Ooit gebruikte ik in een commissievergadering de beeldspraak dat ‘Aalburg was veranderd van een dom broertje in het slimme zusje’. Dit vanwege de grotere hoeveelheid contingenten die Aalburg toen wist binnen te slepen. Ik gaf zelfs toe jaloers te zijn op Aalburg. Met de nieuwjaarsreceptie op Kasteel Dussen achter de rug, ga ik toch opnieuw die vergelijking maken. In Aalburg spreekt burgervader Buijserd zijn burgers bemoedigend toe op de altijd drukbezochte Nieuwjaarsreceptie. Thomasvaer en Pieternel geven met een kwinkslag commentaar op de actuele politiek. Kortom er valt iets te beleven in Aalburg. Opnieuw toont het zich het slimme zusje, dat zijn burgers weet te boeien.

Dan in Werkendam. Geen nieuwjaarstoespraak van onze burgervader Hellegers. Geen Thomasvaer en Pieternel. Geen muziek. En hoe trots ik ook ben op ons mooie Kasteel, veel burgers weten het kennelijk niet vinden. Jammer, jammer, jammer. Er valt zoveel meer van te maken, zo mijmer ik met een vaag gevoel van jaloezie over Aalburg. Zouden we overigens bij één Altena Thomasvaer en Pieternel erbij cadeau krijgen? Zo niet, dan stem ik tegen.

Dag 4: Achter de schermen

Goed campagnevoeren is vooral een zaak van de juiste timing. Dat betekent dus al ver voor de gemeenteraadsverkiezingen aan de slag. Er moet een verkiezingsprogramma geschreven worden, er moeten kandidaten gezocht worden voor de kieslijst en er moet een campagne voorbereid worden om inderdaad die juiste timing niet te missen. Veel van dat werk gebeurt achter de schermen door de ‘waterdragers’ van het CDA. Vaak zijn het niet de politici die op de voorgrond staan, maar andere CDA’ers die liever wat op de achtergrond blijven. Na al dat werk achter de schermen kan er nu gestart worden met de echte campagne. De eerste advertentie is geplaatst, de brieven aan alle Werkendamse verenigingen (246!) zijn de deur uit en de persberichten over ‘Vereniging van het jaar’ worden her en der geplaatst.


Over het CDA verkiezingsprogramma hebben we nog niets teruggelezen, dat blijft dus nog even spannend. Na afloop van de presentatie van ons verkiezingsprogramma, maandag in het gemeentehuis, werd er overigens nog een korte film gedraaid over activiteiten van het CDA in de afgelopen tijd. Als echte filmsterren straalden de CDA’ers op het doek. Filmmaker Cees Branderhorst had er veel werk van gemaakt, compleet met interviews en passende filmmuziek bij de bewegende beelden. Lijsttrekker Vincent werd zelfs een interview afgenomen. De combinatie filmster en politicus is overigens niet uniek, we noemen als voorbeelden slechts Ronald Reagan en Arnold Schwarzenegger. (Al weet ik niet of de CDA’ers daarmee vergeleken willen worden). Jammer dat we nog geen lokale tv hebben, anders had de CDA film voor de kiezers gedraaid kunnen worden. Maar dat komt misschien nog via onze website.

Dag 3: Het concert des levens

Mijn ouders hadden vroeger een bordje aan de muur hangen met de spreuk ‘Van het concert des levens krijgt niemand een program’. Uiteraard vond ik dat toen nogal oudbollig. Mijn ouders hebben echter zelf aan den lijve mogen ondervinden hoeveel waarheid er in die ‘tegeltjeswijsheid’ zit. Vandaag zou mijn vader 70 jaar geworden zijn, hij mocht echter niet ouder worden dan 53.

Zelf heb ik ook sinds enige tijd deze spreuk aan de muur hangen, ieders leven neemt immers weleens een wending die je misschien liever anders had gezien. Ook voor politici bevat de spreuk veel waarheid, ministers of wethouders moeten soms wel eens onverwacht aftreden. Zelf heb ik de spreuk gebruikt op de laatste CDA ledenvergadering. Ik had immers langere tijd getwijfeld of ik wel door wilde als raadslid. Maar in het laatste jaar heb ik geleerd dat je soms geduld moeten hebben als politicus, reden om toch gemotiveerd opnieuw te kiezen voor het raadslidmaatschap. Als je dan door je eigen leden ineens op een ‘onverkiesbare’ plaats wordt gezet, moet je wel even slikken. Maar later moest ik terugdenken aan die spreuk: ‘Van het concert des levens krijgt niemand een program’.

Dag 2: Het verkiezingsprogramma

Slechts één journalist had vandaag de moeite genomen om de presentatie van het CDA verkiezingsprogramma bij te wonen. Indien dat model staat voor de interesse bij de gemiddelde kiezer voor een verkiezingsprogramma, belooft dat weinig goeds. Je kunt je dan afvragen hoeveel mensen er interesse hebben in een verkiezingsprogramma en of je er kiezers mee over de streep trekt? Toch maakt bijna iedere politieke partij iedere verkiezing opnieuw veel werk van zijn programma. Ook binnen CDA Werkendam is daar heel wat werk voor verzet. Maar waarom wordt er zoveel tijd ingestoken als je er de kiezer niet mee kunt verleiden op jouw partij te stemmen? Die laat zich misschien alleen leiden door zijn sympathie voor een politicus of door de stemwijzer die straks ook in de gemeente Werkendam wordt ingezet bij de gemeenteraadsverkiezingen.

Toch betekent dit alles allerminst dat een verkiezingsprogramma waardeloos is en beter niet gemaakt kan worden. In de afgelopen jaren heeft de CDA fractie met enige regelmaat teruggegrepen op het verkiezingsprogramma. Daarin staat immers de opdracht van de leden aan haar politieke vertegenwoordigers. Jaarlijks is het programma besproken met de CDA leden. En juist dan kun je zien waar nog aan gewerkt moet worden of welk resultaat er behaald is. Het verkiezingsprogramma ‘Waarden en daden’ van 2002-2006 is op veel punten gerealiseerd. Als ook het nieuwe verkiezingsprogramma ‘Eerlijk, duidelijk, toekomstgericht’ na vier jaar zo scoort, is er uiteindelijk toch niet voor niets zoveel werk in gestopt.

Dag 1: Goede voornemens?

Vandaag aflevering 1 van mijn campagnedagboek. De komende negen weken zullen geheel in het teken staan van de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen van 7 maart. Eigenlijk is het proppen van de campagne in die negen weken natuurlijk dwaasheid. Als je alleen in die weken probeert je kiezers te bereiken, zou het slecht met je gesteld zijn als politicus. Toch hebben vele kiezers het idee dat alleen in die periode de politiek hen probeert te bereiken, voor de broodnodige stemmen voor minimaal zetelbehoud, liefst nog winst.

In de afgelopen vier jaar heeft de CDA fractie juist geprobeerd permanent campagne te voeren met regelmatige werkbezoeken, maandelijkse bijeenkomsten in de dorpen waar burgers in contact kunnen treden met hun raadsleden, jaarlijks contact met verenigingen en de verkiezing van vereniging van het jaar, het bezoeken van de jaarmarkten in de dorpen. Ondanks die permanente campagne in de afgelopen jaren, ontkomt ook het CDA niet aan een verkiezingscampagne. Helemaal niets doen wordt als een te groot risico in geschat, zeker als andere partijen wel aan de slag gaan. Zo is er ook regelmatig discussie over de start van de campagne. Moet je vroeg beginnen als nog slechts weinigen nadenken over de gemeenteraadsverkiezingen en op wie ze hun stem uit zullen brengen? Of begin je op het laatste moment als iedereen het doet met het risico dat je dan niet meer opvalt tussen al het andere mediageweld?

Voor mezelf heb ik besloten vanaf vandaag dagelijks een campagnedagboek bij te houden tot en met 7 maart. Dit goede voornemen past natuurlijk uitstekend bij Nieuwjaarsdag. En aan alle kiezers zou ik willen vragen: Goede voornemens? Stem CDA!