Anneke mag een nachtje slapen op Fort Bakkerskil

Anneke van der Meijden uit Almkerk is de winnaar van de monumentenpuzzel van Erfgoed Altena en mag een nachtje komen slapen op Bed & Breakfast Fort Bakkerskil. De monumentenpuzzel vormde onderdeel van het programma rond Open Monumentendag in het tweede weekend van september.

Op de foto overhandigt Marco van Beek (links) de sleutel aan Anneke van der Meijden en Gert van der Stelt.

Anneke is blij verrast dat ze de prijs heeft gewonnen, ze bracht tijdens het Monumentenweekend nog een bezoek aan Fort Bakkerskil. “Ik heb nog nooit een prijs gewonnen, maar dit is echt leuk. De puzzel was niet echt moeilijk, dat is het voordeel van veel fietsen door de streek. Sommige monumenten moesten we wel even goed nakijken. Tijdens het Monumentenweekend zijn we naar de vesting Woudrichem gefietst voor een bezoek aan de Katholieke kerk en de Martinuskerk. Daarna bezochten we Fort Bakkerskil”. Anneke weet nog niet wanneer ze samen met haar partner Gert van der Stelt gaat slapen op het fort,  ze maakt daarvoor zelf een afspraak met Marco Verbeek van B & B Fort Bakkerskil.

De overige inzenders van de monumentenpuzzel krijgen een boek uit de Waterlinie Erfgoed reeks over Fort Steurgat cadeau. Tijdens het Monumentenweekend bezochten verdeeld over twee dagen zo’n duizend mensen een bezoek aan een van de monumenten die waren geopend. Toppers waren Fort Steurgat op zaterdag en kasteel Dussen op zondag. In 2021 doet Erfgoed Altena opnieuw mee aan de landelijke Open Monumentendag. Deze wordt gehouden op 11 en 12 september en het thema is ‘Mijn monument is jouw monument’.

 

Op Fort Bakkerskil wordt ieder weekend brocante en kunst verkocht door Conny van Gastel en Adje van Herwijnen

Veilige dijk GoWa met vaststelling Projectplan eindelijk in zicht

23 kilometer dijk van Gorinchem naar Waardenburg, 400 bewoners, 95 woningen, 230 afritten, 60 kruispunten, 51 dijkvakken en 10 monumenten (Peilschaalhuisje, Fort Vuren) zijn opgenomen in het Projectplan Waterwet voor de dijkversterking GoWa.  

Het peilschaalhuisje langs de dijk

Veiligheid

Het CDA is blij met dit projectplan, eindelijk kunnen we uitzien naar de uitvoeringsfase van dit dijktraject van 23 kilometer van Gorinchem tot Waardenburg. Het eerste dijktraject volgens de nieuwe normen, ook het dijkvak met de hoogste prioriteit binnen het HWBP. We kunnen uitzien naar een veilige dijk, de kerntaak van ons waterschap in dit mooie rivierengebied. Ook over de meekoppelkansen  zoals KRW maatregelen in de uiterwaarden, de ontwikkeling van het Heuff-terrein bij Vuren en de Linieobjecten van de NHW zijn we positief

Participatie/communicatie

De 135 inspraakreacties op het projectplan gaven stuk voor stuk een inkijkje in de betrokkenheid van de dijkbewoners bij hun eigen leefomgeving. 13 procent van de reacties leidde tot aanpassing van het plan, omdat we geen andere kengetallen hebben, weten we niet hoe we dit moeten duiden. Al in 2014 is gestart met de verkenningsfase en mochten bewoners participeren in de verdere planvorming. Het past in het adagium 'de dijk is van ons allemaal'. Naarmate de planvorming concreter werd, raakte de participatie wat op de achtergrond. Het CDA doet een dringende oproep bewoners te blijven betrekken, zeker nu de uitvoeringsfase aanstaande is. communicatie, communicatie, communicatie! Blijf de bewoners meenemen. 

Financiën

En dan de financiën; 17 miljoen voor de verkenningsfase; 26,5 miljoen voor de planuitwerkingsfase en ca. 400 miljoen voor de realisatie. Door de verouderde kengetallen bleken de eerste ramingen volgens de nieuwe normen fors duurder, de dijken werden onbetaalbaar. Door bijstelling van de ontwerpuitgangspunten, een andere kostenafschrijving lijkt het allemaal net te passen, toch blijft het CDA bezorgd over de financiering van onze dijkversterkingen. En zou het liefst zien dat de 10 procent eigen bijdrage wordt geschrapt bij de eerste evaluatie van het HWBP in 2023. 

Het peilschaalhuisje in de herfst

Alliantie

Ook weten we nog niet of de keuze voor een Alliantie leidt tot kostenbesparingen. In de verkenningsfase moesten marktpartijen wennen aan het omgevingsproces en de participatie, de kosten voor de planuitwerkingsfase lijken hoger te liggen, afstemming tussen de Alliantie, ons waterschap en het HWBP vergde veel aandacht. Kortom, hier vallen nog lessen te leren. Het is allemaal te lezen in het leerverslag van de Alliantie. Aan de heemraad de vraag waarom ze dit niet met de commissie Waterveiligheid heeft gedeeld? Met daarbij het verzoek het Leerverslag alsnog te agenderen in de eerstvolgende commissie Waterveiligheid. 

Van Vervoornepolder naar Noordwaard polder

Nederland is nooit af en dat geldt ook voor het stukje Noordwaard. Waterschap Rivierenland werkt al sinds juli in het gebied aan 'verbeterpunten'. 

Aankondiging van werk in de Noordwaard

Het meeste onderhoudswerk zoals het vervangen van afrasteringen en hekken, snoeiwerk, het plaatsen van beschoeiingen en het dicht kitten van naden in de keerwand langs het Steurgat is inmiddels gereed. Deze winter voert aannemer Van der Plas uit Giessen het grotere werk uit aan op/afritten bij kades en aan halfverharding op de beheerspaden. De grond daarvoor is afkomstig uit de nieuwe waterberging die wordt gegraven aan de Dijkgraaf Den Dekkerweg in de Vervoornepolder bij Werkendam. Zo wordt de grond in de regio hergebruikt en dat is goed om te weten. 

Waterberging in de Vervoornepolder, achter de witte container is nog net de Vervoornemolen te zien

De aanvoer van de grond staat gepland tot aan de kerst. Na de jaarwisseling legt de aannemer met deze grond de op/afritten aan. Dan wordt ook de halfverharding op beheerspaden aangebracht. Oplevering is voorzien uiterlijk half maart, met het oog op groei- en broedseizoenen in de natuur. Alleen eventueel hoogwater kan nog roet in het eten gooien. Vorige winter stroomde de Noordwaard voor de eerste over, vijf jaar na de oplevering van de ontpolderde Noordwaard. 

Bord van ontpoldering van de Noordwaard (jaartal 2012?)

De drang om altijd weer iets nieuws te leren

Vandaag werd ik blij van de post, in de brievenbus vond ik mijn diploma HBO Communicatie. Na een jaar studeren en zwoegen op de moduleopdrachten, schriftelijke examens en de integrale eindopdracht (met een 8!) heb ik de studie tot een goede gebracht.

Altijd mooi om zo'n diploma te krijgen

In 2019 sloot ik een studie bestuurskunde af. Hoewel ik twijfelde om verder te gaan in die studierichting koos ik toch voor communicatie. Vanuit de verwachting dat ik daar in mijn werk mogelijk meer mee kok bereiken. Want wat wist ik nu eigenlijk echt over communicatie? En tijdens de studie is een wereld voor me opgegaan. Was voorheen voor mij communicatie toch vooral uitvoerend werk zoals de juiste persberichten schrijven, werken aan goede mediacontacten en zorgen voor veel volgers op social media, nu zie ik in dat communicatie in de 21e eeuwse samenleving behoort tot de core business van ieder bedrijf of organisatie. Als communicatie op de juiste, strategische manier wordt ingezet dan draagt dat substantieel bij aan het succes van bedrijven, zo heb ik tijdens deze studie geleerd. 

Dit diploma mocht ik vorig jaar ontvangen

Het succesvol afronden kostte nog wel wat hoofdbrekens, zo waren er twee schriftelijke examens. En zaken uit je hoofd leren als je 59 jaar bent, is toch wel een dingetje. Je geheugen lijkt soms wel een zeef, zo had ik voor de module 'management en organisatie' twee rondes nodig om op het cijfer 6.1 uit te komen. Ook het volgen van online lessen vond ik niet echt fijn. Maar tot mijn verrassing had ik voor mijn eindopdracht dan weer wel een 8. Voor nu even geen verdere studie, zeker niet zolang dit alleen online kan. Maar mijn honger naar kennis is nog altijd niet gestild. Wil jij ook altijd weer iets nieuws leren? 

De meerwaarde van meekoppelen

Tien dagen niets geschreven op mijn blog, dat is nog niet vaak gebeurt in de veertien jaar dat ik dit blog bijhoudt. Maar soms ontbreekt de inspiratie, soms ontbreekt de tijd. Deze keer was het een mix van beiden.

Op werkbezoek op de Waalkade bij Nijmegen

Maar met opnieuw een commissie Waterveiligheid achter de rug, wil ik deze keer stilstaan bij het meekoppelen. Volgens mij een woord dat vooral als overheidsjargon wordt gebruikt. Bedoeld wordt dat als je als overheid ergens aan de slag gaat, het handig is als je kijkt of in de omgeving nog meer projecten op stapel staan. Dus als het waterschap een dijk gaat versterken, hoe kunnen dan tegelijkertijd andere wensen worden meegenomen. Als waterschap zijn we daar altijd voor in, maar we hebben wel als beleid vastgesteld dat de kosten dan door de plannenmakers zelf betaald moeten worden.

Ergens langs de Waalkade in Nijmegen

Tijdens de commissie Waterveiligheid spraken we over de plannen met het Waalfront in Nijmegen, daar wordt een dijkverzwaring ingepast in een gebiedsontwikkeling van een verouderd bedrijventerrein naar een nieuwe woonwijk aan het water. Het plan ziet er prachtig uit en het zal straks zeker een geliefde woonplek worden. Als waterschap Rivierenland dragen we voor 1.7 miljoen euro bij aan de ontwikkeling van het Waalfront. En dat is niet conform ons beleid meekoppelen. Nu gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat het besluit over het Waalfront in 2018 is genomen en dat het vastgestelde beleid over meekoppelen van later datum is. 

 Maar hoe gaan we nu in de toekomst met dit soort ontwikkelingen om? Hoe kunnen we toch de meerwaarde van meekoppelen verzilveren? Binnen het HoogwaterBeschermingsprogramma is geen ruimte voor dit soort ontwikkelingen. De dijk bij Nijmegen zou pas in 2040 afgekeurd zijn en werd om die reden dus niet opgenomen in het het HWBP programma. Een dilemma waar we de komende jaren vaker voor zullen komen te staan.

Een waterschapsweekje

 Vrijdag mocht ik een enquete invullen over het werk als AB lid bij Waterschap Rivierenland. Met uiteraard de vraag hoeveel uur je gemiddeld aan het bestuurswerk besteed. Ik heb ingevuld dat dit gemiddeld 5 tot 10 uur is.

Vergadering van Waterschap Rivierenland in 2018

Deze week is die limiet ruimschoots overschreden. Het begon al op zondag 1 november met het lezen van stukken voor de vergadering van de commissie Waterveiligheid. De vergadering zelf (via zoom) op 2 november duurde 3,5 uur. Dinsdag idem dito; naast de voorbereiding van de commissie Middelen als voorzitter duurde vergadering ook 3,5 uur. Donderdagmorgen heb ik even meegekeken met de uitreiking van de prijs Pro Flora Securitate voor het Brabants Landschap. De prijs wordt uitgereikt voor meer biodiversiteit op bloemrijke dijken. Die dijken zijn niet alleen een lust voor het oog om te zien, maar ook heerlijk om over te fietsen. Recent is een onderzoek gestart van Radboud Universiteit in Nijmegen naar biodiversiteit op onze dijken. De prijs werd toegekend aan Brabants Landschap voor de polder bij Giessen en natuurgebied de Struikwaard. Met bijzondere diersoorten zoals het icarusblauwtje, die graag mag zonnen tegen de dijk. 

Waterschap Rivierenland werkt aan een nieuw peilbesluit voor Alm en Biesbosch

Donderdagavond was er een informatieavond over een nieuw peilbesluit in het Land van Heusden en Altena; het gebied telt 151 peilvakken. In 38 van de peilgebieden werden de laatste jaren 'praktijkpeilen' gehandhaafd, die nu in het peilbesluit worden opgenomen. In 24 peilgebieden wordt een hoger winterpeil van vijf centimeter opgenomen. Van die 24 gebieden is in één peilgebied een hoger peil wenselijk vanwege de natuur in dat gebied. In twee gebieden wordt het peil tien centimeter hoger. Verder wordt in het gebied gewerkt aan het opnemen van de B watergangen in de legger. Tot slot heb ik vrijdag een uurtje meegeluisterd naar een webinar over de Waterschapsspiegel. Boeiend om te zien hoeveel data beschikbaar zijn van alle waterschappen. Alles bij elkaar toch minimaal tien uur waterschapswerk deze week. 

De tijd kent geen genade

 Veel te lang niet geschreven op mijn blog. Te druk met andere dingen, terwijl er zoveel te schrijven valt. Zo was het 2 november alweer 31 jaar geleden dat mijn eigen vader overleed. 

Een familie foto uit Sassenheim, mijn vader is het jongetje rechts op de foto met die geruite spencer

Vele jaren schreef ik op mijn blog een herinnering aan mijn vader. Zelfs dat heb ik dit jaar overgeslagen, daarom toch nog een gedicht over de vergankelijkheid van het leven. Het is geschreven door Jenneke Mijnlieff-Verschoor.

Tijd van leven

Hoe lang heb ik nog,
hoeveel tijd om te leven?
Ziende ogen om te zien
de aarde in haar volheid,
de bomen en de grassen die mij
elke dag begroeten en wachten
op mijn wedergroet?
Hoeveel tijd rest mij
Voor mijn verbazing in groei?

Hoeveel uren heb ik nog
om in een windstille tuin
te rusten, te denken, te lezen?
Hoe vaak word ik nog
aangeraakt door wonderen,
door fijne uren die langer duren
dan ik had verwacht?
Deze planeet is te groots,
ik kan het niet vatten.

Men verhaalt vaak over hemelen,
maar als de aarde overweldigt,
Hoe zal dan een hemel zijn?

De familie Kieboom in 2011, ome Wijnand is tweede van rechts met wandelstok

Op 24 oktober overleed mijn ome Wijnand, een broer van mijn vader. Hij mocht 92 jaar worden, een mooie leeftijd. En dat terwijl mijn eigen vader niet ouder werd dan 53 jaar; bijna veertig jaar jonger als zijn eigen broer. Met het overlijden van Willem Wijnand Kieboom hebben nu alle kinderen uit het gezin van Hendrik Kieboom en Matje Heijns het aardse leven verwisselend voor het eeuwige leven. Alleen twee schoonzussen zijn nog in leven van deze generatie. Mijn oom woonde al een tijdje in Goezate, terwijl zijn vrouw in d'Altenaer verbleef.