Twintig jaar in de raad

Deze maand is het twintig jaar geleden dat ik voor het eerst als raadslid werd geïnstalleerd in de gemeente Werkendam. Ik heb geprobeerd de exacte datum te achterhalen en volgens mijn agenda van 2002 moet het op dinsdag 29 januari zijn geweest.

Een foto uit 2002 van de CDA fractie met Gerard Paans, Marjolein Hak en Cees Schalken

De aantekeningen in mijn agenda van 2002 zijn overigens uiterst summier. Op de 29e januari van dat jaar wordt alleen vermeld raadsvergadering, over de installatie heb ik niets genoteerd. Ik was opvolger van Jan Potters, die besloot terug te treden als wethouder na een breuk met het CDA. Het kan bijna niet anders of de kranten in de regio hebben daarover geschreven, helaas zijn die (nog) niet gedigitaliseerd. Ook heb ik geen foto's van mijn eerste installatie, terwijl bij latere installaties het aantal foto's alleen maar groeit. Die eerste installatie als raadslid was van korte duur. Op 6 maart van dat jaar werden gemeenteraadsverkiezingen gehouden (dit heb ik wel in mijn agenda genoteerd) en werd ik opnieuw gekozen tot raadslid. Ook van die tweede installatie kan ik me niet herinneren dat daar foto's van zijn gemaakt, ook herinner ik me niet dat sprake was van een foto met de gehele gemeenteraad. Dat was wel het geval bij mijn derde installatie op 16 maart 2006, ik schreef erover op mijn blog. 

Op verkiezingscampagne in 2006

Mijn raadslidmaatschap duurde tot september 2007, toen heb ik afscheid genomen. Burgemeester Henk Hellegers sprak me toe met het mooie gedicht 'Mijn woonplaats' van Jenneke Mijnlieff-Verschoor. Mijn opvolger was Pieter Penning uit Sleeuwijk. En nu twintig jaar later ben ik weer raadslid, ook weer voor een korte tijd. Van 28 september tot en met 16 maart, dan worden weer gemeenteraadsverkiezingen gehouden. Op dinsdag 1 februari is het raadsvergadering in de gemeente Altena, dan mag ik opnieuw het woord voeren. Twintig jaar na mijn eerste installatie als raadslid, toch bijzonder.

Mijn zetel in de Werkendamse gemeenteraad in 2006

Kiara en Myrthe schrijven profielwerkstuk over tweede feministische golf

Kiara Rentrop en Myrthe van der Westen, twee leerlingen van het Altena college,  hebben voor hun profielwerkstuk geschiedenis onderzoek gedaan naar de invloed van de tweede feministische golf op de positie van de hedendaagse vrouw in de gemeente Altena.

In hun profielwerkstuk komen ze tot de conclusie van dat de tweede feministische golf de positie van hedendaagse vrouwen wel degelijk heeft beïnvloed. Op alle punten uit de tweede feministische golf zijn resultaten behaald. Sommige wat kleiner dan de ander, maar er is duidelijk geëmancipeerd. Er is enkel nog geen sprake van volledige emancipatie. Vrouwen worden nog steeds ongelijk behandeld en hebben last van traditionele rolpatronen, zo schrijven ze in hun eindconclusie van het onderzoek.

Kiara Rentrop en Myrthe van der Westen

Op het gebied van vrouwenemancipatie loopt gemeente Altena niet voorop. Vrouwen worden vaker (onbewust) achtergesteld. Er is één manier om vrouwenemancipatie toch te bevorderen. Wij hebben daarom een enkel advies voor alle inwoners van gemeente Altena. Als je werkelijk iets wilt veranderen, dan moet je bij jezelf beginnen. Behandel vrouwen en mannen als gelijken. Verwacht niet van de vrouw dat ze de zorgtaken en het huishouden volledig op zich neemt. Geef de vrouw de ruimte om een fulltimebaan te hebben. Laat vrouwen bij projecten ook eens de leiding nemen. Erken sekswerkers. Gebruik geen geweld van welke aard dan ook tegen vrouwen. Maar vooral, laat vrouwen in hun waarde. Samenvattend Er is nog geen sprake van volledige vrouwenemancipatie. Ook niet in gemeente Altena. Verandering begint bij jezelf. Wij zijn daarom van mening dat als iedereen elkaar gelijk behandeld het stereotyperend beeld verdwijnt en mannen en vrouwen gelijk zullen zijn.

Kiara en Myrthe doen ook een aanbeveling voor een eventueel vervolgonderzoek. Ze hebben  naar aanleiding van hun onderzoek reden om te geloven dat inwoners in de gemeente Altena nog niet volledig geëmancipeerd zijn en dat de gemeente mogelijk zelfs achterloopt vergeleken met de rest van Nederland. Dit komt mede door religie en de mentaliteit van de inwoners van Altena. Een mogelijk vervolgonderzoek zou kunnen gaan over de invloed van religie in gemeente Altena, waarbij emancipatie ook wordt getest. Op die manier kun je duidelijker zien wat voor invloed religie heeft op de emancipatie.

Innovatieve vislift naast innovatieve waaier Papsluis

Mooi om te zien dat naast de eeuwenoude Papsluis de digitale, 21e eeuwse uitvinding van de vislift wordt geplaatst.  Momenteel wordt hard gewerkt om de vislift op zijn plaats te leggen naast de sluis.

De vislift wachtend in de polder op plaatsing naast de Papsluis

De vislift won in 2019 de waterinnovatieprijs. Twee eeuwen geleden gold de Papsluis - een waaiersluis en uitvinding van Jan Blanken - als een innovatie. Door de constructie van de waaierdeuren kon de sluis zowel bij hoog als bij laag water worden opengezet. Een modern staaltje waterstaatskunde uit de 19e eeuw dat zich kan meten aan de moderne, digitale technieken anno 2022 in de vislift. Straks kunnen de vissen de barriere van de Papsluis passeren, die daar ligt sinds de ruilverkaveling en de verandering van het polderpeil in de polders Wilhelminapolder en Prikpolder die worden gescheiden door de Kildijk vanaf de Schans naar de Kille. 

Soldaten zitten op het randje van de Papsluis, in de verte een poldermolentje

Van de Papsluis zijn foto's bewaard gebleven uit de mobilisatietijd 1939-1940. Daar zie je militairen zitten op het puntje van de sluis, juist op de plek waar nu de vislift wordt ingegraven. 

Treuren om een oude, rode beuk

 Het was me al eens eerder opgevallen dat de rode beuk op de begraafplaats bij het Sleeuwijks kerkje niet echt gezond meer was. Zomer 2020 maakte ik nog een foto van de boom. Nu blijkt dat de boom is aangetast door de reuzenzwam.

De rode beuk in juli 2020

Vanwege die aantasting gaat de gemeente de rode beuk nu van zijn takken ontdoen. De stam blijft nog wel staan. De reuzenzwam is een schimmel die witrot veroorzaakt in de wortels van loofbomen. Hierdoor gaat de boom achteruit en wordt zijn wortelstelsel aangetast, waardoor de boom kan omvallen. Ook vormt zich grof doodhout door de hele boom. De gemeente wil alleen de takken weghalen om de boom deels te sparen, zodat de ecologische waarde blijft behouden. Op de begraafplaats wordt tevens een nieuwe rode beuk geplant. 

De boom is aangetast door de reuzenzwam (foto gemeente Altena)

Ik meende dat de rode beuk op de begraafplaats in Sleeuwijk een broertje of zusje had in de tuin van een pand op de hoek van het Kerkeinde en de Robijnsweg. In de monumentale bomenlijst zie ik echter dat dat een bruine beuk is. Nu ben ik geen bomenkenner en weet dus niet of het toch om eenzelfde soort boom gaat. Bij de kenmerken van de bruine beuk aan het Kerkeinde wordt het jaartal 1870-1880 genoemd. De rode beuk die nu gekapt wordt, zal dus ook wel ongeveer die leeftijd hebben. 

de twee rode beuken in Andel

Deze rode beuk behoort dus zeker tot de oudste bomen in de gemeente Altena en daarom is het treurig dat hij gekapt gaat worden. Ook in Andel stonden of staan twee oude rode beuken, maar een daarvan was ook al hevig aangetast. Hoogste tijd om weer eens door Andel te rijden om te kijken hoe ze er nu voorstaan. 

Tijd van leven

Gisteren was de geboortedag van mijn vader Jan-Willem Kieboom (1936-1989). Het is alweer 86 jaar geleden dat hij werd geboren als zoon van Hendrik Kieboom en Matje Heijns. Het blijft moeilijk te beseffen dat ik hem al 32 jaar moet missen. En je af te vragen, wat als hij er nog was geweest?

Muur poëzie in Altenahove

Niet alleen ik moet hem al lang missen, ook mijn moeder is al jarenlang weduwe en heeft al die jaren voor zichzelf gezorgd. Toch lijkt aan die zelfstandigheid nu een einde te komen, nu ze eigenlijk 24 uur per dag zorg nodig heeft. Zorg die wij als kinderen niet elk uur van de dag kunnen bieden. En dan komt opname in zicht en moet je een besluit nemen dat je eigenlijk niet wilt nemen. En zo wordt je steeds weer stilgezet bij de eindigheid van het leven. Mooi verwoordt in onderstaand gedicht van Jenneke Mijnlieff-Verschoor, ze was een nicht van mijn vader. Ook hij hield van poëzie

Tijd van leven

Hoe lang heb ik nog,

hoeveel tijd om te leven?

Ziende ogen om te zien

de aarde in haar volheid,

de bomen en de grassen die mij

elke dag begroeten en wachten

op mijn wedergroet?

Hoeveel tijd rest mij

Voor mijn verbazing in groei?

Hoeveel uren heb ik nog

om in een windstille tuin

te rusten, te denken, te lezen?

Hoe vaak word ik nog

aangeraakt door wonderen,

door fijne uren die langer duren

dan ik had verwacht?

Deze planeet is te groots,

ik kan het niet vatten.

Men verhaalt vaak over hemelen,

maar als de aarde overweldigt,

Hoe zal dan een hemel zijn?

Jenneke Mijnlieff-Verschoor uit 'Terug naar het licht'