De Noordwaard

Het woonhuis van de Koning Willem III hoeve, de schuren en nu een kale vlakte

Vandaag weer eens een ritje gemaakt door de Noordwaard. Eigenlijk zou je er gewoon iedere dag door moeten rijden, altijd zijn er weer veranderingen. Zo wordt hard gewerkt aan de nieuwe dijk rondom fort Steurgat. Ook werd grond per schip aangevoerd iets voorbij de boerderij bij Steenen Muur, niet ver van de boerderij de Bloemplaat van Chris Wind. Ook daar veel bedrijvigheid van vrachtwagens die het zand vanaf het schip direct wegreden de polder in, voor de aanleg van weer een dijk. Waar komt deze grond overigens vandaan? Toch wel uit het gebied? Meest trieste beeld was wel het einde van de Galeiweg. Waar eens de trotse boerenhoeve Koning Willem III van Martien de Jager stond, restte nu slechts een kale vlakte.

Uitholling van de democratie

Een van de vele waterschappen die de streek ooit telde

Worden de waterschapsverkiezingen van 2015 de allerlaatste? Nu het kabinet de eerstvolgende waterschapsverkiezingen opnieuw wil uitstellen, lijkt dat toch zeer wel denkbaar. De waterschapsbestuurders die in 2008 werden gekozen, hebben zo maar liefst een termijn van bijna zeven jaar volgemaakt. Eerder werden de verkiezingen uitgesteld tot maart 2014, gelijktijdig met de gemeenteraadsverkiezingen. Nu kiest het kabinet voor nog een jaartje uitstel tot maart 2015. Indien de plannen van Plasterk om het het land op te splitsen in vijf landsdelen dan meer concreet is, is het gedaan met de waterschappen. Volgens planning moet dat in 2025 zijn afgerond. Terwijl de waterschappen als geen andere bestuurslaag in de afgelopen jaren hebben gewerkt aan schaalvergroting. Van 2500  naar 25 in 50 jaar tijd.

http://www.binnenlandsbestuur.nl/ruimte-en-milieu/nieuws/duurzaamheidsgoeroe-waterschappen-opheffen-slecht.7288534.lynkx

Waterschapsverkiezingen pas in 2015

Het kabinet is van plan om in 2015 provinciale statenverkiezingen te combineren met waterschapsverkiezingen. De Kiesraad vraagt in zijn advies aandacht voor de mogelijke effecten van het combineren van deze verkiezingen. Positief is de Kiesraad over het brengen van de waterschapsverkiezingen onder de Kieswet. Wel is er op punten kritiek op de uitwerking daarvan en voorziet de Raad problemen in de uitvoering.

Het tellen van de stemmen voor zowel provinciale statenverkiezingen als waterschapsverkiezingen vindt, als het wetsontwerp wordt gevolgd, in de stembureaus plaats. De Kiesraad stelt voor om de stemmen voor de waterschappen de volgende dag te tellen, op de waterschapskantoren. Dit zet minder druk op de stembureaus en laat de verantwoordelijkheid voor de vaststelling van de uitslag van de waterschapsverkiezingen bij de waterschappen.

Kiezers kunnen bij provinciale statenverkiezingen hun stem uitbrengen in elk stembureau binnen hun gemeente. Dat wordt lastig in gemeenten die in meer dan één waterschapsgebied liggen – er zijn zelfs een paar gemeenten waar drie waterschapsgebieden samenkomen. Kiezers kunnen, als het wetsontwerp wordt gevolgd, in elk willekeurig stembureau stemmen voor ‘hun’ waterschap. Voor de organisatie van verkiezingen is dat heel complex. De Kiesraad pleit er daarom voor om gemeenten die drie waterschapsgebieden bestrijken, de mogelijkheid te geven het stemmen in een willekeurig stembureau te beperken.

Waterschapsverkiezingen worden nu nog in de waterschapswetgeving geregeld, maar vallen straks onder de werking van de Kieswet. Op een paar punten gaat het uniformeren met andere verkiezingen de Kiesraad niet ver genoeg. Zo bepleit de Kiesraad één registratieprocedure voor alle verkiezingen. Verder moet deelname met een blanco lijst ook bij waterschapsverkiezingen mogelijk zijn. Daarnaast stelt de Kiesraad voor om de waterschapsverkiezingen te regelen in een apart hoofdstuk in de Kieswet, net als dat nu al gebeurt voor de verkiezingen voor het Europees parlement en voor de eilandsraden (Caribisch Nederland).

Gemeenten zullen in de toekomst beide (gecombineerde) verkiezingen gaan organiseren. Nu worden de waterschapsverkiezingen nog door de waterschappen georganiseerd. De Kiesraad kan zich vinden in dit uitgangspunt, maar constateert dat er hier en daar te veel onduidelijkheid bestaat over taken en verantwoordelijkheden. Bij verkiezingen is dat onwenselijk.

Stroomlijnmaatregel Sleeuwijkerwaard

De Sleeuwijkerwaard met op de achtergrond de kerktoren van Gorinchem

Brabants Landschap en Rijkswaterstaat hebben tijdens een excursie voor omwonenden en belangstellenden, uitleg gegeven over wat deze maatregelen inhouden en op welke gronden afwegingen zijn gemaakt tussen te kappen en te besparen groen. Ruim 25 geïnteresseerden lieten zich hierover informeren.

Binnen de stroombaan van de rivier, moet in principe alles zo glad mogelijk worden. Waardevolle bomen als grote schietwilgen en hardhoutsoorten als essen en eiken, worden in deze zone gespaard en indien nodig opgesnoeid. Het betreft voornamelijk de zone direct langs de Merwede tussen Woudrichem en de Merwedebrug, die zich over het rivierduin uitstrekt. Alleen bij het Hoekeinde, ten westen van de Sleeuwijkse Haven, wordt een groter stuk wilgenbos gekapt, waar in de toekomst runderen ingezet zullen worden voor begrazing tijdens de zomerperiode.

Met wettelijk beschermde soorten als bever en vleermuizen wordt rekening gehouden door bomen met holtes te sparen. Rond beverburchten wordt een voldoende ruime zone ongemoeid gelaten als voedselbiotoop.

De werkzaamheden die in het belang zijn van onze hoogwaterveiligheid, moeten rond 15 maart voltooid zijn, ruimschoots voor de start van het broedseizoen. De doelstelling is om een zo goed mogelijke balans tussen de bijzondere natuur en landschapswaarden in het gebied te bereiken en te behouden door gericht beheer. Wandelaars worden geadviseerd om tijdens de werkzaamheden genoegen te nemen met een korter rondje.

Brabants Landschap en Rijkswaterstaat zorgen ervoor dat natuur en veiligheid verantwoord met elkaar worden verbonden, zodat de uiterwaarden veilige en mooie gebieden blijven. Dit gebeurt in het gehele Nederlandse rivierengebied in het programma Stroomlijn waarbij Rijkswaterstaat samen met partners als Staatsbosbeheer, Dienst Landelijk Gebied, Natuurmonumenten, de Provinciale Landschappen en particuliere eigenaren, is gestart met het vegetatiebeheer in de uiterwaarden. De komende jaren worden deze werkzaamheden uitgevoerd. Alle maatregelen in programma Stroomlijn moeten eind 2016 gerealiseerd zijn.

Dochters en kleinzonen

In de kruitruimte op fort Altena, foto Jaco Scholtz

Heemraad weg na miljoenentekort

Op de AB vergadering van Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden van 13 februari jl. kondigde PvdA'er Jan Reerink aan zijn functie als hoogheemraad neer te leggen.Dat lijkt alles te maken te hebben met het miljoenen tekort. Gesproken wordt over een tekort van 12 miljoen, maar ook hogere bedragen zijn genoemd. In de berichtgeving rond zijn terugtreden als heemraad wordt echter met geen woord gerept over de financiële tekorten.

Vorige maand werden de uitkomsten van een extern onderzoek in het algemeen bestuur besproken. De meningen hierover liepen uiteen maar over een ding was men het eens, zo geeft Reerink aan: "om goed als bestuursleden te kunnen functioneren heb je elkaars vertrouwen nodig, zeker als je lid bent van het dagelijks bestuur. Tot mijn spijt voel ik dat vertrouwen niet meer". Reerink vervolgt: "dat staat een effectief functioneren in de weg. Als ik mijn taak niet goed kan verrichten, moet ik gaan."

Reerink treedt 27 februari af. Een opvolger van Reerink is nog niet bekend. Hij blijft wel lid van het algemeen bestuur van het waterschap waar hij in 2008 in verkozen is. Overigens opmerkelijk dat hij wel aanblijft als bestuurslid.

Wanneer de lente komt.....

Wanneer de lente komt
En als ik er dan niet meer ben
Zullen de bloemen net zo bloeien
En de bomen zullen niet minder groen zijn
Dan het vorig voorjaar

De werkelijkheid
Heeft mij niet nodig
Een enorme vreugde
Bij de gedachte
Dat mijn dood volstrekt onbelangrijk is

Als ik wist dat ik morgen zou gaan
En het was overmorgen lente
Zou ik tevreden gaan
Omdat het overmorgen lente was

 - Alberto Caeiro (Fernando Pessoa) – 7 november 1915

Pas op de plaats met Hollandse Delta

De samenwerking tussen Waterschap Hollandse Delta en Waterschap Rivierenland is even in de wacht gezet. Sinds 2011 werd samengewerkt in de lijn van het visiedocument Rivieren en delta stromen samen, dat op 16 september 2011 door het bestuur werd vastgesteld. Afgelopen najaar is in een gezamenlijke bijeenkomst van beide Algemeen Besturen gesproken over de mogelijke intensivering en versnelling van de samenwerking. Daartoe zou een scenario document worden opgesteld. Dit wordt nu voorlopig in de wacht gezet. Er zijn inmiddels diverse business cases gestart en het lijkt slimmer eerst de uitkomsten daarvan af te wachten alvorens grote stappen te zetten in de samenwerking. Hoewel Waterschap Rivierenland en Hollandse Delta in hetzelfde stroomgebied van de grote rivieren zitten en samenwerking of eventueel zelfs samengaan vanzelfsprekend lijkt, zijn er toch grote verschillen. Waterschap Rivierenland bestaat voornamelijk uit landelijk gebied, terwijl Hollandse Delta veel meer een stedelijk gebied is. Maar schaalvergroting gaat ook aan de waterschappen niet voorbij, als is WSRL al een van de grootste in ons land. Vraag die natuurlijk blijft, worden we ooit opgeslokt door de vijf landsdelen die het huidige kabinet Rutte wil. 

Waar ik wel jaloers op ben bij Hollandse Delta. Neem eens een kijkje op http://www.museum-online.nl/hollandsedelta/

Klimaatbuffer (2)

Arie Bassa van Waterschap Rivierenland prees de familie Mouthaan. 'Als je waagt groeit je moed en als je aarzelt groeit je angst'. Door de hogere ligging van het huis (gebouwd met voorbedachte rade?) waren de laarzen niet nodig. In het NBW is voor Altena 30 ha. waterberging nodig om piekbuien op te vangen. In de regio heeft Waterschap Rivierenland langs de Zevenbansche Boezem natuurvriendelijke oevers aangelegd en nu langs het afwateringskanaal naar het gemaal Hagoort. Het perceel achter de klimaatbuffer van de familie Mouthaan is in eigendom van Waterschap Rivierenland om ook daar natuurvriendelijke oevers aan te leggen. "We hebben zelfs nog wat grond over, met ruiling kan de natuurvriendelijke oever misschien wel doorgetrokken worden tot Meeuwen?". 

Wethouder Hermen Vreugdenhill van Aalburg noemde het project in Babylonienbroek een mooi voorbeeld van een combinatie van ecologie, duurzaamheid en natuur. Daarbij stipte hij tevens de plannen voor een waterbank aan en de gesprekken over voortzetting van het akkerrandenbeheer in Altena.

Klimaatbuffer (1)

Wat een prachtig huis heeft de familie Mouthaan gebouwd in Babylonienbroek. Vrijdagmiddag werd de klimaatbuffer in hun achtertuin officieel geopend en kon een kijkje genomen worden in het statige pand naast basisschool de Biekurf. Aan de afwerking van de bestrating wordt nog volop gewerkt, het was dus nog wat blubberig. Maar eenmaal binnen mochten we naar het balkon met een prachtig uitzicht over de polder en in de verte de Witte Molen en de windmolens in Waalwijk. Bastiaan Snoek, voorzitter van de ANV, toonde zich trots op de klimaatbuffer en roemde de openheid van het gebied. Hij prees de rol van Brabants Landschap, ZLTO en de waterschappen. Het groen/blauwe dienstenkader maakte de klimaatbuffer mogelijk. Meeuwis Millenaar, gebiedscoordinator, toonde de aanwezigen de visiekaart groen/blauwe diensten en wees o.a. op de Alm, waar aandacht is voor landschapselementen. 

Warme truiendag

Zeven procent minder energiegebruik en zeven procent minder CO2-uitstoot. Dat is het resultaat als de verwarming één graad lager wordt gezet. Met een warme trui kan de verwarming een graadje lager.Tijdens de Warme Truiendag op 8 februari wordt iedereen opgeroepen een lekker warme trui aan te trekken en de verwarming minstens een graadje lager te zetten. Om het belang van energiebesparing te onderstrepen, worden op diverse plaatsen in het land acties gehouden. 

www.warmetruiendag.nl

Klimaatbuffer in Babylonienbroek

Dorpelingen vluchten tijdens watersnood in 1809 naar de kerk in Babylonienbroek

De familie Mouthaan heeft op hun gronden langs het Afwateringskanaal bij Babylonienbroek een groot project – een klimaatbuffer- aangelegd om water te bergen. Dit project is mede mogelijk gemaakt in het kader van de Subsidieregeling Groen Blauw Stimuleringskader. Een subsidieregeling waar naast de provincie ook de gemeenten Aalburg, Werkendam en Woudrichem en Waterschap Rivierenland aan meebetalen. Dit project in deze vorm is het eerste project in het Land van Heusden en Altena.

Waterschap Rivierenland heeft voor deze subsidieregeling als wens ingebracht om meer waterbergingsoevers langs diverse waterlopen aan te laten leggen door de grondeigenaren zelf. Door de aanleg van waterbergingsoevers kan er ten tijde van hoge waterstanden meer water geborgen worden waardoor de kans op overstromingen afneemt.

Voor de Agrarische Natuur Vereniging (ANV) Altena Biesbosch voert Meeuwis Millenaar de subsidieregeling uit in de regio.  Als veldcoördinator adviseert hij grondeigenaren in het Land van Heusden en Altena over de mogelijkheden van de regeling en geeft advies aan de keukentafel. Zo heeft Millenaar de familie Mouthaan gewezen op de mogelijkheden op hun gronden. Zij stonden hier positief tegenover en Meeuwis heeft in overleg met Pieter Sollie van Waterschap Rivierenland en Carlo Braat van het Coördinatiepunt Landschapsbeheer van het Brabants Landschap een mooi plan uitgewerkt.

Afgelopen maanden heeft een aannemer alle werkzaamheden uitgevoerd. Het resultaat mag er zijn. Over een lengte van 450 meter ligt nu langs het Afwateringskanaal een natuurvriendelijke oever en op een aanliggende weiland is een grote waterbergingsvijver aangelegd, ook weer met mooie natuurvriendelijke oevers, aangelegd. 

Waterschap Rivierenland en de ANV houden een officiële opening van het project op vrijdag 8 februari om 14.00 op Broeksestraat 2 te Babylonienbroek. De ingang is naast de school de De Biekûrf.

1 Februari 1953

Het was nacht...

Ik was drie jaar en vier maanden, maar die vreselijke nacht staat in mijn geheugen gegrift.

We woonden, mijn ouders en mijn zusje van elf maanden, in een klein huisje aan de Gedempte Haven. Wij sliepen allemaal op een zoldertje. Ik werd wakker van luid geschreeuw en getimmer, later bleek dat de buren, die in de stegen aan de Slikstraat woonden, de deuren aan het barricaderen waren met planken.

Mijn vader sprong uit bed en keek uit ons kleine dakraampje, het was koud en het waaide heel hard. Toen hij hoorde wat er aan de hand was, maakte hij mijn moeder wakker en gingen we naar beneden, daar werd ik in een grote stoel gezet, kreeg ik mijn pantoffeltjes aan, rode met witte bontrandjes, ik herinner me het nog zo goed, mijn voetjes staken recht vooruit in die grote stoel.

Mijn ouders begonnen de meubels zoveel mogelijk omhoog te zetten. De box ging op z'n kop en daar werden de stoelen opgezet. De kachel waar nog wat vuur in zat werd op een stoof getild. Mijn moeder was (nadat ik later begreep) 5 maanden zwanger. Ze sjouwde het vloerkleed naar boven, ook een petroleumstel en de pan met soep, die klaar stond voor de zondag, ging naar boven.

En toen kwam het water......

Vanuit mijn stoel kon ik precies op de voordeur kijken, eerst langzaam toen steeds sneller kwam het water onder de deur door stromen.Mijn ouders begonnen nog harder te rennen, om maar zoveel mogelijk naar boven te krijgen, toen gingen ook wij snel naar de zolder. Ik lag op mijn buik door het zolderluik naar beneden te kijken en zag het water tree voor tree naar boven omhoog komen. Hoe hoog het precies kwam weet ik niet meer, maar ik denk zo ongeveer anderhalf a twee meter.

Ik herinner me nog dat mijn vader zich zorgen maakte over zijn ouders, Opa had erge reuma en kon slecht lopen. Ze woonden dichtbij ons en via een raampje bij de trap liet mijn vader me naar het huisje van Opa en Opoe kijken. Opoe wist waarschijnlijk dat haar zoon (mijn vader) zich zorgen maakte en ze had een manchesterse broek van Opa aan een blauwe stok uit het zolderraampje gehangen, als teken dat ze ook veilig op de zolder waren.De hele dag bleven we op zolder, het was er erg koud.

Pas op maandag toen het eb was en het water wat zakte, werd er vanuit een bootje geroepen, dat we naar het café van De Waal aan de Sasdijk moesten komen. Ik werd dik ingepakt en bij mijn vader op z'n rug, door het water naar de Sasdijk gedragen. Daar werden we warm onthaald met koffie en voor mij een glas met warme melk, met een vel, waar ik van gruwde.

We gingen 's avonds toch weer thuis slapen en na een paar dagen was het water weg. Maar nog maanden hebben we op de betonnen vloer geleefd eer dat alles weer droog was.

Riet den Haan-Westerhout