Een terugblik op 2020 (2)

Halverwege 2020 zag het er allemaal weer wat zonniger uit. De lockdown was voorbij, al bleven maatregelen zoals anderhalve meter afstand en geen handen schudden van kracht. Maar horeca, musea, zwembaden en meer waren weer geopend. 

Op 10 september werd mijn broer zestig jaar

Zo maakte ik op 11 juli een fietstocht door Altena voor het samenstellen van een drie dijken route voor Open Monumentendag. Met uiteraard onderweg af en toe en tussenstop bij de horeca. In de maand juli schreef ik een artikel over Kaaie Paole, die toch hersteld worden. Ik volgde die maand zelfs een masterclass columns schrijven bij Volkskrant columniste Eva Hoeke, reuzeleuk om te doen. De 'proefcolumn' die ik als oefening schreef heb ik in augustus op mijn blog gepubliceerd. In augustus was ik ook nog enkele dagen op vakantie in Friesland, we maakten op een van die dagen een heerlijk vaartocht over de Friese Meren langs. De binnenlandse vakantie was natuurlijk het gevolg van de coronapandemie, maar wat is Nederland toch mooi. In augustus schreef ik ook nog een mooi verhaal over Josien voor den Dag, die al ontelbare barbies heeft aangekleed met haar breiwerk. In september vierden we Monumentendag, voornamelijk online vanwege corona. Samen met het Streekarchief stelde ik een webexpositie samen over monumentenvrijwilligers. En begon ik een middag in de week met het oppassen op mijn kleinkinderen uit Sleeuwijk. 

Achter de wolken schijnt altijd de zon

En zo was het ineens 1 oktober en begon ik aan een nieuwe baan bij de Stad Gorinchem. Ik schreef al langer op freelance basis artikelen, maar nu kwam ik in dienst voor twee dagen in de week. Vooral om premium verhalen te schrijven voor de website. Maar ik kan ook genieten van het fietsen naar mijn werk en de overtocht met de pont die daarbij hoort. In november was ik vooral blij met mijn diploma communicatie. Na meer dan een jaar studeren, ook deels online vanwege corona, kon ik mijn studie met goed gevolg afronden. Vooral een heerlijk opgeruimd gevoel dat het afgerond is en blij met alle opgedane kennis. In de maand december wil ik afsluiten met de eerste stappen die zijn gezet om te komen tot cultuurhistorisch beleid bij het waterschap. Van historie gaat mijn hart altijd een beetje sneller kloppen en zo wordt ook invulling gegeven aan ons verkiezingsprogramma. Overigens heb ik voor het waterschap natuurlijk veel meer gedaan dan alleen over cultuurhistorie gesproken. Over bijvoorbeeld veilige dijken, een van de kerntaken van het waterschap. Deze twee laatste blogs van 2020 bevatten slechts een bloemlezing van wat er allemaal gebeurde in 2020. Kortom, het was weer een boeiend jaar. En hoe was jouw jaar?

Een terugblik op 2020 (1)

 Dit is pas mijn vijfde blog in de maand december, kennelijk was de inspiratie even weg. Maar zo aan het eind van het jaar is het altijd mooi om even terug te blikken. Aanvankelijk had ik het plan om mijn tien mooiste artikelen en tien mooiste foto's te kiezen, maar dan had ik eerder moeten beginnen met het doorspitten van mijn (foto) archief. 

Op de nieuwjaarsreceptie van de gemeente Gorinchem in het stadhuis

Wel volgt hier een overzicht van enkele bijzondere gebeurtenissen in de voorbije maanden, met af en toe een link naar een mooi artikel. Zo hield ik eind januari mijn eerste interview over 75 jaar vrijheid met Amber Melse en haar oma Groeneveld. Niet wetende dat de viering zelf vanwege corona in het water zou vallen. Op 10 februari stroomde voor het eerst de Noordwaard vol, een prachtig gezicht die enorme watervlakte. Met enkele bewoners dronken we zelfs een borrel bij deze historische gebeurtenis. In februari maakte ik ook mijn eerste radiouitzendingen bij de lokale omroep Radio AFM. In maart was het goed mis, de eerste corona besmettingen in ons land en het begin van de lockdown. Vlak voor die eerste lockdown konden we in het Biesbosch Museumeiland nog genieten van de onthulling van het beeld 'Waiting for it to end', een prachtig kunstwerk van Alaa Minawi. Bij het beeld zouden deze zomer theatervoorstellingen worden gehouden, maar ook deze zijn vanwege corona geschrapt. 

De Amerikaanse ambassadeur Pete Hoekstra op Fort Vuren

Zowel in maart, maar ook in april ben ik schooljuffrouw geweest voor mijn kleinkinderen. Vanwege corona waren de scholen gesloten en kreeg ieder kind thuisonderwijs. Tussendoor schreef ik artikelen, ook over thuisonderwijs aan boord. In mei was het nog even buffelen en verkochten boeren voorgesneden frietjes om zo hun aardappelvoorraden nog te slijten. Vanwege het schrappen van alle evenementen daalde de frietconsumptie drastisch. Op 16 mei was ik heel verdrietig, die dag is onze poes Tommy, al bijna twintig jaar een trouwe huisgenoot, ingeslapen. Op 1 juni werd de lockdown versoepelt en kon eindelijk het zwembad weer open, heerlijk om weer in het buitenbad te mogen zwemmen. Ook de horeca ging van het slot, eindelijk weer een kopje cappucino of lunch op het terras! En ik mocht een mooi artikel schrijven over de Amerikaanse ambassadeur Pete Hoekstra die Fort Vuren bezocht. Hij mocht in de vitrine van het vliegeniersmuseum een piloten handschoen plaatsen, die was gevonden na een vliegtuigcrash in de Tweede Wereldoorlog.

Bijna 75 jaar waterschapservaring

In onze wekelijkse nieuwsbrief van Waterschap Rivierenland stond vandaag het bericht dat heemraad Mathieu Gremmen al 25 jaar bestuurder is bij het waterschap, ook was hij korte tijd waarnemend dijkgraaf. Ook op twitter had Mathieu al gedeeld dat hij al zo lang betrokken is bij het waterschap.

Publicatie uit 1977 met linksonder de naam van kandidaat Jan Bikker

Gremmen begon in 1995 bij polderdistrict Maas en Waal, het jaar van de hoge rivierwaterstanden. Met 25 jaar heeft hij een respectabele staat van dienst opgebouwd. Toch wordt hij nog overruled door zijn fractiegenoot Jan Bikker uit Meerkerk. Hij is al sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw waterschapsbestuurder, zo heeft hij weleens verteld. Hoe lang wist ik nooit exact, maar gisteravond vond ik een krantenknipsel uit 1977. In dat jaar was hij kandidaat als hoofdingeland voor het waterschap de Nederwaard. Ik denk dat hij toen ook is gekozen en dat betekent dat hij al 43 jaar waterschapsbestuurder is.  Aan zo'n lange staat van dienst zullen weinigen kunnen tippen. Zo heeft de fractie ongebouwd samen al meer dan zeventig jaar ervaring opgebouwd, dat is inclusief de vijf jaren van Riet de Graaf-Groeneveld. Chapeau en een felicitatie meer dan waard. 

Mathieu Gremmen in 1995

We moeten ons (water) erfgoed laten zien

Vandaag was opnieuw een overleg gepland van de werkgroep cultuurhistorie van Waterschap Rivierenland om samen te werken aan een beleidskader cultuurhistorie. Een mooie klus, want zonder erfgoed zijn we spoorloos. 

De bodebus de Overwaard uit ca. 1730

Uit een summiere inventarisatie blijkt dat we als waterschap een schat aan erfgoed hebben. Niet alleen een papieren archief maar eindeloos veel meer. De dijken met de dijkpalen en dijkmagazijnen; werelderfgoed zoals Kinderdijk en binnenkort ook Nieuwe Hollandse Waterlinie, het Waardhuis in Kinderdijk compleet met inventaris zoals de hensbekers. Maar ook in de ontginning van het landschap en onze watersystemen is onze geschiedenis af te lezen. Cultuurhistorisch beleid draagt ook bij aan het waterbewustzijn, maar kan ook bijdragen aan gebiedsontwikkeling. En als bestuurders hebben we ook de opdracht om als een rentmeester zorg te dragen voor ons erfgoed. Al met al hebben we vanmiddag weer stappen gezet op weg naar dat beleidskader cultuurhistorie. 

De bodebus van de Nederwaard

En dan heb ik vanmiddag ook weer iets nieuws geleerd. Zo werd in de presentatie een afbeelding getoond van een bodebus. En daar had ik nog niet eerder van gehoord. Gelukkig ben ik in het bezit van het boek 'Vergaard, bewaard, beheerd' met daarin de beschrijving van het cultuurbezit van het hoogheemraadschap van de Alblasserwaard en Vijfheerenlanden. En daar worden die bodebussen beschreven. Een bodebus is van oudsher een onderscheidingsteken van een bode in dienst van een overheidsinstelling. Wat mooi dat deze bijzondere voorwerpen bewaard zijn gebleven. 

Glas met het Wapen van Waterschap Rivierenland

En dan spraken we tot slot nog even kort over het wapen van Waterschap Rivierenland, dat is toegekend door de Hoge raad van adel. Dat kwam me aanvankelijk onbekend voor, maar ik had het toch al eerder gezien op een glas dat AB leden kregen bij hun afscheid in 2019. Maar dat wapen zou best wat vaker gebruikt mogen worden door het waterschap, zo stelde onze secretaris directeur Kees Vonk voor op initiatief van onze dijkgraaf. Al met al een mooie oogst van deze vergadering. 

Het waarom van vrijwilligerswerk

 Al sinds jaar en dag wordt op 7 december de Nationale Vrijwilligersdag gehouden. Mooi om vrijwilligers juist op zo'n dag in het zonnetje te zetten. Ik zou dat graag doen voor alle vrijwilligers waar ik mee samenwerk.

Een bedankje van het Duyls Bos voor alle vrijwilligers

Samen zijn dat vele vrijwilligers, toevallig vanmiddag nog met de werkgroep poëzie. Samen proberen we de wereld met poëzie een beetje mooier te maken. Alweer dertien jaar geleden is de werkgroep opgericht en velen van het eerste uur zijn nog steeds actief. Bij deze wil ik ze allemaal bedanken voor al die jaren van samenwerking. 

De werkgroep Poëzie probeert Altena te laten genieten van poëzie

Toen ik raadslid was in de gemeente Werkendam zijn we ooit begonnen met de verkiezing van vereniging van het jaar om zo vrijwilligers in het zonnetje te zetten. Daaruit kwam vervolgens het raadsvoorstel om jaarlijks een vrijwilligerspenning uit te reiken. De gemeente Werkendam heeft dat jarenlang gedaan tot de herindeling in 2019 tot de gemeente Altena. In 2021 pakt de gemeente Altena de draad weer op en gaat twee onderscheidingen uitreiken. Dit zijn de Parel van Altena en de Schaal van Altena. 

Doe jij al vrijwilligerswerk?

In een landelijke campagne rond vrijwilligerswerk wordt gemeld dat zo'n zeven miljoen mensen in Nederland aan vrijwilligerswerk doen. Dat is echt heel veel. toch betekent het ook dat bijna net zoveel mensen geen vrijwilligerswerk doen. En dat is jammer, want vrijwilligerswerk is een verrijking voor je leven. Je leert nieuwe mensen kennen, doet nieuwe vaardigheden op en je kunt ook nog iets betekenen voor een ander. Dus waarom doe jij nog geen vrijwilligerswerk?

Werken achter de schermen

Zou zoomen het woord van het jaar worden? Al negen maanden doen we bijna niet anders achter een beeldscherm. Zo ook als bestuur van Waterschap Rivierenland, alleen in september lukte het om 'live' vergaderingen te houden.

Zonder bestuursadviseurs thuis achter de knoppen zouden we als AB niet goed kunnen vergaderen

Onze laatste vergadering was vrijdag 27 november, we namen veel belangrijke besluiten. Zo werd de begroting 2021 goedgekeurd en kozen we voor een nieuw belastingsysteem (landelijk), Verder hielden we vast aan onze eerdere keuze voor een nieuw boezemgemaal in Hardinxveld. Ook stemden we in met het projectbesluit voor de dijkversterking Gorinchem-Waardenburg. En niet te vergeten de derde tranche voor de KRW maatregelen voor schoon en gezond water. Een indrukwekkende lijst. Overigens zou ik bijna vergeten dat we twee nieuwe AB leden zijn geïnstalleerd, dat zijn Bert den Haan (ongebouwd) en Harry Drost (ChristenUnie).

Thuis vergaderen vanachter je beeldscherm

Besluiten die we als elk AB lid afzonderlijk thuis vanachter onze beeldschermen namen. Maar zonder steun van onze medewerkers van bestuursondersteuning zou dit natuurlijk onmogelijk zijn. Vandaag kregen we in onze wekelijkse nieuwsbrief een kijkje achter de schermen. Mooi om te zien hoe we zo digitaal toch besluiten kunnen blijven nemen.