Dag 90: Bureaucratie in gehandicaptenvervoer

De nieuwe rolstoelbus van Stichting Stromenland

De verstikkende bureaucratie in Nederland dreigt nu ook vrijwilligers en gehandicapten te treffen. Vrijwilligers zouden geen gehandicapten meer van en naar hun vakantieverblijf mogen rijden. Volgens de nieuwe Wet personenvervoer 2000 zou het gaan om commercieel vervoer, waarvoor strengere eisen worden gesteld aan de chauffeurs. Met uiteraard hogere kosten, zodat vakanties en uitstapjes voor die mensen onbetaalbaar dreigen te worden. Bekend is dat bij gehandicapten immers vaak sprake is van een laag inkomen.

Zelf heb ik hier zijdelings mee te maken door mijn betrokkenheid bij de Stichting Vrienden Stromenland. Met die organisatie hebben we in 2004 juist een nieuwe rolstoelbus aan kunnen schaffen voor vakanties en uitstapjes van bewoners van Altenahove, Antonia, Goezate en Lemmenskamp. Ook mochten we gisteren van Rabobank Altena opnieuw geld in ontvangst nemen voor rolstoelen in de rolstoelbus. Ook Stromenland zal gedupeerd worden indien er niet meer met vrijwilligers op de bus wordt gereden. Overigens is het beslist niet zo dat zomaar iedereen op de bus rijdt. Ook voor een speciale rijopleiding voor het rijden op de bus heeft de Stichting Vrienden al eerder geld beschikbaar gesteld. En juist dat kleine beetje extra levensvreugde in de vorm van een vakantie of uitstapje voor de bewoners van de tehuizen zou door onze verstikkende bureaucratie in gevaar komen. Dat mag natuurlijk nooit gebeuren.

De CDA-Statenfractie heeft inmiddels een persbericht uit doen gaan over deze zaak, waarin zij haar zorg uitspreekt. In de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO) wordt door de wetgever immers een prominente rol aan vrijwilligers toegekend om de samenleving meer leefbaar te maken. De interpretatie van de Wet personenvervoer is hier volledig mee in tegenspraak. De Statenfractie heeft inmiddels contact met de CDA Tweede Kamerfractie om te voorkomen dat initiatieven van vrijwilligers worden ontmoedigd door deze bureaucratische uitleg. Er zijn door de Tweede kamerfractie vragen gesteld aan Minister Peijs van Verkeer en Waterstaat. Ook wil de CDA-Statenfractie staatssecretaris Ross oproepen om de positie van de vrijwilliger in de WMO zeker te stellen.

Dag 89: De Altena droom

Vandaag sprak ik Bas de Peuter, de kersverse Woudrichemse wethouder. Ooit waren we klasgenoten op het Altena-college. We filosofeerden samen wat over één gemeente Altena. In het Werkendamse coalitieakkoord zijn reeds afspraken gemaakt over een onderzoek naar de bestuurskracht van de drie gemeenten. Ook in Woudrichem is men positief. Nu ook Aalburg een verrassend college krijgt zou de zaak weleens in een stroomversnelling terecht kunnen komen. Naar aanleiding van het verkiezingsdebat op vrijdag 17 februari over één Altena schreef ik het volgende voor de CDA site:

Altena, een nieuwe merknaam die zelfs in Amsterdam niet ontbreekt

"Wanneer wordt het Altena gezin herenigd? Of gaan de broers Werkendam en Woudrichem samen spelen en mag Aalburg niet meer meedoen. In een levendig debat werd vrijdagavond in de Teerkamer gesproken over één gemeente Altena. Opvallend was de positieve wijze waarop gesproken werd over één Altena. Het maakte de ondervragers overmoedig door aan de wijze mannen te vragen of bij de raadsverkiezingen in 2010 voor die ene Altena-gemeente gestemd kan worden". Zou deze droom nu echt snel uitkomen?

Dag 88: Voorjaarsschoonmaak

Vandaag trof ik in de Sluyterstraat ineens een schoonmaakploeg aan. Een groep leerlingen van basisschool ’t Kompas kamden de plantsoenen uit op plastic, blikjes, papiertjes etc. Als een wervelwind trokken ze door de straat, de traditionele voorjaarsschoonmaak verbleekte bij hun ijver. De inzet van de kinderen hoorde bij een grootschalige zwerfvuilactie van gemeente, ondernemersvereniging DES, Lions Club Werkendam, Stichting Kinderboerderij en woonservice Meander in heel Werkendam. Alle basisscholen namen deel. Zo gaf de jeugd ons het goede voorbeeld in het schoon houden van de straten. Fietsenhandelaar Gerrit den Hollander zei het ’s middag zo mooi: ‘Waar ik woon, hou ik het schoon’. Hij was ’s middags zelf actief met een groepje kinderen van de Ds. Groenewegenschool. Hij was overigens teleurgesteld over de hoeveelheid afval rond de scholen. “Daar zouden leraren en ouders toch nog meer op moeten wijzen”, zo was zijn oordeel. Maar ook burgers zouden zelf veel meer de eigen rommel in hun eigen omgeving op moeten ruimen. Een beter milieu begint bij jezelf, toch? Hoeveel afval er in mijn eigen straat werd verzameld weet ik niet, in heel Werkendam was het 751 kilo.

Dag 87: Poëzieroute

Vanmiddag mocht ik de start van de poëzieroute bijwonen in Wijk en Aalburg bij de Heusdense brug. Jammer genoeg bleken mijn batterijen leeg, zodat ik er helaas geen foto’s van kon maken. Maar ik vind het een prachtig initiatief van Ad Mol. Onze mooie streek nodigt maar al te vaak uit tot het schrijven of lezen van gedichten. Binnenkort komt er waarschijnlijk ook een gedicht in Werkendam van mevrouw Mijnlieff-Verschoor. Ze las het onlangs voor bij de uitreiking van het Sigmondboek. Ik hoop dat het snel geplaatst wordt.

Mijn woonplaats

Niet veel van vroeger
heeft dit dorp.
De huizen en de straten
hebben door bouwers
die het anders wilden,
van hun fraaie eenvoud
veel verloren
Nog slechts
in enkele gevels,
staan de vensters
waar ze horen.
De blauwe stoepen
zijn verdwenen.
Het heimwee knaagt.

Onwaardig een rivierendorp,
de bouwsels die verrijzen.

Maar groots de ligging
van mijn dorp
Ga met mij kijken
op de dijk.
Zie hoe wijd,
hoe licht de lucht
over het brede water is.
Zie snelle schepen
het water klieven.
Zie de begroeide kribben
de oevers met de hoge
wilgen hier en daar,
en op de groene uiterwaarden
de spikkels van het grazend vee.

Dag 86: Vervoer over water; de juiste weg (2)

Vanavond eindelijk weer een keer echte politiek in de commissie Grondgebied. Het was overigens maar een mager clubje, maar met slechts vijf van de acht overgebleven fracties van de vorige raadsperiode was dat ook wel logisch. Ook zijn de nieuwe burgercommissieleden kennelijk nog niet actief.

Johan Hania van de veerdienst Gorinchem

Maar vanavond kregen we ook eindelijk de presentatie van het onderzoek naar de veerdiensten in de regio te zien. Met de werkgroep Mobiliteit kozen we twee jaar geleden al voor het openbaar vervoer over water als één van de speerpunten. Het onderzoek liet echter lang op zich wachten en vervolgens schreef het college ook nog eens voorbarig een zeer behoudende brief richting Gorinchem. Terwijl het onderzoek toch juist de kansen laat zien van het vervoer en de groeimogelijkheden. Daar heeft het CDA vanavond dan ook op ingezet. Vooral de variant Werkendam PLUS; om met een snelle boot richting Gorinchem te varen lijkt kansrijk. Verder zou ik er persoonlijk ook voor willen pleiten om in de zomermaanden een keer een proef te starten met de Waterbus. Of deze bij wijze van experiment in te zetten tijdens bv. de Open Havendag in Werkendam of festiviteiten zoals ‘Dordt op stoom’.

Dag 85: Schoon, heel en veilig

Één van de items in de verkiezingen voor het CDA was aandacht voor de directe leefomgeving. Met de slogan ‘Schoon, heel en veilig’ vroeg Otto van Breugel er aandacht voor. “Samen met het CDA wil ik de dorpen schoon, heel en veilig houden. Zonder hondenpoep, onkruid op verharding en kapotte verlichting. Verloedering van de woonomgeving begint immers bij achterstallig onderhoud”.

Één van de plaatsen waar verloedering van de woonomgeving dreigt is bij het milieuparkje achter de Aldi. Niet zozeer vanwege achterstallig onderhoud, als wel van achtergelaten afval. Je kunt er niet langs fietsen of er staan plastic tasjes met afval of andere rommel rondom de glasbakken en afvalcontainers. Je zou bijna pleiten voor permanente videobewaking om te zien wie al die zooi achterlaat. Zondagmorgen was het helemaal bont. Vandalen hadden enkele containers en een glasbak zelfs omgegooid. Wie doet nou zoiets? Ik heb snel Vincent van den Berg gebeld over de rotzooi en krap een uur later kwam er een opruimploeg om de boel schoon te vegen en de containers weer recht te zetten. Vanaf deze plaats complimenten voor het snelle handelen van de wethouder en de ambtenaren die op hun vrije zondag aan de slag moesten. Één van hen was Bert Biesheuvel, een oud klasgenoot van me. De andere ken ik niet bij naam. Maar namens alle bewoners van Werkendam, dank je wel voor het opruimen. Omdat iedereen graag zijn eigen woonomgeving schoon, heel en veilig wil houden.

Dag 84: Uit in Altena (2)

Gisteren had ik al verklapt dat ik vandaag opnieuw op stap zou gaan in de Heerlijkheid Altena. Vanmorgen om 11.00 uur stond de koffie klaar bij de Koppelpaarden. Daarna reisden we per bus naar de Vissershang voor een heerlijke vaar/wandeltocht door de Biesbosch met de fluisterboot van Frans Peeters. Onderweg kregen we een knapzakje met onze lunch. Heerlijk die rust, je komt echt ontspannen terug van zo’n tocht. Echt, ik kan het iedereen aanraden. Frans Peeters is volgens mij ook zo’n beetje de eerste ondernemer in Hank die zijn werk in de agrarische sector vaarwel zei om zijn geluk te beproeven in de toeristische sector. Gezien de animo voor zijn vaartochten zeker geen verkeerde keuze. Wellicht zullen velen hem nog volgen in de toekomst.
Later op de middag kregen we een kunstworkshop. We mochten er ons gevoel van de tocht door de Biesbosch vastleggen op het doek. Sommigen van ons gezelschap slaagden daar wonderwel in. De ‘verwendag’ werd afgesloten met pizza bakken bij bakker Hardeman in Wijk en Aalburg. Waaruit mijn gezelschap deze dag bestond? Uit de prijswinnaars van de wedstrijd van het TBAB over Zomers Altena. Er zijn die dag dan ook heel wat foto’s geknipt van het mooie Altena. En dat allemaal ter stimulering van recreatie en toerisme in ons gebied.

Dag 83: Uit in Altena

Toneelgroep 't Rond in Fort Altena

Toen ik deze week op de redactie van het Nieuwsblad artikelen zocht over ‘Uit in Altena’ leek dat aanvankelijk een hopeloze opdracht. Na even zoeken bleken er echter toch volop activiteiten in de streek. Diverse concerten, films in Hollywoud, toneel van ’t Rond op Fort Altena. Een expositie in de kerktoren met couturier Mart Visser. Kortom keus genoeg voor een genoeglijke avond. Het toneel van ’t Rond was zoals vrijwel altijd weer boeiend met een kijkje in de bizarre, dagelijkse werkelijkheid. Wie is er af en toe niet gek geworden van zijn kinderen, van nieuwsgierige buren en echtelijke ruzies. Of flirtende mannen, die iemand proberen op te pikken voor een nachtje in een hotel. De lokatie van Fort Altena leent zich overigens prima voor een toneeluitvoering. Ook openlucht theater op het terrein zou er prachtig zijn, maar dan moet eerst het herstel van de wallen gereed zijn. De pessimist zou zeggen ‘Werkendam en cultuur gaan niet samen’; de optimist ruikt hier de kansen voor de toekomst op het gebied van recreatie/toerisme. Overigens ben ik niet alleen vanavond een avondje uit, ook morgen mag ik een hele dag uit in Altena. Varen, lekker lunchen, een workshop kunst en tot slot mijn eigen pizza bakken. Iedere stedeling zou er jaloers op zijn. Zoveel uitgaansmogelijkheden in de Heerlijkheid Altena.

Dag 82: Twee CDA wethouders

Formateur Douwe Altena maakte vandaag officieel bekend dat het CDA de komende periode met twee wethouders aan de slag gaat. Vincent van den Berg en Wim de Jong. Wat een luxe probleem, zeven raadsleden en twee wethouders. Vanaf deze plaats wil ik beiden, maar vooral Wim de Jong feliciteren met zijn benoeming. Wie had dat ooit kunnen denken een half jaar geleden. Stiekem hoopten we wel op winst, maar de landelijke peilingen stemden ons niet echt positief.
Tot de herindeling van Dussen en Werkendam had het CDA in beide gemeenten twee CDA wethouders. In Dussen Nico Sanner en Nico Staal, Ad Dolislager en Jan Potters in Werkendam. Na de herindeling bleef er helaas maar één over. Terwijl vanuit Hank de afgelopen vier jaar geen enkel CDA raadslid kwam, krijgen we nu een wethouder en een raadslid. Het duo Wil Drabbe en Wim de Jong, ook nog eens buren in Hank.
CDA, PvdA en SGP bereikten ook overeenstemming over de programmapunten voor de komende bestuursperiode. De tekst van het akkoord is echter pas maandag beschikbaar. Deze wordt gepresenteerd op een persconferentie op dinsdag 28 maart om 10.30 uur. Uiteraard is er ook gelegenheid om hierover een raadsdebat te voeren tijdens de raadsvergadering van 11 april. Dan worden tevens de nieuwe wethouders benoemd. Naast Vincent van den Berg en Wim de Jong zijn dat Evert Begemann namens de PvdA en Jan Luteijn namens de SGP.

Dag 81: Vervoer over water; de juiste weg

Ergens eind jaren zeventig kwam er een sticker op de markt met de tekst: ‘Vervoer over water; de juiste weg’. Mijn ouders hadden deze al snel op hun auto geplakt, en met hen vele schippers. Als medeweggebruikers de sticker ontdekten, lokte dat regelmatig een druk op de claxon uit. Dit uiteraard tot plezier van de schippers.
Toch blijkt anno 2006 dat het vervoer over water een prima alternatief is voor het overvolle wegennet. Het vervoer via de binnenvaart neemt nog steeds toe; ook het aantal veren is de laatste jaren toegenomen. Logisch eigenlijk, waarom zou je geen gebruik maken van de natuurlijke omstandigheden die de omgeving biedt. Zo is het ook met de veren op de Merwede. Afgelopen jaar werd er in opdracht van de gemeente Gorinchem een onderzoek uitgevoerd naar uitbreiding van de veren en mogelijk aansluiting bij de waterbus in de Drechtsteden. Het vervoer is milieuvriendelijk, stimuleert recreatie/toerisme en ontlast het wegennet. Door een netwerk van veerdiensten op te bouwen dat alle dorpen langs de Boven-merwede met elkaar verbindt en aansluit op de Waterbus, worden ca. 235.000 extra passagiers aangetrokken. Wat een kansen liggen er bij een dergelijke uitbreiding. Maar grootste minpunt is een toename van de exploitatiekosten. En dan komt de politieke vraag om de hoek: Hebben we er extra geld voor over? Deze vraag moet vooral de landelijke/provinciale overheid beantwoorden, zij gaan immers over de financiering van het openbaar vervoer. Ook over water!

Dag 80: Een nieuwe lente

Een nieuwe lente en een nieuw geluid:
Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit.
Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht
In een oud stadje, langs de watergracht

Bovenstaande regels zijn het begin van het gedicht ‘Mei’ van Herman Gorter. Het gedicht telt vele strofen, maar vooral de begin regel is zeer bekend. Ik citeer het gedicht omdat vandaag, 21 maart, de lente is begonnen. Al lijkt het qua temperatuur nog lang geen lente. Zou dat iets te maken hebben met de opwarming van de aarde? De verschuiving van de seizoenen, bittere kou in maart en zomers weer in oktober? Dit weekend las ik weer een artikel over een Australisch onderzoek naar de opwarming van de aarde. Met schrikbarende conclusies. De wetenschap zal nog hard moeten werken aan oplossingen, alternatieven moeten zoeken voor ons torenhoge energiegebruik. Dichtbij huis wordt gewerkt aan het klimaatlandschap, maar het CDA is geen voorstander van windmolens. Liever zoekt zij alternatieven in bv. aardwarmte. Ook energiebesparing kan nog heel veel opleveren. Toen ik onlangs aan iemand vertelde dat ik zeer zelden mijn wasdroger gebruik uit milieu-oogpunt werd ik toch wat meewarig bekeken. Maar als alle lezers van mijn weblog mijn voorbeeld volgen, wordt er toch weer de nodige energie bespaard. En alle kleine beetjes helpen.

Dag 79: Inburgeringsexamen

Ook het schapendijkje beschermt ons land tegen het water

Ik heb vandaag mijn inburgeringsexamen gehaald. Met het cijfer 9.1 ben ik ruimschoots geslaagd en mag ik me in Nederland vestigen. Uit mijn cijfer blijkt dat ik het niet moeilijk vond, maar voor mensen van elders zijn de honderd vragen pittig. Wie is Willem van Oranje, waarvoor dienden de VOC schepen, wanneer werd Indonesië onafhankelijk, wie regelt je opvang in Nederland? Hoe wordt ons land beschermd tegen de zee? Dit zijn nog de redelijke vragen, maar er is ook een aantal suggestieve vragen. Wat vindt u bijvoorbeeld van de vraag of je in Nederland eerst een afspraak moet maken of zomaar bij iemand op bezoek mag gaan? Het antwoord moet zijn dat je eerst een afspraak maakt, maar dat klinkt wel erg ongastvrij. Maar misschien is dat wel met opzet. Mag je zelf kiezen met wie je trouwt in Nederland? Mag je je vrouw slaan in Nederland, is vrouwenbesnijdenis strafbaar? Is discriminatie strafbaar? Zaken die voor ons zo vanzelfsprekend zijn, dat je je nauwelijks kunt voorstellen dat er elders mensen zijn die daar andere opvattingen over hebben. Laat staan dat dergelijke mensen zich in ons land willen vestigen. Maar de vragen zijn natuurlijk wel uitermate stigmatiserend voor al die nieuwkomers die zich hier zouden willen vestigen. Één vraag heb ik gemist. Wie heeft al die dijken die ons beschermen tegen de zee in Nederland aangelegd? Wie het goede antwoord weet, is wat mij betreft van harte welkom om in Werkendam in te burgeren.

Dag 78: Het woeden der gehele wereld

Dit weekend zag ik de nieuwe Nederlandse film ‘Het woeden der gehele wereld’; een verfilming van het gelijknamige boek van Maarten ’t Hart. De titel van het boek is ontleend aan Cantate 80 van J.S. Bach, Ein feste Burg ist unser Gott, waarin hij 'het woeden der gehele wereld oproept en ook weer bezweert.'
Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit een boek van Maarten ’t Hart heb gelezen. Eerlijk gezegd schrikt hij me een beetje af, omdat hij in zijn boeken vaak teruggrijpt op zijn gereformeerde jeugd in Maassluis. Hoewel dat niet betekent dat ik dergelijke boeken niet wil lezen, in tegendeel juist. Voor veel schrijvers vormt hun kerkelijke jeugd juist een boeiende inspiratiebron voor prachtige romans. Genoten heb ik van het boek ‘Knielen op een bed violen’ van Jan Siebelink. Over dat boek heb ik ook veel gesproken met mensen. Mensen soms die niet konden geloven dat zoiets daadwerkelijk voorkomt. Zelf ben ik ervan overtuigd dat het juist wel voorkomt, ook hier in Werkendam. Ook ben ik ervan overtuigd dat dergelijke godsdienstverdwazing niets te maken heeft met het ware geloof, maar juist probeert mensen klein te houden. Daarom eindig ik met citaat van Marianne Williamson uit haar boek ‘a Return of love’. Nelson Mandela zou de woorden hebben uitgesproken bij zijn inauguratie in 1994. ‘Je dient de wereld niet door jezelf klein te houden. Er wordt geen licht verspreid als de mensen om je heen hun zekerheid ontlenen aan jouw kleinheid’.

Dag 77: Rembrandt van Rijn

Vandaag bezocht ik samen met mijn kinderen de tentoonstelling van Rembrandt in het Rijksmuseum. Staatssecretaris Medy van der Laan van cultuur had er een kijkje moeten nemen, haar zorg over teruglopend museumbezoek zou daar als sneeuw voor de zon zijn verdwenen. Een uur stonden we in de rij alvorens we naar binnen mochten. En met een ijzig koude wind was dat beslist geen pretje. Toch was de tentoonstelling het wachten meer dan waard. Uniek zoals Rembrandt mensen op het doek schilderde. Wat een oog voor detail. Overigens werden alleen olieverfschilderijen getoond van Rembrandt en andere meesters uit zijn tijd. Twee jaar terug tijdens een bezoek aan het Europees parlement in Straatsburg bezocht ik al eens een expositie met tekeningen van Rembrandt, ook dat was een genot om naar te kijken. Ik raad iedereen aan te gaan kijken bij Rembrandt in het Rijksmuseum, maar ga niet op zaterdag!

Dag 76: Ophokplicht

Vandaag maak ik op mijn weblog dankbaar gebruik van andermans tekst. Vlak voor de verkiezingen schreef Sjaak Koolen in het Brabants Dagblad in zijn column: “De politieke koorts heerst in alle hevigheid. Ik hoefde er geen moeite voor te doen om een kandidaat tegen het lijf te lopen. In alle hoeken en gaten doken ze op. Als een epidemie verspreidden ze zich door de streek. Op zoek naar de burger waarvoor ze het de komende vier jaar weer gaan doen.Over een paar dagen is deze vierjaarlijkse oprisping weer voorbij. Daarna komt er nog wat gedoe rond de wethouderszetels. En dan? Tja, en dan? Van de meeste kandidaten en gekozenen zullen we waarschijnlijk niet veel meer horen. Die verstoppen zich in raadzalen en commissiekamers achter stapels papier. Alsof ze zichzelf een ophokplicht hebben opgelegd”.

Politici verstopt achter stapels papier?

Hellegers gebruikte hetzelfde citaat donderdagavond bij de installatie van de nieuwe raad. Overigens was Hellegers iets minder bang voor raadsleden waar we nooit meer iets van horen. Hij wees erop dat van de 21 gekozen raadsleden er maar liefst 17 leden met voorkeursstemmen zijn gekozen. Vele raadsleden zijn actief in het verenigingsleven en steken regelmatig hun voelhorens uit in de samenleving. Overigens werd ik de afgelopen vier jaar inderdaad weleens wanhopig van al die pakken papier en de soms ellenlange saaie vergaderingen. Dan is het inderdaad veel plezieriger contacten te leggen met burgers en te horen wat er onder hen leeft. Dat lijkt me dan ook een goed voornemen voor de komende vier jaar. Sjaak Koolen is dus gewaarschuwd.

Dag 75: Een toast op de nieuwe raad

Vanavond werd de nieuwe raad geïnstalleerd en mochten we de eed afleggen. Toch een bijzonder moment, om in het openbaar te mogen zeggen “Zo waarlijk helpe mij God almachtig”. Toen mij op woensdag na de gemeenteraadverkiezingen gevraagd werd of ik in de bidstond van 8 maart had gedankt of gebeden voor mijn herverkiezing, heb ik eerlijk gezegd dat beiden nodig zijn als raadslid. Bidden om kracht om die verantwoordelijkheid te dragen, maar ook danken omdat je opnieuw bent gekozen uit al die ruim 26.000 burgers van onze gemeente. Nu moet ik ook ineens denken aan psalm 8: “Wie is toch de mens, dat u om haar geeft?”. Wie ben ik om deze verantwoordelijke taak te mogen dragen? Ik hoop het vertrouwen van de kiezers niet te beschamen in de komende vier jaar.

Na de eedaflegging sprak burgemeester Hellegers ons nog kort toe. Hij sprak over een geweldige vernieuwing van de raad sinds de herindeling van Werkendam/ Dussen in 1996. Na tien jaar zijn alleen Cees Schalken en Machiel Verdoorn nog over als raadslid. En voor het CDA mochten liefst drie nieuwe mensen geïnstalleerd worden; Cees, Otto en Vincent. Hellegers besloot de raadsvergadering met een glas champagne en een toast op de komende raadsperiode. Ik wil graag toasten op een goede samenwerking in de komende vier jaar binnen onze fractie. Met de oude èn de nieuwe CDA mensen. En uiteraard met alle andere raadsleden, burgemeester en wethouders.

Dag 74: Vitale monumenten

Vanmorgen las ik een persbericht over vitale monumenten. Het Bouwfonds roept mensen op om vitale monumenten voor te dragen voor de Bouwfonds Award. Vitale monumenten worden door haar bestempeld als monumenten die een nieuwe bestemming hebben gekregen dankzij een restauratie, aanpassing of verbouwing en daardoor toegankelijker zijn geworden voor een breed publiek. Ook Werkendam kent wel een aantal van die vitale monumenten. Ik noem het Sleeuwijks kerkje, Kasteel Dussen (al is dit niet echt toegankelijker geworden). En aan Fort Altena wordt nog altijd hard gewerkt, maar ook hier is al deels een nieuwe bestemming gevonden. Zeker door het geven van een nieuwe bestemming kunnen monumenten beter bewaard blijven voor ons nageslacht. En daar draait het tenslotte om bij Monumentenbehoud. Ook vanavond tijdens de jaarvergadering van de Historische Vereniging Werkendam en De Werken c.a. zal ongetwijfeld gesproken wordenn over Monumentenbehoud. Het samenstellen van een gemeentelijke Monumentenlijst bevindt zich immers in een eindstadium, ook onze vereniging was daar intensief bij betrokken. Het ziet er zelfs naar uit dat ons eigen onderkomen, het Andries Visserhuis, binnenkort het stempel Monument krijgt. En daar zijn wij als vereniging trots op.

Dag 73: Afscheid van de politieke arena

Scheidend raadslid Wim de Graaf zei het vanavond zo mooi in de raadszaal. “Ik hou van het debat. Hier is de politiek arena, hier hoort de democratie thuis. Ik heb het politieke werk met plezier gedaan, soms ook met humor. Het leven is tenslotte al ernstig genoeg, af en toe moet er een keer gelachen worden, ook al is het maar om onszelf”. Ik had het hem zo na kunnen zeggen indien ik vanavond afscheid had moeten nemen als raadslid. Misschien net als Bob du Burck, die vanavond zei; “Mijn echte afscheid is over vier jaar”. Naast Wim ( vanavond waren er ineens voornamen in de raad) was er afscheid van Gerrie, Pauline, Paul, Roel, Chris, Willem en Hennie. Vele mooie woorden werden er gesproken, compliment ook voor Hellegers die steeds een toepasselijk gedicht zocht voor de scheidende raadsleden. ‘Ik ben lekker stout’ van Annie M.G. Schmidt voor Pauline was raak gekozen. Voor Roel een extra felicitatie, hij kreeg van Hellegers een Koninklijke Onderscheiding uitgereikt. Met zijn 71 jaar was hij de nestor van de raad. Ook ‘versleet’ hij als raadslid vier burgemeester en drie gemeentehuizen. Hem viel de eer te beurt de fietsenstalling van het gemeentehuis door loting weg te geven. En zo prijkt er binnenkort bij de Dussense tennisvereniging Groot Zuideveld een ‘Roel van der Meijden’ fietsenstalling.

Dag 72: Machtsmisbruik

Het nieuws in Nederland van de afgelopen dagen wordt beheerst door de dood van de Serviër Milosevic. Een man die al sinds 12 maart 2002 in Scheveningen in de gevangenis verbleef vanwege de aanklacht van genocide van het Joegoslavië tribunaal. Het leverde hem vele bijnamen op, zoals de Hitler van de Balkan. Je vraagt je bij het lezen over deze wrede man vooral af, hoe wordt iemand zo? Hoe kan iemand zo wreed zijn en de verantwoordelijkheid willen dragen voor het uitmoorden van mensen? Niet alleen bij Milosevic overigens, ook bij de misselijk makende beelden over bijvoorbeeld mishandeling van gevangen genomen soldaten, rijst die vraag op. Kan de macht die je hebt over iemand of over burgers je zo vervormen, dat geweld normaal wordt. En kun je dan ’s nachts nog slapen? Zou ikzelf tot zoiets in staat zijn? Heel soms lig ik wakker als ik iemand beledigd heb, of niet zo vriendelijk ben geweest. Andere keren ga ik daar schouderophalend aan voorbij. Zal het ook zo zijn gegaan bij Milosevic? In het begin misschien nog weleens wakker liggen van wreedheden en machtsmisbruik, maar er later schouderophalend aan voorbij gaan. In mijn periode van vier jaar raadslidmaatschap kan ik me nu geen voorbeelden herinneren van machtsmisbruik. Maar je bent daarin natuurlijk niet objectief als raadslid. Misschien zijn er lezers van mijn weblog die wel voorbeelden kunnen noemen van machtsmisbruik in de afgelopen jaren. Die hoor ik dan graag.

Dag 71: Opvoeden

Vandaag vierde mijn moeder haar 70e verjaardag. Een mooie gelegenheid om in een ontspannen sfeer weer eens je broers en zussen te ontmoeten. Gespreksonderwerp met enkelen van hen was dit keer opvoeding. Dit naar aanleiding van een rubriek in de Volkskrant over de opvoeding van de kinderen van je broers en zussen. Één broer en één zus hebben nog jonge kinderen, één zus heeft net als ik al volwassen kinderen. En één zus heeft kinderen die er een beetje tussen in zitten. Enkelen zou ik voor kunnen dragen voor de rubriek in de Volkskrant, maar dan als ideale opvoeders. Anderen moeten eerst nog een beetje oefenen (grapje?).

Mijn moeder temidden van enkele kleinkinderen

En ikzelf?. Hoe was mijn opvoeding? En zijn mijn kinderen goed opgevoed, zijn ze opgewassen tegen de hedendaagse turbulente wereld? Mijn twee dochters zijn in elk geval erg zelfstandig geworden, mijn zoon heeft af en toe nog een zetje nodig. En wat ouderlijk vermaan van tijd tot tijd kan geen kwaad. Ik heb in elk geval wel het gevoel, dat het opvoeden vanzelf ging. Bepaalde vaste waarden heb je zelf meegekregen en geef je ook weer door aan je kinderen. Ook had ik mijn familie redelijk in de buurt, voor moeilijke zaken kon je daar toch nog weleens een beroep op doen. Door steeds lossere familiebanden, familie die ver uit elkaar woont, is opvoeden anno 2006 niet altijd eenvoudig. Dan kan een opvoedkoffertje een uitkomst zijn. Dat koffertje is in elk geval een verdienste van vertrekkend raadslid Pauline, het was één van haar eerste voorstellen. Toen nog tijdens een commissievergadering in Kasteel Dussen.

Dag 70: Grûn CDA durpke in de polder

Aon de snelweg van Gurkum naor Breda
Leg het durpke
waor het CDAZo aan zij gehecht

Tussen wa nieuwbouw, kerken, het gemaol
woont nu zowaor een groene Idol
Bijna een attractie veur toeristen
D'r komme nu zelfs journalisten

Nieuwendijk, gek durpke in de polder
Ge zij nie mooi, nie prachtig aangelegd
Maar heel z'n leven zal het CDA jou niet vergeten
Nieuwendijk, het CDA zij aan jou gehecht

En door die Nieuwendijkse miesen
Wer keihard veur dâ CDA geplakt
En hoe de and’re durpkes ook zwoegden
overwinnen konne ze Nieuwendijk nie

Nieuwendijk, gek durpke in de polder
Ge zij nie mooi, nie prachtig aangelegd
Maar heel z'n leven zal het CDA jou niet vergeten
Nieuwendijk, het CDA zij aan jou gehecht

Zo zijn er ok vele Nieuwendijkse miesen
Die dâ CDA nie hebbe vergeten
Kèk die Idol Otto toch eens trots zijn
Op al die stemmen veur da CDA

Nieuwendijk, gek durpke in de polder
Ge zij nie mooi, nie prachtig aangelegd
Maar heel z'n leven zal het CDA niet vergeten
dâ al die Nieuwendijkse miesen, op het CDA hebbe gestemd

Dag 69: Maritiem Werkendam

Vandaag was ik voor mijn werk bij de BKA bijeenkomst aan de Beatrixhaven. Deze keer een presentatie van twee scheepvaartbedrijven; Instalho en Concordia. Als schippersdochter voel ik me altijd net iets meer bij het maritieme bedrijfsleven betrokken als andere sectoren.

De coaster Sunergon

Terwijl het bedrijfsleven in Altena vooral kleinschalig lijkt, kwamen hier twee bedrijven aan bod die wereldwijd zaken doen. In China worden de casco’s van de schepen besteld, hier worden ze afgebouwd met degelijke Hollandse kwaliteit. Het resultaat van dat vakmanschap konden de andere BKA leden vandaag bezichtigen. Afgemeerd lag het zeeschip Sunergon van 3200 ton. Zaterdag is er een open dag op het schip. Het is nog niet helemaal afgebouwd, dat duurt nog zo’n 14 dagen. Daarna kiest de Sunergo het ruime sop om de wereldzeeën te bevaren. Eerder al werd het zeeschip Filia Antje in februari opgeleverd. Overigens sprak Cor Hoogendoorn, Instalho eigenaar en voorzitter Scheepsgroep Werkendam, ook over de aanhoudende vraag naar nat bedrijventerrein uit. Na het opknappen van de Biesboschhaven, staat nog altijd het plan voor de Beatrixhaven op de rol. Maar de scheepvaartbedrijven lijken ook altijd nog te dromen van een derde haven. Al werd dat die middag niet hardop uitgesproken.

Dag 68: 365 dagen

Vandaag heb ik mijn bewilliging getekend voor een nieuwe periode van vier jaar als raadslid. Bij de start van mijn campagnedagboek had ik niet verwacht direct te worden gekozen. Hooguit na de benoeming van een wethouder. Dankzij de CDA kiezers is dat nu toch snel gebeurd, nog bedankt daarvoor. Overigens zijn de komende weken nog spannend met de coalitievorming in het vooruitzicht.

Toen ik op 1 januari begon met mijn webdagboek, was k voornemens tot aan de verkiezingen van 7 maart dagelijks te schrijven, met name over de campagne. Inmiddels ben ik zo gewend geraakt aan het schrijven, dat ik in elk geval het jaar 2006 vol wil maken. Dat worden dus 365 afleveringen. Één van de redenen waarom ik doorga is een artikel in het Brabants Dagblad. Daarin werd gesteld dat iedere moderne politicus tegenwoordig een weblog heeft. En wie wil er nu geen moderne politicus zijn? Wel betekent het dagelijks schrijven soms een zoektocht naar onderwerpen. Ik vraag dan ook aan de lezers van mijn weblog of ze vooral ideeën, foto’s etc aan willen dragen. Dat mogen ook persoonlijke zaken zijn, dit onder het mom ‘het persoonlijke is politiek’. Ook gastschrijvers worden uitgenodigd een keer voor mijn weblog te schrijven.

Dag 67: Internationale Vrouwendag

Tot mijn teleurstelling moet ik juist op deze Internationale Vrouwendag schrijven dat het aantal vrouwen in de Werkendamse raad gezakt is van vijf naar vier (19 procent). Twee bekwame politieke vrouwen keren niet meer terug in de raad. Hennie Schermers vanwege zetelverlies van de ChristenUnie en Pauline van den Tol, die met de Partij van de Burger geen zetel wist te bemachtigen. Daarmee wordt onze raad zeker een beetje kleurlozer. Jammer, jammer, jammer. Ook in de gemeente Woudrichem ging het aantal vrouwen terug, daar blijft slechts één vrouw over, een schamele 7 procent. In Aalburg handhaaft het aantal vrouwen zich op drie; een PvdA vrouw neemt de plaats in van een VVD vrouw. Is daarmee onze buurtbusestafette om meer aandacht voor vrouwen in de politiek mislukt? Duidelijk is in elk geval wel dat aandacht voor vrouwen in de politiek permanent aandacht verdient. En moet de politiek nu al beginnen om bekwame vrouwen op te sporen en ze klaar te stomen voor een plaatsje in de politiek voor over vier jaar. Werk aan de winkel dus! En voor Hennie en Pauline, ik zal jullie missen.

Dag 66: Het magische getal 7 (2)

Aan het begin van het jaar, op 8 januari, schreef ik op mijn weblog over het magische getal zeven. Niet wetende dat we op 7 maart (alweer die zeven!) daadwerkelijk zeven zetels zouden halen. Echt onvoorstelbaar! Vijf zetels leek me geen probleem, zes zetels zou een mooie overwinning zijn, maar zeven! Zonder kunstgrepen gewoon weer in de raad. De gok op voldoende voorkeurstemmen bleek namelijk niet uit te komen. Is zeven dan toch echt een geluksgetal? Als kind was zeven mijn geluksgetal. Zeven is een speciaal getal, het betekent in de Bijbel: "overvloed, heel veel".

Nog even op een rijtje de bijzondere betekenis van het getal zeven. Het getal zeven staat voor het verbond en in de Bijbel komt het vaak voor zoals zeven dagen van de schepping, de zeven vette en de zeven magere jaren. Er zijn zeven deugden en er zijn zeven hoofdzonden (waarover ik vele mooie interviews mocht maken). Zeven kleuren van de regenboog, zeven wereldwonderen en de uitdrukking de zevende hemel zijn bekende voorbeelden. De joden kennen de zevenarmige kandelaar, de menorah en ze vieren zeven weken na Pesach (het joodse Paasfeest) het Wekenfeest. En in een goed gereformeerd gezin hebben ze zeven kinderen, zo hield een predikant mij ooit voor.

Dag 65: Het CDA elftal gaat voor goud

Het CDA elftal

Morgen speelt het CDA elftal de finale. Misschien vraagt u zich af, wie zitten er in dat CDA elftal? Dat zijn Vincent, Marjolein, Gerard, Otto, Cees, Cees, Hannie, Wil, Douwe, Wim en Frederick. Dat zijn de mensen die bereid zijn hun nek uit te steken voor het CDA in de actieve politiek. En zich in te zetten voor de burgers van Werkendam. Elf mensen met even zovele talenten. De aanvoerder is al bekend, maar wie wordt de spits en wie de keeper? En wie de verdediger? Maar bovenal wie durft het op te nemen tegen het CDA elftal? Het CDA is in de ‘winning mood’, wij gaan namelijk alleen voor goud. CDA kiezers, kom op! We hebben wel veel supporters nodig. En u weet, alleen de winnaar telt! Morgen rekenen wij op u!

Dag 64: Het groenste dorp van Werkendam

CDA posters in Nieuwendijk

In de speciale verkiezingsnieuwsbrief van januari schreef het CDA een wedstrijdje uit voor de verkiezing van het groenste CDA dorp. Dit om onze CDA leden te stimuleren een CDA poster voor hun raam te hangen. Wij gingen nog niet zo ver zoals elders in het land om cadeautjes uit te loven aan iedereen die een poster voor zijn raam hing, maar hielden het bij de ere titel ‘het groenste dorp van Werkendam’ en een traktatie met gebak. Inmiddels druppelen de eerste uitslagen binnen. En zoals ik al eerder schreef op mijn weblog over Nieuwendijk als fanatiek CDA dorp, maken zij dat nu helemaal waar. Van Nico Groenevelt kreeg ik een keurig lijstje met alle adressen waar een CDA poster werd gesignaleerd in Nieuwendijk. Zelfs billboards en vlaggen werden niet vergeten. In totaal werden 39 posters, 4 billboards, 1 spandoek, 1 vlag en posters op de 2 gemeenteborden geteld in dit groene CDA dorp. Gaan zij daarmee met de eer strijken om te worden uitgeroepen tot ‘groenste’ dorp van Werkendam? Maandag is de laatste gelegenheid voor de andere dorpen, pas dan weten we de uitslag. Tegen die andere dorpen kan ik alleen maar zeggen: geven jullie je zo gemakkelijk gewonnen?

Dag 63: Een beeld zegt meer dan duizend woorden

Dag 62: Afzien voor je idealen

Slecht geslapen vannacht, ik lag steeds te malen over de buurtbusestafette die we vandaag zouden houden met een aantal politieke vrouwen. Gisteravond viel er immers een flink pak sneeuw en vanochtend was dat nog lang niet verdwenen. Erger nog, het was zelfs mistig. Zouden de buurtbussen wel rijden? Elsbeth van Beek belde al vroeg op. Omdat ze met haar auto de dijk op moet rijden, vreesde ze vanwege sneeuw en gladheid niet boven te komen. Ik heb haar daarom maar opgehaald. En gelukkig op Tol Oost stonden Maaike van Breugel, Sophia Schreuders en Yvonne de Brieder in de sneeuw te kleumen. Op Tol West troffen we Marjolein Hak en Corine Verweij. Met zeven vrouwen was het vervolgens hopen op een accurate dienstregeling zonder vertragingen. Dat viel alles mee en al snel reden we alle richtingen door het Land van Heusden en Altena. Yvonne reisde naar Waalwijk, Corine en Maaike naar Hank/Raamsdonkveer, Elsbeth en ik naar Gorinchem en daarna naar Hank. Daar moesten we een kwartier wachten in de kou. ‘Afzien voor onze idealen’, zo zei Elsbeth nog. Marjolein en Sophia reisden naar Werkendam en later naar Almkerk.

Elsbeth van Beek en Maaike van Breugel op het busstation aan de Tol

Het merendeel van de reacties op onze actie waren zondermeer positief. Een enkeling had al een keus gemaakt, maar velen nog niet. Op ons verzoek op een vrouw te stemmen, beloofden de meesten er over na te denken. Af en toe troffen we iemand die zei niet te gaan stemmen. Was de actie daarmee een succes? ‘Al heb je maar een steen in de vijver gegooid’, zo heb ik lang geleden eens gelezen. Maar dat ene steentje zorgt wel voor een steeds grotere kring rimpelingen in de vijver.

Dag 61: Dierenleed

Gisteravond woonde ik een deel van het ZLTO debat over de toekomst van de landbouw bij. De agrarische sector staat aan de vooravond van grote veranderingen. De komende jaren zal er een verschuiving plaatsvinden van het puur en alleen verbouwen van voedsel naar het beheren van het landschap. Juist de beleving van het landschap is voor de moderne mens een manier om te ontspannen in deze jachtige tijd. Een korte vakantie of een weekendje fietsen door ons mooie Altena kan dan voor boeren mogelijk zorgen voor neveninkomsten. De moderne mens ziet dan wel graag koeien in de wei, ook al is dat voor een boer niet efficient.

Toch zag ik gisteren koeien in de wei, die ik liever niet gezien had. Zes stuks op een modderig veldje, zo modderig dat ze er tot ver voorbij hun enkels inzakten. En om bij hun voerbak te komen moesten ze nog dieper door de modder. Welke kleur de koeien hadden? Geen idee, door de modder waren ze zo vies dat het niet meer herkenbaar was. Welke boer gaat er zo om met zijn dieren? Ik heb er maar één woord voor. Schandalig!

Dag 60: Geen raad zonder Hannie!

Blijft deze stoel leeg na 7 maart?

Maart roert zijn staart