Bespaar Sleeuwijkse NATO brugpijlers eenzelfde lot als die in Gorinchem!

Het koude oorlog weekend op Fort Altena trok zaterdag en zondag zo'n honderdvijftig bezoekers. Daarmee is maar weer eens aangetoond dat erfgoed leeft. Soms kwamen mensen van heinde en ver zoals uit Maastricht en Vlodorp. 

Banners met informatie over de NATO brug tussen Sleeuwijk en Gorinchem

Hoewel op Fort Altena ook de nodige bezienswaardigheden waren, ging veel aandacht uit naar de pijlers van de NATO brug uit 1954. Bijna zeventig jaar na de bouw liggen de elf brugpijlers nu wat verstopt in de grienden langs de rivier. Maar ze staan er nog, aan de overzijde van de rivier werden ze door Gorinchem achteloos gesloopt. Slechts eentje bleef bewaar en die staat nu op een landtong in de rivier, geen originele plek voor de brugpijler. De brug werd in Gorinchem ook wel de geniebrug genoemd. 

Bezoekers bekijken het flimpje over de NATO brug

Enige tijd geleden kwam de Rijksdienst van Cultureel Erfgoed de brugpijlers bekijken. Arie Schouten uit Almkerk, regio vertegenwoordiger van de Menno van Coehoorn stichting, leidde de mensen van de RCE rond. Ze waren onder de indruk en lieten weten dat de brugpijlers uniek zijn voor Nederland. Alle reden om te zorgen dat ze aan de Sleeuwijkse kant behouden blijven en hen niet een zelfde lot wacht als de pijlers aan de Gorinchemse zijde. Wie zorgt dat de pijlers tot monument worden bestempeld? Gemeentelijk of misschien zelfs een Rijksmonument! 

Negende nieuwkomer in bestuur Waterschap Rivierenland

Tijdens de laatste AB (Algemeen Bestuur) vergadering van 7 oktober namen we opnieuw afscheid van een lid van ons bestuur. deze keer van Roelof van Loenen Martinet van fractie Natuurterreinen, hij was AB lid sinds 2015. Hij wordt opgevolgd door Maarten Mortier, die vrijdag werd benoemd tot AB lid. 

 

Dijkgraaf Co Verdaas benoemt Maarten Mortier tot AB lid tijdens de vergadering in Tiel

Roelof verdwijnt niet helemaal uit beeld, hij blijft burgerlid. Reden voor de wisseling van de wacht is dat Maarten na de verkiezingen van maart 2023 terugkeert als AB lid voor Natuurterreinen en dat Roelof dan echt afscheid neemt. Roelof is al het negende lid van het Algemeen Bestuur dat in maart 2019 werd geïnstalleerd dat afscheid neemt. Een hoog aantal, bijna een derde dat tussentijds is vervangen. 

Vrijdag 7 oktober werd een nieuwe foto gemaakt van het college met Mark Laeven en Esther Groenenberg

Eerder namen we afscheid van Michiel Alexander de Raaf en Hennie Roorda van Water Natuurlijk, Teus Stam van de ChristenUnie, Wilma de Fokker van Ongebouwd, Henri Peren van PvdA, Jan Opschoor van 50 plus, Henk Driessen van het CDA en Frank Harbers van bedrijven. Ze werden vervangen door Els Schlosser, Carel Nobbe, Harrie Drost, Bert de Haan, Henk Diependaal, Anton van Straaten, Arie van den Herik en Cees Stam. Gaan we hiermee de verkiezingen in maart 2023 halen? En wie blijft na de verkiezingen nog over? Als veel mensen afscheid nemen, gaat veel kennis verloren en dat is jammer. Van de mensen die eerder afscheid namen was Hennie Roorda het langst actief, zij werd in 2008 voor het eerst gekozen als waterschapsbestuurder en was daarna meer dan tien jaar heemraad. 

Bevers veroorzaakten al 150.000 euro schade

In 2021 veroorzaakte de bever bij waterschappen bijna 1000 maal schade aan dijken of sloten. In totaal kostte dat ruim € 2,2 miljoen. De meeste schades doen zich voor in Limburgse beekdalen en in de Nederlandse rivierdelta. Ook bij andere beheerders van infrastructuur, zoals spoorlijnen of wegen, leidt graverij door bevers tot schade en risico’s.

De piratenbever van de Biesbosch

Tussen 2019 en 2021 verdrievoudigde het aantal schades bij Waterschap Rivierenland van 10 naar 27, in zowel dijken als sloten. Ook de kosten stegen in deze periode van € 29.000 naar € 74.000. De inzet van medewerkers verviervoudigde van 400 naar 1802 uur. De toename zet dit jaar opnieuw sneller door: uit voorlopige cijfers blijkt dat Waterschap Rivierenland tot 1 oktober 2022 beverschade aantrof op minstens 20 locaties. De kosten van herstel en preventieve maatregelen lopen op richting € 150.000.

De bever werd opnieuw uitgezet in de Gelderse Poort en in de Biesbosch, het begin en eind van het werkgebied van Waterschap Rivierenland. Sindsdien groeide de populatie snel: van enkele tientallen naar ruim 5.000 nu in heel Nederland. Dertig jaar lang vond de bever, een inheemse beschermde diersoort, zijn leefgebied in natuurgebieden en uiterwaarden. “Het was ooit afwachten of de bever zichzelf weer in stand kon houden. Dat lukt. De bever is een bekroning van de natte natuur en een indrukwekkende waterbouwer”, zegt Gremmen.

De laatste jaren duikt de bever steeds vaker op in polders en zelfs in de stad: in Nijmegen, Arnhem, Gorinchem en Tiel is de bever inmiddels te vinden in woonwijken en stadsparken. Het waterschap komt de bever overal tegen, ook in dijken en oevers. “Nu de bever steeds meer schades en risico’s oplevert, is het tijd om na te denken welk risico we willen en kunnen aanvaarden. En tegen welke maatschappelijke kosten”, zegt Gremmen. “Die discussie overstijgt het incident of één waterschap, dat is een landelijk dilemma. Wacht daar niet mee.”