Dag 211: Pontje Steur

Het is er dit jaar nog niet van gekomen om met Pontje Steur mee te varen. Als ik komende weken vakantie heb ga ik zeker nog een keer overvaren. En over het strontdijkje fietsen. Kijken of het echt allemaal wel meevalt met de schapenstront, zoals sommigen beweren.

Pontje Steur

Door het extreem warme weer komen er overigens aanzienlijk minder passanten over met het pontje. In het voorseizoen hetzelfde verhaal, maar dan door de extreme kou! Daartussen loopt het heel goed. Per saldo over dezelfde periode van voorgaande jaren zelfs nog net iets boven het gemiddelde. De schippers hopen dat de rest van het seizoen voorspoedig mag zijn. Aan de schippers zal het niet liggen. Ook niet aan hun coördinator Leen Kieboom die aan huis gekluisterd is vanwege zijn gebroken been. Ondanks dat blijft hij trouw informatie sturen over Pontje Steur.

Dag 210: Hittegolf

Eindelijk lijkt de hittegolf voorbij. Zal het hierbij blijven of krijgen we in augustus een derde hittegolf? En is dit nu echt allemaal het gevolg van de opwarming van de aarde? De meningen lopen zeer ver uiteen. Maar de hittegolf zorgt wel weer voor de nodige discussie. Airco’s in alle verpleeghuizen wordt er geroepen. Terwijl toch heel veel mensen juist ziek worden van airco’s, dus vraag ik me af of dat verstandig. En als die hittegolven nu eens echt het gevolg zijn van de opwarming van de aarde? Mede veroorzaakt door ons steeds hogere energiegebruik. Dan zorgen al die airco’s straks vanzelf voor nog meer hittegolven. Hebben we nog meer airco’s nodig. Krijgen we nog meer hittegolven………

Dag 209: Vakantie

Vandaag een interessante discussie gelezen in het VNG magazine. Moeten raadsfracties in de vakantie stand-by blijven? Een voor- en tegenstander kwam aan het woord. De voorstander sprak over mails die afgehandeld moesten worden en burgers die hem aanspraken. Eerlijk gezegd gebeurt mij dat zelden in vakantietijd. Zeker in de mailbox is het al dagen doodstil. Al die burgers zijn immers allemaal op vakantie. Binnen onze fractie is in elk geval niet iedereen tegelijkertijd op vakantie. Maar het afstemmen van vakantieroosters is in al die jaren nog nooit aan de orde geweest. Moet de raad teruggeroepen worden bij calamiteiten? Daar zeg ik volmondig ja op.

Overigens stond er nog een tweede interessant stuk in het VNG magazine. Een wethouder die stages loopt bij instellingen. Zelfs voor raadsleden is dat volgens mij zinvol. Het CDA maakt regelmatig werkbezoeken, maar gewoon een keer een dag of twee meedraaien in een instelling is ook geen slecht idee.

Dag 208: Het Werkendamse binnenhof

Het Binnenhof in 1910

In de landelijke dagbladen en tijdschriften wordt met enige regelmaat kritisch geschreven over de hypes in de politiek. Het is allemaal van een vluchtigheid die door de gemiddelde burger niet meer te bevatten is. Een kritisch stuk in de media of uitspraken van een minister? Het leidt direct tot vragen in het vragenhalfuurtje van deze of gene fractie aan de minister. Soms wordt zelfs een spoeddebat aangevraagd. Om van de schriftelijke vragen nog maar te zwijgen. Door al die hypes komt de burger steeds verder van de politiek af te staan.
Het lijkt er nu op alsof die landelijke trend ook Werkendam binnensluipt. In een maand tijd hebben de diverse fracties vijf art. 35 vragen aan het college gesteld. Twee daarvan naar aanleiding van uitspraken in de media. Gaan we in Werkendam Den Haag imiteren? En volgt misschien binnenkort het eerste spoeddebat?

Dag 207: Een bloemetje

Aanvankelijk wilde ik deze keer reageren op het stukje van Bob du Burck op zijn weblog over de zwembaden. Toen ik het artikel van het AD las, gingen ook mijn alarmbellen direct rinkelen. Welke ambtenaar haalt het in zijn hoofd om dergelijke uitspraken te doen. Ik heb ‘mijn’ wethouders ook direct gemaild en gevraagd een stevig gesprek aan te gaan met hem of haar.
Toch ga ik vandaag nog iets anders vertellen. Ik kreeg in mijn mailbox namelijk zomaar een bloemetje. En nog wel van iemand die zijn been heeft gebroken. Het gaat om Leen Kieboom, coördinator van Pontje Steur. Door een ongelukkige val brak hij zijn been en zit nu aan een rolstoel en krukken gekluisterd. Van hem kreeg ik bijgaande foto. Een oplettende kijker herkent er direct ons mooie Altena in. Op de voorgrond de Bakkerskil, halverwege Fort Bakkerskil en op de achtergrond de Uppelse watertoren. Met op de velden de bloeiende papavers. De schippers van Pontje Steur moeten nu roeien met de riemen die ze hebben, Thera Pruijssen heeft een aantal diensten van Leen Kieboom overgenomen. Schippers, hou je taai. Jullie verdienen pas echt een bloemetje.

Dag 206: MADD

Iedereen kan meedoen aan MADD (make a difference day), door op 3 en 4 november vrijwilligerswerk te doen. Ook het CDA heeft vrijwilligerswerk altijd gestimuleerd en zelf regelmatig de handen uit de mouwen gestoken. Voor verenigingen stelde ze zelfs de verkiezing van Vereniging van het jaar is.

Het initiatief om een vrijwilligersklus aan te melden kan liggen bij een individu, bij een organisatie, een vrijwilligerscentrale, een gemeente, bedrijf of school of een andere partij. Op eenvoudige wijze maakt u vanaf het moment van aanmelden op de website deel uit van een krachtige landelijke campagne voor MADD. De aanmelder ontvangt een promotiepakket.
In de toolkit voor MADD-comités staan tips voor het oprichten van een comité en voor de uitvoering van MADD. Hoe geeft u MADD lokaal handen en voeten? Met een plan van aanpak en onderdelen van een draaiboek zijn niet alleen comités maar ook andere partijen die activiteiten willen organiseren geholpen.
U kunt het zo ingewikkeld maken als u zelf wil. De kracht zit 'm juist in het landelijke concept: MADD is overal: alles mag en iedereen kan meedoen. Een MADD-comité oprichten hoeft niet, maar levert wel meer op dan individuele acties. Wie MADD lokaal dus echt op de kaart wil zetten: richt een comité op. In deze toolkit kunt u lezen hoe u MADD in uw woonplaats handen en voeten kunt geven.
Download de toolkit hier of kijk op makeadifferenceday.nl

Dag 206: Komkommertijd

Dag 205: Ruimteforum

Een kaart uit de vijfde nota R.O.

Net als de vorige raadsperiode doe ik ook nu weer Ruimtelijke ordening. Hoewel mensen me voorhielden dat het misschien goed was me in een andere beleidsterrein te verdiepen, kon ik geen afscheid nemen van Ruimtelijke ordening. Misschien wel omdat je daarbij steeds opnieuw landkaarten onder ogen krijgt in de meest mooie kleuren.

Zo nam ik op 28 juni deel aan het symposium "Nieuw ruimtelijk beleid: ruimte voor kansen in Noord-Brabant" in Den Bosch. De bijeenkomsten werden georganiseerd door het ministerie van VROM vanwege de nieuwe WRO. Er werd heel veel interessante informatie gegeven, die voor raadsleden eigenlijk onmisbaar is. Iedereen die wel eens wil weten wat er allemaal aan de orde kwam kan de verslagen bekijken op het Ruimteforum.

Dag 204: De brede en de smalle weg

Pas heb ik bekende poster van de brede en de smalle weg nog bij iemand aan de muur zien hangen. Ik interviewde de man over de zeven deugden. De poster heeft ook jarenlang in de Maranathakerk gehangen. Deze morgen sprak de dominee over de brede en de smalle weg. En de strikte scheidslijn die de kerkgangers vroeger werd voorgehouden tussen het goede en het kwade. De bioscoop, een casino, een kroeg; het hoorde bij het kwaad in de wereld. Wat een simpel wereldbeeld eigenlijk. En hoewel die simpele scheidslijn tussen de brede en smalle weg dus niet bestaat, heeft de poster me wel altijd geïntrigeerd. Vooral omdat hij je toch aanzet tot nadenken over het goed en het kwaad in de wereld. De predikant vertelde erover, maar gaf geen pasklaar antwoord in zijn betoog. Met slechts een simpele vraag over goed en kwaad in de strijd in het Midden-Oosten stuurde hij ons naar huis. Met een hele zondag voor ons om daar over na te denken.

Dag 203: De pont naar Dordt

Surfend op het web kwam ik op de site www.vpro.nl/data/eengrotebruineenvelop/ (klik op de vijfde geselecteerde envelop)
En op die site een radioprogramma over de pont naar Dordt. Kostelijk om te horen, steeds geluidsfragmenten van passagiers van zo'n 3 minuten. Zelfs Werkendammer Cor van der Maas met zijn markante stem was nog te horen. Ook een gedicht over de pont op de site.




Het Dodelijke vervelen

Het overzichtelijke wachten
op de overkant
in de hitte verzengen

Een musje en och!
Nog een musje.
Keeltje wij open
naast ijspapiertjes.

Vrouw doet puzzel,
man draait duimen,
er is geen zak te doen.

Het schijnt verbluffend mooi fietsen te zijn in de Brabante Biesbos.

Er gaan mussen vallen,
in sloom tempo,
een fiets komt,
een auto gaat,
de pont kent zijn plaats,
als mijn fiets valt zal ik gaan.

Mooi fietsen in de Biesbos,
tussen uienvelden en graan,
Gewoon mooi fietsen,
langs zwanen en meren,
al dat achterlijk groen.

Edoch vandaag
en och nog een musje
op mijn fiets.

Peter M. van der Linden,

Dag 202: De Berlijnse muur

De Berlijnse muur werd gebouwd in de zomer van 1961. Op 13 augustus van dat jaar sloot de muur definitief de grens tussen Oost-en West-Duitsland. Toevallig in de periode dat ik geboren ben. Ik ben dus een kind van de jaren zestig, net zoals de lijsttrekkers van een aantal politieke partijen. Andre Rouvoet, Wouter Bos, Femke Halsema, Geert Wilders, Mark Rutte, Marco Pastors, ook zij zagen het levenslicht in de jaren zestig zo viel te lezen in weekblad Elsevier. Socioloog Hans Beckers voorspelde dat juist die generatie bestempeld kon worden als de verloren generatie. De genoemde lijsttrekkers ervaren dat echter geenszins. Opvallend verschil tussen deze mensen en mijzelf is dat zij pas laat een relatie en kinderen kregen. Zelf was ik juist jong moeder. Daardoor konden zij studeren en kwamen pas later op de arbeidsmarkt die toen al aantrok. De massale werkloosheid van het begin van de jaren tachtig was toen al voorbij. Maar ach, zoals ik al eerder schreef ‘Van het concert des levens krijgt niemand een program’. Wie herinnert zich immers niet de verbazing toen de Berlijnse muur viel?

Dag 201: Vrouwenkiesrecht

Er zijn plannen om in Woudrichem een manifestatie te houden rondom Vrouwenkiesrecht. Nu is de Woudrichemse geschiedenis een onuitputtelijke bron, waar heden ten dage volop gebruik van gemaakt wordt. Maar toch vraag ik me af wanneer de eerste vrouw in de Woudrichemse gemeenteraad plaatsnam. Volgens mij is dat pas na de Tweede Wereldoorlog geweest. De allereerste vrouw in de gemeenteraad in onze regio was namelijk de Sleeuwijkse Toontje Sprengers (18 november 1872 – 21 januari 1947). Op 12 juni 1939 wordt ze gekozen tot raadslid en op 5 september 1939 wordt de nieuwe raad geïnstalleerd. Dan krijgt Toontje Sprenger overigens wel direct een bijzondere rol toebedeeld. Ze mag de raad voorzitten. In 1940 breekt echter de Tweede Wereldoorlog uit en de raad komt daarna nog zes maal bijeen, voor het laatste op 15 augustus 1941. Per 1 september worden de gemeenteraden ontbonden door de Duitse bezetter. Pas op 4 januari 1946 komt de gemeenteraad van De Werken en Sleeuwijk voor de eerste maal opnieuw bijeen. Toontje Sprenger is er dan niet meer bij. Tussen 1939 en 1946 zijn er geen gemeenteraadsverkiezingen geweest vanwege de Duitse bezetting. Of Woudrichem dus zo’n voorvechter was van het vrouwenkiesrecht, blijft voor mij nog even een vraagteken. Wel heeft Woudrichem in het verleden al eens vrouwelijke wethouders gehad. Ik herinner me mevr. Werther-van Suijlekom en Nel Boer.

Dag 200: Froggy in mijn achtertuin

Vanavond kwam er ineens beweging in mijn minivijver die vol kroos zit. Mijn zoon ontdekte het als eerste. Een vis kan het niet zijn, die zijn al lang geleden verdwenen uit de vijver. Nee, het bleek een padje, dat natuurlijk direct op de foto mocht. Overigens niet het eerste padje dat ik dit jaar zag. Al eerder school er een pad tussen het groen in de tuin. En zeker weten doe ik het niet, maar mogelijk zit er ook ergens in de buurt een egel. Ik hou overigens wel van een weelderige tuin, waar ook dieren zich thuisvoelen. In al die modieuze tuinen vol grint met korte buxushaagjes is voor dierlijk leven nauwelijks plaats. Jammer voor de natuur in Nederland. Er zijn overigens ook mensen die mijn tuin vooral één grote wildernis vinden. Maar hebben zij ook padjes en egels in hun tuin?

Dag 199: Heet

De zon schijnt deze dagen van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat

Vandaag was ik één van de pechvogels die moest werken. En dat in een kantoor zonder airco. Misschien biedt dat troost aan al die ambtenaren die vandaag ook moesten werken in een kantoor zonder airco. Vanwege de hitte deze keer maar een kort stukje op mijn weblog. Zwetend achter je pc is tenslotte geen pretje. En als er één van de komende dagen ineens niets nieuws op mijn blog staat, ben ik waarschijnlijk door de hitte bevangen.

Dag 198: Het hedendaagse boerenleven

Jan Vermue, parttime boer op ‘de Oude Pannenhoef’, een kop-hals-romp boerderij uit 1678, langs het Peereboomsegat

Op 19 augustus kunt u tijdens de Boerenerfdag in Genderen weer kennismaken met het hedendaagse boerenleven. Hoe ziet dat hedendaagse boerenleven er uit anno 2006? Polderwandelingen, boerengolf, streekproducten, een koeienquiz, een rondleiding op een kaasboerderij. Kortom er valt weer veel te genieten. Persoonlijk vind ik vooral de streekproductenmarkt leuk. Tijdens de boerenerfdag verkopen ze er groente en fruit, (geiten)kaas,sappen, pompoenen, honing, bloemdecoraties, vlees, diervoeders, boerenijs, tuinplanten, laanbomen, eieren en zonnebloemen. In het rapport over de agrarische sector in ons gebied van de commissie Wijde Biesbosch wordt aan de ontwikkeling van streekproducten veel aandacht besteedt, vooral als mogelijke bron van neveninkomsten. Ook zijn er weer diverse creatieve workshops. Ook vorig jaar heb ik daaraan deelgenomen en toen een leuke oogstmand gemaakt. De mand heb ik nog, de pompoenoogst van destijds is helaas verdwenen, maar op de Boerenerfdag kan ik weer terecht voor een nieuwe voorraad.
Ook kan er aan het einde van de middag deelgenomen worden aan boerengolf in groepjes. Leuk voor de teambuilding in de politiek. Wie wil er met mij mee boerengolf spelen?

Dag 197: Moed

Één van de zeven deugden is moed. Een sprekend voorbeeld van moed is als je tegen de gevestigde orde in durft te gaan. Want stel je voor dat nooit iemand een afwijkende mening zou hebben. Dan zou er nooit vernieuwing meer plaatsvinden, zaken nooit meer veranderen. Dat zou pas echt de dood in de pot zijn. Daarom is het eigenlijk zo vreemd dat er op de uitspraken van wethouder Wim de Jong kritische vragen volgen. Overigens niet alleen in dit geval, maar zoals zo vaak in de politiek. Iemand verkondigt een afwijkend standpunt en wordt direct op het matje geroepen. Wat is dat toch, dat de politiek zo krampachtig omgaat met kritiek? Dat na dergelijke uitspraken kennelijk alles weer met zalvende woorden moet worden afgezwakt. Zo krijg je toch een eenheidsworst waar kraak nog smaak aan is. Wim, ik hoop nog vaak jouw afwijkende mening te horen.

Dag 196: Ambtenaar

Vandaag hoorde ik het weer. ‘Die uitspraken van wethouder De Jong, geweldig. Die zegt tenminste waar het op staat’. De gemiddelde burger heeft immers weinig vertrouwen in de overheid en nog minder in ambtenaren. Ze zijn lui, zitten vast aan allerlei regeltjes, zijn er alleen op uit om burgertje te pesten, zijn zo maar enkele uitspraken over ambtenaren. Als politicus ben je maar al te vaak geneigd om burgers daarin naar de mond te praten. Maar is dat wel terecht? Ambtenaren voeren immers alleen maar uit. De politiek bedenkt de regels, die soms zeer tegenstrijdig zijn. Monumentenzorg die zegt dat een kerkdeur naar binnen moet draaien en de brandweer die vanwege de brandveiligheid zegt dat een deur naar buiten moet draaien. Allemaal regeltjes, bedacht door de politiek. We kunnen dus beter de hand in eigen boezem steken en het oerwoud aan regels eens flink uitdunnen. En wat betreft wethouder De Jong, ook Vincent gleed in het begin van zijn ambtsperiode bijna een keer uit omdat hij kritische kanttekeningen plaatste bij de bouw van het nieuwe gemeentehuis. Toen kwam zelfs onze coalitiepartner PvdA met vragen hierover. De vragen van SDC aan wethouder De Jong waren natuurlijk vooral een rituele dans. Flauw, zo zei iemand al. Ja, inderdaad. Soms is politiek gewoon flauw en zeer voorspelbaar.

Dag 195: Quatorze juillet

Vandaag herdenken de Fransen de bestorming van de Bastille op 14 juli 1789. Het volk kwam in opstand tegen Lodewijk de 14e en riep om meer democratie. De Franse revolutie was het gevolg. De Bastille, de staatsgevangenis was voor hen kennelijk symbool van de macht van koning en adel en de onmacht van het volk. Er werden overigens maar 7 gevangenen aangetroffen in de gevangenis. Grappig is wel te lezen dat Fransen zo slim waren de stenen van de Bastille, die door de opstandelingen werd afgebroken, voor veel geld te verkopen als aandenken aan die bestorming. Zoiets als met De Muur in Duitsland is gebeurd, na de stille revolutie in Oost-Duitsland. Het roept overigens de vraag op of ook in Werkendam een revolutie mogelijk is. Met de bestorming van onze gevangenis in het politiebureau in Nieuwendijk. Of een bestorming van het gemeentehuis. Zo ver mijn historische kennis reikt is het in Werkendam nooit tot een opstand gekomen. Één keer kan ik me herinneren dat de gemoederen heftig beroerd werden en dat was bij de aanleg van de fietsdijk in Sleeuwijk. En in mijn jonge jaren werd tijdens de jaarwisseling het politiebureau aan de Merwestraat bekogeld. Maar misschien kennen lezers van mijn weblog nog andere revoluties/opstandjes.

Dag 194: Meer sluizen in Nieuwendijk (2)

Het stoomgemaal in aanbouw (Bron www.nieuwendijksijt.nl)

Het stoomgemaal "De Drie Sluizen" (1904) kon - onder alle omstandigheden, onafhankelijk van de waterstand in de Biesbosch - het waterbeheer verzorgen. De duiker aan de Doornseweg vervulde de rol om het water van de Zevenbanse Gantel en de Alm afzonderlijk van elkaar te kunnen aanvoeren naar het gemaal. Om dat geheel te laten functioneren is destijds een waterloop aangelegd van de Alm naar de betreffende duiker. Later verbreed en in de volksmond bekend als 'het kanaaltje'. Ook een bouwwerk dat nog - in redelijke staat - aanwezig is. En met name die duiker zou met beperkte renovatie en aanpassingen in de omgeving een beeld kunnen schetsen van deze bijzondere historie. De omgeving weer inrichten naar de situatie en functie van destijds zou onderzocht moeten worden en zal niet onmogelijk zijn. Ter plaatse kan dan de functie van de duiker, de situatie met de sluizen in eerste instantie en later met het gemaal gevisualiseerd worden. Op die manier kun je in Nieuwendijk laten zien hoe in het verleden het waterbeheer in dit deel van het land van Altena functioneerde. Met de gerenoveerde Papsluis en de aandacht die er is voor de onderdelen van de Nieuwe Hollandse Waterlinie ook in dit gebied, betekent deze aandacht voor de historie een extra interessant element.

Dag 193: Meer sluizen in Nieuwendijk (1)

De deuren van de Papsluis

Momenteel wordt hard gewerkt aan de restauratie van de Papsluis tussen Werkendam en Nieuwendijk. Een klus die ik met veel interesse volg, vanwege mijn liefde voor de historie.
Nu is de Papsluis niet de enige sluis in Nieuwendijk. De "Drie sluizen", het gemaal "De Drie Sluizen" en de duiker aan de Doornseweg in Nieuwendijk. Deze drie onderdelen hebben vanaf de aanleg van 'de nieuwe dijk' (omstreeks 1650) een belangrijke rol gespeeld bij het waterbeheer in het land van Altena. Bij elkaar gelegen nabij het latere gemaal, zorgden deze zelflozende sluizen (vanaf omstreeks 1650) tot de bouw van het gemaal "De Drie Sluizen" voor de afwatering van een belangrijk deel van het land van Altena naar de Biesbosch. Een sluis voor de afwatering via de bermsloot gelegen langs de dijk vanaf Kille voor het gebied vanaf Nieuwendijk richting Werkendam. Een sluis voor de afwatering via de Zevenbanse Gantel voor het gebied richting fort Altena. Een sluis (nabij het Dijkje en de boterfabriek van destijds) via de Alm voor het gebied richting Almkerk en verder. Alle drie deze sluizen zijn helaas na de watersnood in 1953 dichtgegooid en maken sindsdien onzichtbaar deel uit van de dijk ter plaatse.

Dag 192: Merwede-Lingelijn

De provincie Zuid-Holland en de gemeenten Dordrecht, Sliedrecht, Hardinxveld-Giessendam, Giessenlanden, Gorinchem, Leerdam en Geldermalsen hebben op vrijdag 7 juli, door middel van het ondertekenen een Bestuursovereenkomst, harde afspraken gemaakt over de Merwede-Lingelijn. Na de eerste afspraken tussen provincie en de zeven Merwede-Lingelijn gemeenten in december 2004, is nu duidelijk geworden wat er de komende jaren allemaal gaat gebeuren om de lijn te verbeteren en op te knappen. In de Bestuursovereenkomst staat welke nieuwe haltes de gemeenten gaan aanleggen en hoe de bestaande haltes worden opgeknapt. De provincie Zuid-Holland voert op twee locaties spoorverdubbeling uit en financiert 50 % van de kwaliteitsverbetering van de bestaande haltes. Met de ondertekening is een grote stap gezet op weg naar de realisering van een nieuwe, verbeterde Merwede-Lingelijn in 2009/2010. Het aantal treinkilometers wordt vergroot, doordat overdag een vijftienminutendienst tussen Gorinchem en Dordrecht gaat rijden. Tussen Geldermalsen en Gorinchem wordt overdag een halfuursdienst in plaats van een uurdienst gereden. Het bedrijf dat de komende 12 jaar, tot 2020, de concessie van de Merwede-Lingelijn gaat verzorgen, is Arriva, dat al het openbaar vervoer in de regio Drechtsteden, Alblasserwaard en Vijfheerenlanden gaat verzorgen.

Één van de nieuwe treinhaltes moet komen in Boven-Hardinxveld. Met een veerdienst tussen Werkendam en Gorinchem met Boven-Hardinxveld als tussenstop betekent dat een snellere verbinding naar de Randstad vanuit Werkendam.

Dag 191: Een veldboeket

Op zoek naar bloeiend vlas ontdekte ik in de Biesbosch ook nog kleurrijke akkerranden. Dille, korenbloemen, slangenkruid, klaprozen, gele kamille, komkommerkruid en nog veel meer soorten stonden uitbundig te bloeien aan de Galeiweg. Misschien had ik een veldboeketje als troost moeten plukken voor een wethouder, maar de bloemen stonden zo frank en fier in de natuur dat ik ze maar heb laten staan.

De bloemenranden zijn overigens een initiatief van de Agrarische Natuurvereniging Altena Biesbosch. Bedoeld om ons platteland kleurrijker te maken. Deze tijd van het jaar zien de akkers er overigens zo wie zo kleurrijk uit. Het koren dat geel kleurt en zo mooi afsteekt tegen al het groen. En enkele weken terug nog het blauw maanzaan dat de velden rood of wit kleurt. Maar die blauwe vlas moet ik nog ontdekken, deze week ga ik opnieuw op ontdekkingstocht.

Dag 190: Rijswerk

Vandaag was ik de Biesbosch ingereden op zoek naar bloeiend vlas. Volgens een kaartje op de site van TBAB zouden die nu zo ongeveer in bloei moeten staan. Ik heb het niet gevonden, wel vond ik iets anders opmerkelijks. Rijswerk. Het vakwerk waarmee de natte Werkendamse aannemerij groot geworden is. In het gebied dat vroeger de hofleverancier van rijshout was. Het lag onder de brug in de Bandijk vlakbij de pont naar Dordrecht. Één van de twee bruggen die horen bij het natuurontwikkelingsproject Noordwaard was al klaar, de andere in de Veerweg nog niet. Maar onder de brug in de Bandijk lag het rijswerk, dat in de komende weken met basaltkeien bedekt zal worden. Om zo te voorkomen dat de oevers straks afkalven als de dijk wordt doorgestoken om de kreken te herstellen. Overigens vond ik ook nog een gedicht van Luwe Paans over rijswerkers. Het is te lang om helemaal op te nemen, daarom slechts een klein deel.

De rijswerker of waterbouwer


In ’t rijshout en de waterbouw
Daar vindt men onze mensen
Het rijk kan zich, waar ’t nodig is
Geen beter vaklui wensen
Helaa,s men kon hier vroeger niet
Hun dienst naar waarde schatten
Men achtte hun bedrevenheid
Het werk van ‘Waterratten’
Een ‘grienduil’ of een ‘waterrat’
Dit zijn geen schone namen
Maar heden hoeft zich niemand meer
In ’t minst hiervoor te schamen
Nu zijn de tijden omgewend
De rijs- of waterwerker
Die voelt zich in de maatschappij
Thans vrijer en veel sterker

Dag 189: De Rekenkamer

Tijdens mijn eerste bezoek aan de Europese commissie in Straatsburg bracht het gezelschap op de terugweg een bezoek aan de Europese rekenkamer in Luxemburg. Dat is inmiddels al weer zo’n vijf of zes jaar geleden. Het moet mijn eerste directe kennismaking zijn geweest met een Rekenkamer. Inmiddels heeft ook Werkendam een rekenkamer en deze week publiceerde zij haar eerste rapport over de gemeenschappelijke regelingen. En het moet gezegd, het is boeiende lectuur. Ik heb alleen nog maar deel één gelezen over de MARB. Maar er valt nog heel veel te verbeteren. Als gemeenteraad moeten we veel meer sturing geven. Nu had ik in mijn vorige raadsperiode geen MARB onder mijn hoede, maar wel de gemeenschappelijke regeling het SES. Het gebrek aan sturing heb ik daarbij zeker gevoeld. Ik was altijd zeer kritisch op het SES omdat mijns inziens het zwaartepunt van hun werkveld zeker niet in het Land van Heusden en Altena lag, maar meer verder Brabant in. Uit bijvoorbeeld een onderzoek naar de werkgelegenheid vanuit ons gebied naar Brabant bleek dat het merendeel van de mensen in Zuid-Holland werkt en bijvoorbeeld niet in het SES gebied. Je kunt je dan af vragen welk economisch voordeel de burger van Werkendam heeft bij deelname aan zo’n gemeenschappelijke regeling. Die discussie zal bij het bespreken van het Rekenkamerrapport dan ook zeer zeker gevoerd gaan worden.

Dag 188: Een Romeinse weg (2)

Gisteren schreef ik al over de Tol en de kans op archeologische vondsten in het gebied rondom de werkzaamheden. Dat van die Romeinse weg was maar een grapje, een lid van de archeologische vereniging vertelde dat de kans om op die plaats een Romeinse weg te vinden zeer klein was. Wel is het een interessant gebied vanwege de ligging van het Fort de Werken. De voormalige boerderij naast het Slim gebouw was gebouwd op de verhoging in het landschap, die het restant was van het Fort. Ook aan de andere zijde van de weg, waar nu het nieuwe busstation wordt aangelegd, waren tot aan de Tweede Wereldoorlog nog restanten van de wallen van het fort aanwezig. Bij de bouw van die boerderij, na een verwoestende windhoos in 1937 was een eerdere boerderij verwoest, zijn die wallen geëgaliseerd. Overigens schrijf ik dit allemaal wel, maar sinds Werkendam een archeoloog in de arm heeft genomen, weten ze dit natuurlijk allemaal al lang op het gemeentehuis. En hoef ik me geen zorgen te maken dat er waardevolle resten uit het verleden verdwijnen onder een dik pak zand. Toch?

Dag 187: Een Romeinse weg (1)

Vandaag kreeg ik een mailtje over de werkzaamheden aan de Tol. Iemand had daar woensdagavond rondgewandeld en dacht er oude fundamenten of mogelijk resten van een oude weg te zien. Of ik er niet eens wilde gaan kijken, misschien waren er archeologische resten te vinden. Misschien wel een Romeinse weg. Nu is de Tol al eeuwen lang een kruispunt van wegen. In de Tachtigjarige oorlog (1568-1648) is er de ‘scansse van de Wercken’ aangelegd. De verdedigingswerken werden opgeworpen om een einde te maken aan de strooptochten van de Spanjaarden in het gebied. Samen met de Muggenschans in Sleeuwijk, de Redoute in Werkendam en het grootste van de drie: Fort de Werken. Er bestaat zelfs een trouwboek van Fort de Werken. Op 9 april 1635 gingen er twee jonge mensen in ondertrouw. Helaas voor de bruid werd de bruidegom tijdens een gevecht op 25 mei 1635 doodgestoken. Zijn bruid ongetrouwd en zwanger achterlatend.
(Bron: Kruispunt; 1000 jaar wonen en werken aan de Tol van Bram Scherff)

Dag 186: Voedselbank

Werkendam krijgt zijn eigen voedselbank. Niet iets om trots op te zijn, juist helemaal niet. Het initiatief ligt bij een aantal Sleeuwijkse kerken. Toch ben ik enigszins verrast door het bericht. Kerken hebben immers van oudsher een diaconale taak in het omzien naar minder bedeelden. Dat gebeurde echter altijd in stilte, nu kiezen de kerken er kennelijk voor om dat in de publiciteit te brengen. Ik ben er nog niet uit of ik dat een goede zaak vind. De bijbel zegt immers ook ‘Laat uw linkerhand niet weten wat uw rechterhand doet’. Het bericht van de voedselbank staat overigens ook in schril contrast met het bericht eerder deze week over de gigantische hoeveelheden voedsel die door alle huishoudens worden weggegooid.

Dag 185: Sleeuwijkse brandweer kan weer spuiten

De brandweer van Sleeuwijk kan vanaf zaterdag 8 juli a.s. gebruik maken van een gloednieuwe tankautospuit. Het team, onderdeel van cluster Land van Heusden en Altena van de Brandweer Midden- en West Brabant, ontvangt het nieuwe brandweervoertuig om 15.00 uur uit handen van burgemeester H.A.G. Hellegers van de gemeente Werkendam. De ‘Azset’ tankautospuit is afkomstig van Ziegler Brandweertechniek B.V. uit Winschoten, die het voertuig samen met Mercedes Benz op de markt brengt. Het betreft een standaard voertuig dat in serieproductie gemaakt wordt. Daardoor is het goedkoper en sneller leverbaar dan op maat gemaakte voertuigen. Uiteraard voldoet het aan alle Europese norm- en regelgeving. Het team Sleeuwijk heeft een primeur, omdat dit de eerste standaard tankautospuit is die in Nederland afgeleverd wordt.

Dag 184: Giften

Raadsleden moeten alvorens hun functie te kunnen uitoefenen een ambtseed afleggen, waarin zij trouw aan de Grondwet beloven. Ze moeten verklaren dat ze om tot lid van de raad te worden benoemd geen gift of gunst hebben gegeven of beloofd en dat ze bij de uitoefening van hun ambt 'rechtstreeks noch middellijk' enig geschenk of enige belofte hebben aangenomen of zullen aannemen.
Toch ontving ik vorige week woensdag een aantal geschenken waarbij ik terug moest denken aan de eed die ik had afgelegd. Op een congres in Den Bosch, georganiseerd door het ministerie van VROM over de nieuwe wet WRO, kreeg iedere deelnemer een tasje uitgereikt met wat spullen. Thuis gekomen heb ik alles eens goed bekeken. Een USB stick van 128 MB, een soort digitale lineaal met rekenmachientje, een roze, gele en groene stift, twee pennen, een aantekenblokje. En dat alles in een linnen tasje met opschrift VROM. En tot slot samenvattingen van de nota Ruimte en wet WRO. Waarom deelt de rijksoverheid deze cadeautjes uit tijdens een congres dat in alle twaalf de provincies wordt gehouden? Alle geschenken bij elkaar ging het toch om een bedrag van minimaal 10 euro. Te weinig om te weigeren als raadslid of toch maar wel? Of zoek ik spijkers op laag water?

Dag 183: Een vernieuwde kerk

Na een verbouwing van bijna een half jaar kon vandaag de Maranathakerk weer in gebruik genomen worden. Op een historische datum bijna, op 1 juli 1956 was de kerk voor de eerste maal in gebruik genomen. Dit nadat de vroegere Gereformeerde kerk in de nacht van 21 op 22 april was opgeblazen door de Duitsters. Na de bouw van de noodkerk werd deze gebruikt tot begin 1953, daarna werd de Hervormde dorpskerk gedeeld met de Hervormden. De verbouwing was nodig om aan de gebruiksvergunning van de gemeente Werkendam te voldoen. Er zijn nu twee nooduitgangen met brede trappen en de kerk is beter begaanbaar voor gehandicapten vanwege de lift die is geplaatst. Verder kreeg de kerk een achterportaal tegen de tocht en een nieuw voorportaal waardoor het bordes verdween. Daarvoor kwamen grote glazen deur terug en een entree op de begane grond. En dat riep toch wat discussie op. Waren de glazen deuren niet te modern voor een gebouw van vijftig jaar oud? Zelf moet ik er nog wat aan wennen, maar lelijk is het zeker niet.

Dag 182: Archeoloog

Opgravingen naar de Burght van Werkendam

Bij één van de vorige beleidsbeschouwingen pleitte het CDA al eens voor de aanstelling van een streekarcheoloog. Toen nog tevergeefs, maar nu heeft Werkendam eindelijk zijn archeoloog.

Archeoloog in Werkendam

van een verslaggever

Werkendam gaat volgend jaar gebruikmaken van de diensten van de stadsarcheoloog Breda. Als het goed bevalt, bestaat de kans dat de samenwerking met twee jaar wordt verlengd, zo hebben burgemeester en wet­houders besloten.De archeoloog gaat vooral inge­zet om een deel van het oriënte­rend archeologisch vooronder­zoek te doen. Dat spitst zich toe op de uitbreidingsplannen voor woningbouw, die Werkendam voor alle vijf z’n dorpen aan het maken is.Voor dergelijk onderzoek is spe­cialistische kennis nodig, die Werkendam tot nu toe inhuurt via ( advies) bureaus. Het voor­werk bestaat vooral uit archief­onderzoek naar de vraag wat be­kend is over een gebied. „ Daar­na kan eventueel verder onder­zoek worden gedaan, bijvoor­beeld door in de grond te gaan graven”, licht een woordvoer­der van de gemeente Werken­dam toe. Burcht Afgelopen winter nog liet de ge­meente opgravingen doen in de omgeving van de Burcht inWer­kendam, waar vroeger een kas­teel heeft gestaan. Die opgravin­gen waren mede gebaseerd op archeologisch vooronderzoek door een adviesbureau. Er wer­den inderdaad resten van het kasteel blootgelegd.
(Bron: Brabants Dagblad)